Twee strandwandelingen vandaag die beide dreigden te ontaarden in een schranspartij op het strand waarop we in beide gevallen ons heil zochten in de duinen.
Met de ochtendploeg kwamen we daar slechts één pulka-dame met leuke hond tegen, met de middagploeg stuitten we echter op net een paar blote meneren teveel en kozen we er toch maar voor ons over te geven aan een all-you-can-eat festijn langs de vloedlijn.
Er stond al een pittig windje toen de ochtendploeg vanmorgen het duin inging. Zoals altijd jaagt dat de bende lekker aan en werd er behoorlijk wild rondgerend.
De middagploeg reisde af naar de Zandmotor om strom Dudley te verwelkomen. Dat werd gewaardeerd, hij deed er als blijk van waardering direct een paar Beaufort bovenop waardoor er vanmiddag zo mogelijk nog wilder werd rondgerend dan vanmorgen.
Na alarmerende berichten over bergen aangespoelde paraffine, giftige olievlekken, moordzuchtige zeesterren en wat dies meer zij hebben we het strand de afgelopen tijd gemeden en ons voornamelijk in de duinen vermaakt. Vandaag constateerden we na een korte inspectie dat het strand brandschoon was en durfden we het aan om met de ochtendploeg een ouderwets lange strandwandeling te maken, verstand op nul en alsmaar rechtdoor langs de branding tot het keerpunt en in een rechte lijn weer terug. Voor wie thuis op de tracker meekeek; het razendsnelle huppeltje naar opzij had alles te maken met een sulky die als een romeinse strijdwagen met de snelheid van het geluid op ons af kwam gedenderd…
De middagploeg koos wel voor de duinen. Met zowel jonge onvermoeibare honden als hoogbejaarde types in ons midden was er daar voor elk wat wils. Met de snelheid van een suïcidale sulky over de duintoppen vliegen of gewoon een beetje sullig voor je uit snuffelen, het kon en mocht allemaal vanmiddag. Wel hadden we afgesproken keurig op tijd weer op de parkeerplaats terug te zijn, precies voor de regenbui, en dat lukte!
De ochtendploeg genoot zichtbaar van een frisse doch zonnige wandeling door de duinen richting Wassenaar en terug. Veel beter dan dit bestaat niet…
…of toch wel? De middagploeg draaide vandaag op kerosine en maakte er een belachelijk uitbundig feest van op de Zandmotor.
Kijk gezellig een stukje mee:
En dat maar liefst tweemaal!
Read more “Duinstruinen op donderdag”
Omdat er nog steeds net iets teveel ‘eetbare’ zaken op het strand lagen en we net iets teveel pathologische vraatzuchtigen in ons midden hadden bleven we vanmorgen veilig in de duinen. Daar viel, op wat konijnenkeutels na, niet veel te snacken (hoewel het een beruchte Spaanse straatscharrelaar toch lukte om genoeg rommel naar binnen te werken om later een souvenir in de bus achter te kunnen laten…). We gingen wel voor de kilometers, een flink stuk richting Wassenaar, door het mulle zand, duin op, duin af. Als extra handicap hadden beide aangelijnde boys afgesproken ieder telkens zo hard mogelijk een andere kant uit te trekken. Geheel tegen de gewoonte in besloten we daarom op het keerpunt een korte snuffel-, knabbel- en knuffelpauze in te lassen. Met herwonnen moed wandelden we daarna tweemaal zo snel weer terug naar Scheveningen.
Zoals gebruikelijk startten we de week met twee wandelingen bij het Zwarte Pad.
In verband met de enorme hoeveelheid mosdiertjes en andere onwelriekende aanspoelsels (waaronder een opengereten bruinvis, geen fraai gezicht) hebben we ons zowel ’s morgens als ’s middags in de duinen vermaakt. Dat was zeker geen slecht idee. Zelf hebben we niet echt op de tijd gelet want die vloog echt voorbij maar volgens de parkeermeter (die de tijd doorgaans wél nauwgezet bijhoudt) verlieten we het strand ’s middags behoorlijk in blessuretijd…
Dachten we dat het gisteren mistig was…
Gewapend met kompas en gps maakte de ochtendploeg er een groot avontuur van. Wandelend in onze eigen kleine grijze wereld wisten we gelukkig perfect getimed toch de strandopgang weer terug te vinden.
De middagploeg had boxer Singi te gast. Die kwam gezellig proefwandelen omdat ze in februari een weekje te gast zal zijn in de middagploeg. Behalve wat kleine overtredinkjes als het uit mijn handen koppen van mijn telefoon en net een keertje te vaak die grote platte neus in het voertasje proberen te frommelen ging dat hartstikke goed; Singi is geslaagd voor de proefwandeling, die zien we in februari weer terug!
Read more “Dikke mist op donderdag”
Eigenlijk zou dit mijn eerste vakantiedag zijn maar er was zoveel animo voor een extra wandeling vandaag dat we de kerstvakantie nog maar een dagje hebben uitgesteld.
Met een hele gezellige club trokken we de duinen in bij het Zwarte Pad, ver weg van al het vuurwerk in de stad. Voor de extra gezelligheid wandelde Grace – het nieuwe huisgenootje van Benny – met ons mee en hadden Benny en Grace ook hun eigenaresse meegenomen. Alsof iedereen wist dat dit het laatste roedelfestijn van het jaar was werd er meer gerend dan ooit tevoren, Grace deed hier super happy aan mee en het was bijna aandoenlijk om te zien hoe blij ze was. Als verwacht vonden halve en hele boxer Tulp en Yipp elkaar direct en die hielden de boel flink aan het racen. Nadat we helemaal moe gerend – en veel te laat – de terugweg aanvaardden kwamen we ook nog eens de onvermijdelijke roedel van de onvermijdelijke Evelien tegen en begon het hele feest gewoon opnieuw.
Ik ken een paar honden die heel lekker zullen slapen vanavond…
