Een ijskoude wind die dwars door ons heen waaide maakte dat mijn handen in mijn jaszak bleven en er echt weinig filmpjes zijn gemaakt. Maar die paar filmpjes uncut achter elkaar geplakt maken toch een dikke twee minuten beeldverslag. Kijk gezellig een stukje mee met de ochtendploeg in de duinenrij bij het Zwarte Pad en de middagploeg op de Zandmotor bij Kijkduin:
Tag: koud
De bossen in op maandag
-
Vandaag:
- Zochten we ons heil in de bossen,
- waren dat voor de ochtendploeg de Scheveningse Bosjes,
- kon een roedelgenootje niet wachten totdat we daar arriveerden,
- en bemestte hij alvast de fris gesopte bus.
- Was het heerlijk rustig in het bos.
- Hadden we twee niet al te grote roedels.
- Ging de middagploeg aan de slag in Clingendael,
- waar we een stukje opliepen met de roedel van collega Evelien.
- Pestte Rinus een labrador van de concurrentie,
- vond Toto een stok van pak ‘m beet 30 kilo,
- moest de middagploeg op weg naar de bus nog even aan een boom wachten,
- terwijl ik iemands weggelopen podenco wist te vangen,
- kregen we complimentjes dat de middagploeg zo extreem braaf stond te wachten,
- werd er daarom een extra traktatie uitgedeeld.
Een feestelijke dinsdag aan zee
De ochtendploeg maakte er op het, bij laag water, extra brede keiharde strand een groot renfestijn van. Totale gekte heerste er… Die heerste in de middagploeg ook maar daar was de gekte nog feestelijker; Penny vierde haar 10e (!) verjaardag en had voor de gelegenheid haar baas meegenomen naar het strand. Het werd een extra gezellige wandeling die eindigde bij de bus waar ons, nadat we Penny allemaal luidkeels hadden toegezongen, een enorme traktatie wachtte. Vooral vanwege het zanggedeelte mag u zich gelukkig prijzen dat het zing- en trakteerfilmpje faliekant mislukte.
Penny, namens de hele roedel van harte gefeliciteerd en nog vele jaren!
Ontberingen in het bos en op de Zandmotor
De ochtendploeg meldde zich voor een weekafsluitende portie wind, natte sneeuw, kou en ontberingen bij de Scheveningse Bosjes en werd op haar wenken bediend.
De middagploeg meldde zich voor een weekafsluitende portie wind, natte sneeuw, kou en ontberingen op de Zandmotor en werd niet teleurgesteld.
Wintersporten op maandag
Wintersportomstandigheden vandaag op de zwarte piste het Zwarte Pad.
De duinen wit van de rijp, keihard bevroren zand, een lage zon en een strak blauwe lucht. Wij waren niet uit het duin weg te slaan en wandelden tweemaal nét ietsje te lang…
Hagel, een zonnetje, en toch weer hagel op vrijdagmorgen
“Geen neerslag verwacht” meldde buienradar vrolijk bij het ophalen van de laatste hond. Opgetogen zetten we met de ochtendploeg koers richting Zwarte Pad waar deze blijde tijding al snel een slechte grap bleek te zijn. Nog voordat er een hond van de lijn was viel er al een paar kilo hagel op ons dak. De bui was gelukkig van korte duur en om weer een beetje warm te worden liepen we met versnelde pas langs de vloedlijn richting Wassenaar.
Read more “Hagel, een zonnetje, en toch weer hagel op vrijdagmorgen”
Dinsdag
De dinsdag, kort samengevat door de boordcomputer van de bus.
Dit was de woensdag
De ochtendploeg ging weer eens op avontuur in de duinen bij het Zwarte Pad. We waren aan de vroege kant en het was nog behoorlijk koud, om een beetje warm te worden namen we de steilste route.
De middagploeg maakte het gebruikelijke uitstapje naar Monster voor een tocht over de Zandmotor. Inmiddels scheen de zon volop en dat maakte alles toch een paar graden aangenamer dan vanmorgen. Met druktemakers Benny, Doek en Bram in de voorhoede werd er goede rondetijden neergezet!
Maandag, Zwarte Pad
Koud hè!
De ochtendploeg had in de bus al bekokstoofd het mij vandaag vooral niet te makkelijk te maken. In die opzet slaagde men behoorlijk. De tweehonderd meter aangelijnd wandelen van de parkeerplaats naar het strand was de eerste hindernis, zoals reeds onderweg afgesproken deed men om de beurt zijn/haar behoefte terwijl de rest dan telkens de sanitaire stop benutte om de riemen zoveel mogelijk om mijn benen te draaien. Eenmaal beneden bewoog de bende zich – terwijl ik de lijnen nog uit de knoop stond te halen – als een vraatzuchtig organisme van paardenpoep via hondenpoep naar zeebanket en ondefinieerbare rommel en weer terug over het strand. Ik besloot het op een hollen te zetten in de hoop dat men mee zou rennen. Helaas… zelfs de braveriken hadden bananen in hun oren en deden – gesterkte door de heersende groepsmentaliteit – mee met de muiterij. Met twee handen vol frolicjes lukte het me even om de boel mee te lokken naar de duinen. Read more “Maandag, Zwarte Pad”
