We begonnen de vrijdag in de Scheveningse Bosjes.
Voor sommige roedelgenootjes is het na het oneindig lange strandwandelseizoen nog steeds een beetje lastig om een correcte omgangsvorm te vinden in het bos. En als ik zeg ‘sommige’ dan bedoel ik ook Benny! Die was nog niet van de lijn af of hij vloog full speed in een zeer onbeleefde kaarsrechte lijn op een golden retriever af om daar – sociaal gehandicapt als hij is – dan maar direct onhandig op te gaan staan rijden. En dan krijg je lelijke toestanden, Golden zei hier namelijk zeer terecht wat van maar daar had de Benny geen boodschap aan. Golden zegt het nog maar een keer wat duidelijker waarop een Rinus vindt dat hij op zijn beurt hier weer wat van moet zeggen. Zaak dus om Benny maar eens aan zijn halsband van golden af te trekken waar Benny dan weer wat van tegen mij meent te moeten zeggen (het léf!) wat Rinus dan uiteraard weer niet pikt om bovenop Benny te duiken (braaf!). Enfin, er werd dus al in de eerste minuut van de wandeling fraai reclame gemaakt voor Mister Dog. De overige 74 minuten werden gelukkig heel gezellig, temeer daar Benny de rest van de wandeling extra gezellig naast mij aan de lijn mocht lopen terwijl ik bedacht dat we dat er maar even in gaan houden totdat hij zijn sociale vaardigheden een beetje op orde heeft.
De middagploeg had een speciale missie; we moesten zo snel mogelijk op de Zandmotor zien te komen voor een ietsje ingekorte wandeling omdat we van de garage te horen hadden gekregen dat het probleem met onze eigen bus nog niet verholpen was maar de huurbus wel om vier uur terug moest zijn in Rijswijk. Omdat die dan ook nog eerst schoongemaakt moest worden bleven we maar een keertje weg van het water; géén lagune, geen zee ditmaal. Dat werkte zo verwarrend dat de één na de ander besloot om dan maar moeilijk ver weg te lopen, eerst Molly (tóch richting Lagune want daar zaten mensen en waar mensen zijn is eten), toen Marie (poepen is tenslotte het fijnst aan de andere kant van het continent) en daarna Gaea die sinds enkele weken in de ban is van het door haar zelf bedacht nieuwe spel; achter de schaduw van een meeuw aanrennen totdat je echt niet meer verder kunt (omdat je bijvoorbeeld tegen de Nieuwe Waterweg aanloopt). Net toen ik de garage wilde bellen met de mededeling dat we die 16:00u waarschijnlijk niet helemaal gingen redden belde de garage mij al met het goede nieuws dat ik de huurbus toch kon houden dit weekend. Pfew! Konden we ons toch nog even in de duintjes vermaken totdat iedereen zich weer bij de roedel had vervoegd. Opgelucht ging het terug naar Den Haag, weekend!
Read more “Vrijdag”
