Tag: wegloper

De bossen in

Mister Dog

Twee boswandelingen deze dinsdag.

  • De ochtendploeg bezocht Clingendael
  • Een jongedame ging er direct ver vandoor zodra ze van de lijn was
  • ‘ver’ mag worden gelezen als ‘van-Alkemadelaan-ver’
  • de hele ploeg wachtte geduldig aan een boom terwijl jongedame weer werd ingelijfd,
  • dat geduldig sloeg niet op de oudere dame die we tijdelijk van de concurrentie hebben geleend,
  • die meende namelijk hysterisch te moeten blijven blaffen terwijl ik druk was met mijn ‘reddingsactie’
  • die oudere dame is overigens de concurrentie haar eigen hond,
  • en de jongedame was dan weer mijn eigen hond,
  • Waarom hebben wij zelf altijd draken van honden?
  • Enfin, de hele groep (minus jongedame) mocht weer los,
  • waarop Ollie hem ver weg smeerde
  • ‘ver’ als in ‘helse-zwavel-stinkgracht-ver’
  • om zich vervolgens niet meer te laten lokken of aanlijnen
  • en ik mij een ware bosguerilla moest betonen om hem in een onbewaakt ogenblik te kunnen overrompelen
  • uiteindelijk kwamen we met de hele ploeg weer bij de bus aan
  • maar niet nadat we aangelijnd even pas op de plaats moesten maken voor de concurrentie die een wegloper aan het vangen was
  • er zal daar wel iets in de lucht hebben gezeten…
  • De middagploeg bezocht de Scheveningse Bosjes
  • zelfs de grootste doerakjes waren hier reuze braaf
  • behalve Toto die hard wegrende om ‘iets’ door te slikken terwijl ik hem riep
  • en zich vervolgens niet meer liet aanlijnen
  • waarop ik nogmaals mijn bosguerilla-skills moest aanwenden
  • verder was het zo’n gezellige wandeling dat we de ochtendsessie bijna zouden vergeten
  • …maar staat die hier gelukkig goed gedocumenteerd nu.

Read more “De bossen in”

Gevalletje husky op maandagmorgen

Mister Dog1 Comment

De ochtendploeg ging enthousiast maar braaf aan de lijn alle drukte voor de strandtenten voorbij om in het stillere gedeelte helemaal los te gaan. Terwijl ik iedereen van de lijn doe besef ik dat ik mevrouw de husky net losgooi terwijl mevrouw de husky alleen in het bos probleemloos los kan en zij ons op het strand altijd in de maling neemt. Snel riep ik haar bij me, tevergeefs, er stak reeds een siberische middelvinger hoog boven het strand uit en mevrouw de husky holde terug in de richting van de strandopgang. Halverwege bleef zij, een beetje van “pak me dan als je kan”, uitdagend staan. Daar gingen wij maar niet in mee, de bende en ik vervolgden vrolijk onze weg, de andere kant uit.

Husky bleef verward achter op het strand terwijl wij ons verderop kostelijk vermaakten. Na enige tijd zag ik dat mensen zich over haar probeerden te ontfermen (waarop husky nog verder terug holde) en er kwamen al mobiele telefoons te voorschijn. Om toestanden met dierenambulances e.d. voor te zijn slingerde ik de roedel toch maar even aangelijnd aan een vlaggenmast en ging achter husky aan. Die zette het uiteraard op een hollen. Buiten adem wist ik haar net voor de strandopgang toch met een snoekduik te verrassen. Husky gilde moord en brand – tientallen badgasten en terrasvogels keken verschrikt en vol afkeuring naar die grote kale dierenbeul – terwijl ik haar aan de lijn slingerde en de strandopgang op sleurde.

Enkele ogenblikken later zat husky in de bus en ging ik op een holletje terug naar de roedel. daar trof ik de gevolgen van een ander incidentje aan; viszla zat met drie poten in de lijn van beagle verstrikt en beagle had een gat in zijn oor. Het laat zich raden wat zich hier had afgepeeld. Gelukkig was dit weekeinde net de EHBO-kit aangevuld en konden we beagle ter plekke verzorgen. Ook dit incident schrijven we bij op het conto van husky.

Al met al kunnen we constateren dat husky de maandagochtendwandeling behoorlijk heeft weten te verstieren. Een bescheiden “fuck you, husky!” namens de hele ochtendploeg is hier dan ook wel op zijn plaats.

Read more “Gevalletje husky op maandagmorgen”

Maandag stranddag

Mister Dog

Twee extra lange strandwandelingen vandaag.

Bij de eerste wandeling ging dit niet helemaal vrijwillig; de verlenging zat hem voornamelijk in de adolescente exploratiedrang van een zekere corgi die uiteindelijk een half uurtje later dan gepland pas aan de lijn zat. Met de middagploeg arriveerden we daardoor ook wat later bij het strand en omdat de wandelomstandigheden verder perfect waren (zon, windje, laag water, weinig badgasten) stapten we lekker helemaal door tot aan strandopgang Meijendel en weer terug. Enkele beelden:

Read more “Maandag stranddag”

Woensdag

Mister Dog

Een zonnige woensdag in het duin.

Er is veel beeld van de ochtendploeg maar slechts 3 seconden middagploeg. Viszla Rio besloot namelijk aan het begin van de wandeling al om voor zichzelf te beginnen. Normaal gesproken zouden we ons daar niet druk om maken maar omdat het zonnetje een bepaald type recreant naar de duinen had gelokt zagen we in de verte overal verschrikte meneren boven het helmgras uitspringen en was er toch wel enig ingrijpen onzerzijds vereist. Dat viel nog niet mee, Rio negeerde iedere poging tot contact en we zijn er de rest van de hele wandeling druk mee geweest…

Read more “Woensdag”

Een bijna symbolisch verloop van de laatste roedelwandeling van 2022

Mister Dog

Vrijdag.

Veel vaste vrijdagklantjes waren op vakantie en daarom wandelden de groepen voor de gelegenheid samengevoegd in de ochtend. Op zoek naar rust maakten we het gebruikelijke vrijdaguitstapje naar de Zandmotor bij Monster.

Helaas blijken Westlandse vuurwerketterbakjes net zo slecht op de hoogte van de actuele datum als hun Haagse evenknieën en werd er behoorlijk geknald in de verte. Bij iedere knal zag ik enkele staarten verder naar beneden gaan en voor de zekerheid wandelden we aangelijnd helemaal tot aan het strand alvorens de bende te lanceren. Daar werd het direct een feestje en werd er gespeeld en gerend zoals er alleen maar op vrijdag gespeeld en gerend wordt.

Roka, die zoals altijd aan de lijn bleef (nadat hij jaren geleden al heeft bewezen nét iets te goed te zijn in loslopen) werd ook niet vergeten en Marley kwam hem telkens opzoeken om even lekker wild met hem te spelen. Totdat ik Marley ineens met een witte hond over het strand zag vliegen. Ik keek eerst om me heen bij wie die hond hoorde voordat ik het aangelijnde lege tuig naast me zag… shit! Roka was ervandoor, rook de vrijheid en was absoluut niet van plan om zich ooit nog door wie dan ook te laten aanlijnen. Nadat ik mijn hele trukendoos tevergeefs had leeggespeeld schakelde ik snel door naar het noodprotocol. Alle honden werden snel aangelijnd en vastgezet aan de Argusmast (de grote cameratoren midden op de Zandmotor) terwijl ik de sprint inzette om Roka in ieder geval de pas naar de strandopgang te kunnen afsnijden. Stap 1 van het plan lukte, nu was het zaak hem in de buurt te houden en door iemand anders, bij voorkeur een dame, te laten vangen. Ik schakelde twee hondenwandelaarsters in die braaf mijn aanwijzingen opvolgde (ik kan ineens heel goed delegeren als het erop aankomt) maar Roka trapte er niet in en vertrok richting Monsterse strand. Ik rende met hem mee, zorgend dat ik tussen hem en de duinen in bleef opdat hij niet van het strand zou verdwijnen. Intussen besefte ik dat hij uitgerekend vandaag geen gps-tracker om had en bracht ik zijn eigenaar op de hoogte (die momenteel slecht ter been is en derhalve niet in de gelegenheid is de Zandmotor op te rennen om te komen helpen) en slaakte een noodkreet in de whatsapp-groep van het Zoekteam Vermiste Honden Haaglanden. Collega Els reageerde direct en sprong in Scheveningen in haar auto. Dat gaf weer een beetje hoop op een goede afloop want Els heeft Roka al eens onder haar hoede genomen tijdens mijn vakantie en was absoluut de aangewezen persoon om te assisteren.

Inmiddels hield Roka zich in een groep duintjes op en kon ik hem vanaf een hoger stuk duin goed in de smiezen houden (en hij mij…). Ik belde alvast met het thuisfront dat de geplande vuurwerk-ontvluchtende trip naar Duitsland later die middag weleens gecanceld zou kunnen worden omdat ik de kans groot achtte dat ik de rest van het weekend op/rond de Zandmotor zou moeten bivakkeren.

Ik had nog niet opgehangen of Roka bewoog weer, hij rende nu het strand op, in de richting van strandopgang Molenslag en daar wilde ik hem al helemaal niet hebben. Zo snel als mijn oude hart kon bolwerken rende ik voor hem uit naar de strandopgang. Ondertussen kwam er een man met kind en hond Roka tegemoet op het strand en ik gebaarde (ik was te zeer buiten adem om nog iets verstaanbaars voort te brengen) dat ze hem moesten grijpen. Meneer deed een poging maar Roka holde verschrikt bij hem vandaan, in mijn richting… Ik minderde vaart en besloot heel rustig op een afstand langs hem heen te lopen. Wat me bezielde weet ik niet maar ik floot quasi relaxed een kerstliedje en zag zijn hoofd even scheef gaan staan en leek nu toch zijn aandacht te hebben. Na eerdere vangpogingen van anderen was ik nu waarschijnlijk toch de veilige optie. Ik stopte met wandelen en riep hem met een uitgestoken hand vol Folicjes (die hij normaal niet mag hebben ivm ziekte van Crohn) en warempel, hij kwam mijn kant op. Terwijl hij een Frolicje aannam greep ik hem in zijn nekvel terwijl ik snel de geprepareerde hondenlijnenlasso over zijn hoofd trok. Ik werd direct in mijn arm gebeten (leve de dikke werkjas!) maar het was al te laat, meneer zat vast en hij gaat van zijn leven niet meer los.

Nu moesten we nog helemaal terug naar de roedel die ver weg nog steeds heel braaf en relaxed naast de Argusmast zat te wachten. Er was er maar één in paniek en dat was mijn eigen Rinus die toch al getriggerd was door het vuurwerk en dan ook mij nog eens over de horizon had zien verdwijnen. Het werd een heel blij weerzien met iedereen en nadat alle lijnen uit de knoop waren en iedereen opnieuw netjes aan de lijn zat (Roka dubbel!) hebben we gezamenlijk het voertasje helemaal leeggemaakt voor 2023. Met volle buikjes sjokten we via het duinpad terug naar de bus.

Eind goed al goed.

Read more “Een bijna symbolisch verloop van de laatste roedelwandeling van 2022”

lijnweigerende Spanjolen op dinsdag

Mister Dog

Deze dag stond in het teken van Spaanse lijnweigeraars.

Allereerst was daar Taco, de Spaanse podenco, in de ochtendploeg.

Als we tijdens een strandwandeling een stukje duin meepakken gaat Taco altijd even aan de lijn. Het stikt er namelijk van de konijnen en podenco’s staan niet voor niets bekend als dwangmatige konijnenjagers. Toen we vanmorgen dus het duin ingingen riep ik Taco bij me met de bedoeling hem even aan te lijnen. Dat ging niet geheel volgens plan. Meneer griste het frolicje dat ik paraat had uit mijn hand en rende er direct vandoor terwijl hij nog iets in de trant van ‘vete a la mierda met je lijn’ riep. Vervolgens liet hij zich echt niet meer aanlijnen en bleef steeds verder weg van de roedel. Ik besloot weer terug te lopen in de richting van de strandopgang, het brede strand op, ver weg van Meijendel waar een podenco zomaar wekenlang op konijnen zou kunnen jagen. Dat werkte, hij ging voor ons uit, terug richting Scheveningen. Collega’s Joyce en Misja die inmiddels op de hoogte waren deden een poging hem te lokken (bedankt nog!) maar Taco trapte er niet in, vrijheid blijheid, en rende verder richting strandopgang. Plan B dan maar: iedereen aan de lijn en terug naar de bus in de hoop dat Taco mee zou lopen. Dat werkte, Taco snelde voor de troepen uit naar boven. Gelukkig had de werkploeg die met groot materieel met de betonplaten op de strandopgang aan de slag was net even pauze. Terug bij de bus deed ik de achterdeur open en Taco sprong er direct in. Pfew! Die gaat voorlopig aan de lange lijn…

Dan was er ‘s middags Toto, de Spaanse pointermix, wiens sluimerende jachtinstincten hem af en toe aanzetten tot schijnaanvallen op andere honden in het bos.

Zo ook vandaag. Tot driemaal toe. Na de tweede keer mocht hij al even afkoelen aan de lijn, na de derde keer vond ik het tijd om hem voor de rest van de wandeling aan te lijnen. Dat voelde hij, toen ik hem bij me riep rende hij zenuwachtig een paar rondjes (nét buiten bereik) om me heen maar hij liet zich echt niet meer aanlijnen. Zelfs een frolicje mocht niet baten, hij riep iets in de trant van ‘vete a la mierda met je frolicje’ en hield gepaste afstand. Het was pas twintig minuten later dat ik hem met een onverwachte lassoworp kon verrassen en hem eindelijk te pakken had. Pfew! Die gaat voorlopig aan de lange lijn…
Read more “lijnweigerende Spanjolen op dinsdag”

Duinen en Bosjes op donderdag

Mister Dog

Voor de zekerheid gekleed in een regenjack (geen spijt van…) gingen we met de ochtendploeg het strand op en vervolgens de duinen in. Er stond een pittig windje en zoals altijd wordt men dan behoorlijk wild. Er werd zo wild gespeeld dat het spelen van een zekere husky met een zekere beagle toch verdraaid veel op beagle-pesten begon te lijken. Terwijl husky voor een time-out aan de lijn werd geslingerd dacht beagle ‘bekijk het maar’ en hij ging er alvast vandoor, het duin af, strand op en terug richting bus. Gelukkig wandelde collega Misja iets verderop op het strand en die zag – na een korte telefonische briefing – kans zijn roedel aan een strandpaal te parkeren en runnaway beagle heel subtiel met een voertje te lokken. Eind goed al goed. (tnx Misja!)

De middagploeg ging aan de slag in de Scheveningse Bosjes. Ook ditmaal was men behoorlijk wild, dit zorgde gelukkig niet voor vergelijkbare incidenten, er werd enorm leuk gespeeld door iedereen, echt een feestje!

Read more “Duinen en Bosjes op donderdag”

Enerverende woensdag

Mister Dog1 Comment

De dag begon met een explosieve ochtendploeg op het strand.

Na de lancering knalde de bende direct alle kanten uit en werd er met snelheden waar men in Zandvoort jaloers op kan zijn achter elkaar aangejaagd. Een handvol Frolicjes hield de troepen nog enigszins bij elkaar totdat er enkele neuzen de lucht ingingen en iedereen er spoorslags vandoor ging. Mijn vermoeden werd al snel bevestigd; de wind kwam precies van de plek langs de duinen waar al maanden een zeehond ligt te ontbinden. Ik kon gelukkig iedereen terugroepen, behalve Tulp (wie anders…), die was echt niet meer te stoppen. In de verte zag ik haar koprol na koprol maken door het kadaver. Nadat iedereen vliegensvlug was aangelijnd zette ik een sprint in maar dat had mevrouw direct in de gaten en met een groot stuk ‘iets’ in haar bek verdween ze de duinen in. Terwijl de rest braaf aan de paal van een afvalbak stond te wachten opende ik de jacht op Tulp. Met succes, binnen enkele minuten kon ik haar voor de wind verrassen en trapte ze zowaar in de klassieke Frolic-val. Eenmaal terug bij de rest kwamen ons de eerste paardenmeisjes al tegemoet en ik besloot mijn verlies te pakken en met de hele bende aangelijnd de terugweg in te zetten. Tulp is nog even ouderwets getuchtigd met de lage drukspuit en haar baas deed er bij thuiskomst met shampoo en tuinslang nog een schepje bovenop. Dat zal haar leren!

De middagploeg ging voor de verandering een keer niet richting Zandmotor maar had een boswandeling in Clingendael op het programma staan. Aldaar hadden we een rendez-vous met de roedel van Sanne van de concurrentie. Dat werd een bijzonder gezellige boel maar na de roedelscheiding mistten wij toch ineens twee leden van onze eigen club; Fida en Ventje hadden de kuierlatten genomen. Na lang roepen kwamen ons van heel in de verte twee stipjes tegemoet, drijfnat en helemaal onder het kroos. Die hadden hun eigen feestje gevierd in de tankgracht. Daar waar de bus vanmorgen nog naar kadavers rook neigde het vanmiddag meer naar rotte eieren en helse zwavelputten…
Read more “Enerverende woensdag”

Vrijdag…

Mister Dog

We begonnen de dag met een gezellige boswandeling volgens het boekje met een piepklein ochtendploegje.

De middagwandeling verliep echter niet geheel volgens het boekje.

Het eerste stukje Zandmotor tot aan de lagune ging alles nog goed maar op weg naar de zee vond Molly dat ze toch echt wat badgasten die ver weg in de duinen lagen moest gaan lastig vallen. Zwaar beledigd omdat ik in mijn hoofd haalde haar driemaal te roepen ging mevrouw er vervolgens helemaal vandoor. Haar huisgenootje Tulp (ook geen onbekende van de vrijwilligers van het Zoekteam Vermiste Honden Haaglanden) zag haar kans schoon en ging met de snelheid van het geluid achter Molly aan. Terwijl wij de achtervolging inzetten zagen we het duo in de verte door verboden zaken rollen, deze vervolgens opeten, nog enkele badgasten lastig vallen en een hondje pesten, kortom, ons visitekaartje werd weer goed afgegeven vandaag. Nadat we kans zagen om Tulp met een strategisch ingezette boog de pas af te snijden en aan te lijnen gaf Molly zich ook binnen een kwartier gewonnen. Niet de laatste wandeling voor de vakantie die ik voor ogen had maar gelukkig ging het wel weer met voltallige roedel terug richting Den Haag.

Uiteraard is er – op 11 seconden na – niets gefilmd vanmiddag…

Read more “Vrijdag…”