Woensdag aan zee

Weer een dagje Zwarte Pad vandaag.

De ochtendploeg vermaakte zich, ver weg van bouwverkeer en ruiters, in het duin. Dat werd zoals altijd een dolle boel waarbij weer heel wat calorieën zijn verbrand.

De middagploeg maakte dankbaar gebruik van het lage water en kon zich op veilige afstand van het bouwverkeer op de zandbanken vermaken. Althans, dat was het plan. Helaas ging er een dobermann, met een kaninchen-teckel in haar slipstream, achter de kraaien aan. En niet zomaar een paar meter, maar echt ver weg. Heel in de verte zagen we het duo tussen de bulldozers en vrachtwagens door zigzaggen. Na een minuut of twintig besloot er godzijdank een kraai in onze richting te vliegen. Niet veel later zaten er een dobermann + teckel aan de lijn. Waren we mooi klaar voor de volgende uitdaging; de podenco die in de richting van de Pier uit zicht was verdwenen zien terug te halen… Nog een stief kwartiertje later kon er dan eindelijk – met drie onverlaten aan de lijn – weer onbekommerd verder worden gewandeld…

één filmpje vandaag:

Read more “Woensdag aan zee”

Miezerige maandag

Eigenlijk komen wij op maandagmorgen ons bed niet uit voor miezerig druilende motregen maar de plicht schopte ons bruut de straat op, of liever gezegd; het bos in. En wel de Scheveningse bosjes om precies te zijn.

De ochtendploeg bestond uit overwegend grotere honden die direct stevig aan het ravotten waren en alsof dat nog niet genoeg was kwamen we ook onze eigen bergkolos Ollie tegen die nog even een partijtje mee kwam dollen.

De middagploeg bestond voor minstens de helft uit kleintjes. Dat kwam goed uit, daardoor was er nog wat ruimte in de bus om twee honden van collega Misja – die autopech had – een lift te geven. De kleintjes kwamen langzaam op gang (snuffelen, snuffelen, snuffelen) maar werden gaandeweg steeds drukker om uiteindelijk het hele bos op stelten te zetten.

Twee filmpjes:

Read more “Miezerige maandag”

Het strand op op donderdag

Weer zo’n belachelijk zonnige dag vandaag! We hebben hem uitbundig gevierd op het strand. De ochtendploeg deed dat tussen Scheveningen en Wassenaar, de middagploeg tussen Kijkduin en Monster. Weinig woorden maar extra veel beeld vandaag:
Read more “Het strand op op donderdag”

Maandag

De ochtendploeg arriveerde eerst bij het Zwarte Pad, waar het naar onze smaak veel te druk was met werkverkeer, reed vervolgens door naar de Waalsdorpervlakte waar we ontdekten dat er nog een flatcoat mistte om uiteindelijk – mét flatcoat – bij de Scheveningse Bosjes aan te komen voor een hele brave maandagochtendwandeling. Slechts twee belhamels (beiden uiteraard van mezelf) waren iets minder braaf, Rosa dacht dat het jachtseizoen reeds geopend was en verdween telkens net iets te ver uit zicht en Rinus wist plots niet meer wat ‘wachten’ betekent en stormde ongeoorloofd (met medeneming van de halve ochtendploeg) de roedel van collega Kim in. Rinus & Rosa mochten de rest van de wandeling aan de tandemlijn op elkaar passen, dat deden ze dan wel weer hartstikke goed!

De middagploeg checkte toch voor de zekerheid nog even het Zwarte Pad en daar bleek de rust zowaar even te zijn wedergekeerd. Gelukkig maar, want het was heerlijk weer. De muts kon af, de winterjas werd verruild voor een bodywarmer en met een ontluikend lentegevoel begonnen we aan een fijne strandwandeling. Hoewel er hier en daar een loopje werd genomen met de spelregels (er ging een dobermann achter de vogels aan, een kooiker en een ierse terrier onttrokken zich aan de sociale activiteiten om hun buikjes rond te eten aan verboden aanspoelsels, een mastín stak een middelvinger naar mij op en een boulab zocht en vond in haar speldrift de tolerantiegrens van roedelgenootjes) kunnen we toch spreken van een zeer geslaagde strandwandeling.

Read more “Maandag”

Vrijdag

Nog twee (beeld)verslagjes van de wandelingen van vrijdag.

De ochtendploeg ging ietsje later dan normaal aan de wandel. Iedere straat waar wij tijdens de ophaalronde doorheen moesten was namelijk opgebroken, afgesloten of geblokkeerd. Wij vermoeden dat er hier sprake is van een groot complot.

Toen we eindelijk bij het Zwarte Pad aankwamen bleek het daar behalve de aangekondigde afsluiting van het achterste gedeelte van het parkeerterrein (‘ons’ gedeelte!) ook nog eens een onveilige toestand met groot materieel en zeecontainers aan de voorkant. Wij weken voor de zekerheid maar uit naar het Zuiderstrand. Dat was geheel nieuw voor de ochtendploeg. Met negen opgewonden staartjes werd eerst het gehele havenhoofd besnuffeld, daarna ging het goed los. Als extra aanjager hadden we Antilliaanse wervelwind Boris mee die een proefwandeling kwam maken. Die zal zich komende week nader aan u voorstellen maar we kunnen wel alvast verklappen dat hij met vlag en wimpel geslaagd is.

De vrijdagmiddagploeg is van oudsher onze rugzakjesroedel waarmee we bij voorkeur op stille plekken, ver van de bewoonde wereld, wandelen. Het weer dreef ons vanmiddag echter toch het bos in. Daar werd het toch bijna nog even hard werken…

Terwijl er in een straal van honderd meter simultaan doch goed verspreid gepoept werd en ik heen en weer sprintte om alles op te ruimen vlogen de jagers al achter de vogels aan, pleegden de usual suspects schijnaanvallen op andere bosbezoekers en maakten de zwervers al grote omtrekkende bewegingen. Na enkele minuten en veel (al dan niet hypo-allergene) uitgedeelde voertjes had ik het gros weer een beetje onder appel maar twee niet nader te noemen boxerkruisingen draaiden nog steeds hun eigen programma. Marley kon ik – na nog een schijnaanval – bij zijn lurven grijpen en die kreeg even een time out aan de lijn maar Tulp (oeps, nu heb ik ze allebei toch genoemd) bleef telkens heel handig nét buiten bereik.

Nadat ik nog enkele calamiteiten in alle rust wist te doorstaan kwamen we op een van onze vaste voertjes-uitdeelplekken in de bosjes. De harde kern zat al voordat ik iets geroepen had netjes om mij heen en zelfs Tulp kwam haar licht opsteken. Met een onverwachte beweging pakte ik haar snel bij haar halsband, ze gilde het uit van ellende. “Hé joh doe jè effuh lekkâh normaal met die boksâh!” klonk het aan de andere kant van de bosjes. Omdat daar een gezelschapje Haagse inteelt al een tijdje tegen elkaar en tegen hun honden stond te blèren duurde het een paar seconden voordat het besef indaalde dat dat laatste waarschijnlijk aan mij gericht was. Snel liep ik even de opties na in mijn hoofd; a. een overtreffende bak Haagsch over de dames uitstorten, of b. rustig uitleggen wat hier feitelijk gebeurde, maar ik was c. dit gezelschap geen enkele verantwoording verschuldigd dus werd het d. – lekker negeren die hap. Alsof iedereen het hiermee eens was werd er plots heel braaf meegewandeld en aandoenlijk schattig gespeeld het laatste stukje van de wandeling. Uiteindelijk komt alles iedere vrijdag weer goed…

Twee korte filmpjes:

Read more “Vrijdag”

Woensdag, tweemaal Zwarte Pad

Wederom twee strandwandelingen vanaf het Zwarte Pad vandaag.

De ochtendploeg wandelde voornamelijk in de duinenrij, het was langs de vloedlijn iets te druk met paardenmeisjes deze morgen.

Zodra de kust weer veilig was (pun intended) zetten we de terugweg in over het strand. Roedelpuber Rosa zag echter iets in het duin bewegen dat toch nog even moest worden geïnspecteerd. Ik kon roepen wat ik wilde, Rosa vloog het duin in om ver weg met een hele zware blaf een paar benauwd kijkende pulkateers aan te gaan staan blaffen. Er zat niets anders op dan haar uit het duin te gaan halen. Niet handig met een hele roedel in mijn kielzog en wat ik vreesde gebeurde; een aantal onverlaten ging gezellig met haar mee staan blaffen. Toeval of niet, alle hysterische aanblaffers waren spanjaarden. (Tulp, Scharrel en helaas die twee van mezelf…) Na een warrig gepreveld excuus richting pulkateers en enkele stevige Spaanse krachttermen aan het adres van de muiters was de situaties weer enigszins onder controle en ging het (met vier spanjolen aan de lijn) nogmaals terug richting bus.

De middagploeg had met laag water lekker de ruimte én keihard zand om flink te rennen. Daar wist men goed gebruik van te maken.

Zo goed zelfs dat ik me bijna zorgen maakte dat we beboet zouden worden voor het overtreden van de maximum snelheid toen ons een 4×4 van de politie passeerde. Podenco Taco klokte – niet gehinderd door zijn sleeplijntje – de snelste tijd van iedereen en kwam verrassend braaf terug iedere keer dat ik hem riep. De wonderen zijn de wereld nog niet uit…

Read more “Woensdag, tweemaal Zwarte Pad”

Dagje strand

Na gisteren een dag in het bos te hebben rondgezworven was het wel weer tijd om het strand op te zoeken, zeker onder de weersomstandigheden van vandaag. In ons enthousiasme haalden een we een paar kilo Sint Bernhard teveel op maar dat verhoogde de pret eigenlijk alleen maar, het werd een heerlijk dagje aan zee!

Read more “Dagje strand”