Dit was de vrijdag

Het is ons gelukt om vandaag om de buien heen te wandelen. Gelukkig maar want al die winterse nattigheid is aan ons niet besteed…

De ochtendploeg ging keihard aan de slag in de duinen bij het Zwarte Pad. Op een gezelschapje pullka-fanatici na was het daar helemaal uitgestorven. Volledig in wintersportmodus vlogen we heen over de witte duintoppen en terug over het strand.

De middagploeg werd opgehaald in de natte sneeuwstorm en meende er verstandig aan te doen het bos in te duiken. Omdat er bij de Scheveningse Bosjes naar onze smaak net een uitlaatbusje teveel stond reden we een paar minuten om richting Clingendael. Daar aangekomen wachtten we nog geduldig vijf dure parkeerminuten in de bus tot alle hagel was overgetrokken. Daarna was men echt niet meer te houden en er werden weer belachelijke snelheden geklokt in het bos…
Read more “Dit was de vrijdag”

Hagel, een zonnetje, en toch weer hagel op vrijdagmorgen

“Geen neerslag verwacht” meldde buienradar vrolijk bij het ophalen van de laatste hond. Opgetogen zetten we met de ochtendploeg koers richting Zwarte Pad waar deze blijde tijding al snel een slechte grap bleek te zijn. Nog voordat er een hond van de lijn was viel er al een paar kilo hagel op ons dak. De bui was gelukkig van korte duur en om weer een beetje warm te worden liepen we met versnelde pas langs de vloedlijn richting Wassenaar.
Read more “Hagel, een zonnetje, en toch weer hagel op vrijdagmorgen”

Vier seizoenen op een dag

Vandaag:

  • hadden beide ploegen er goed zin in en werd er als gekken gerend en gespeeld,
  • hield de ochtendploeg het helemaal droog op Scheveningen,
  • kreeg de middagploeg op het strand van Kijkduin hagel, sneeuw en regen voor haar kiezen,
  • leek er iets moois te ontstaan tussen beagle Jip en puggle Rosie
  • sloeg Jip iets te ambitieus de bloemen en het etentje over en liep hij keihard een blauwtje,
  • hadden Tulp en Rinus een Spaans onderonsje,
  • ging Friese stabij Doutzen voor het eerst met de middagploeg mee (zij stelt zich later deze week nader aan u voor),
  • hulde Bobbi zich in prikkeldraad,
  • werd de weekvoorraad schone handdoeken tot de laatste draad opverbruikt.

Read more “Vier seizoenen op een dag”

vrijdagmiddag, noodweer op de Zandmotor

Omdat het vanmorgen eigenlijk best meeviel met de regen lieten we ons vanmiddag niet afschrikken door het voorspelde buitje en togen we opgewekt de Zandmotor op.

Daar kregen we al vrij snel spijt van.

Na zo’n twintig minuten begon het plots keihard te waaien, Doutzen werd zelfs even omvergeblazen (!), en enkele ogenblikken later deed iemand het licht uit. We konden nog nét de duinen inrennen voor een beetje beschutting maar zelfs daar blies er een regen/hagelstorm dwars door ons heen. Rennend van duin tot duin zochten we onze weg terug richting strandopgang om ruim voor het einde van de officiële speeltijd via het duinpad naar de bus terug te draven. We hebben de week wel eens aangenamer afgesloten…
Read more “vrijdagmiddag, noodweer op de Zandmotor”

Vrijdagmiddag, Zandmotor, Monster

De middagploeg mocht de maand november afsluiten op de Zandmotor bij Monster.

Als altijd werd het een fantastische wandeling. We zouden bijna kunnen spreken van een perfecte wandeling, ware het niet dat

  • Benny en Charlie het nodig vonden om die arme Fida telkens te sandwichen zodra ze maar even probeerde te rennen (de lijn bood hier uitkomst),
  • dat ene paardenmeisje van de 128 hectare Zandmotor onze paar vierkante meter toch echt het lekkerst vond rijden,
  • we de laatste tien minuten een bui hagel voor onze kiezen kregen.

Read more “Vrijdagmiddag, Zandmotor, Monster”

Afzien met de ochtendploeg

Dat er vanmorgen een ‘buitje’ zou overtrekken hadden we reeds gezien op buienradar; een onweersbui over zee met wat flarden regen die net het strand zouden kunnen bereiken. Voor de zekerheid hees ik mij toch in mijn regenpak.

Een paar minuten later… Read more “Afzien met de ochtendploeg”

Maar het kon nog enerverender…

Stukken enerverender zelfs…

De middagploeg mocht uit wandelen op het strand van Monster.
Zoals gewoonlijk smeerde Dirk hem binnen vijf minuten en hij nam ditmaal voor de gezelligheid de halve roedel mee.
Het koste even een sprintje en wat moeite maar ik wist iedereen – zelfs Dirk – weer bij de club te krijgen en koers te zetten richting Zandmotor. Halverwege vond Molly dat zij aan de beurt was om hem te smeren. Iedereen die net nog niet met Dirk was ontsnapt zag nu zijn/haar kans schoon en ik kon sprint nummer twee inzetten, mét succes gelukkig!

Herenigd kuierden wij verder langs de branding. De hemel werd ondertussen steeds donkerder en het begon een beetje te regenen. En het begon hard te regenen. En het begon nog harder te regenen. En het begon een beetje te hagelen. En het begon hard te hagelen. En het begon nog harder te hagelen. En toen zag ik nog net Hana heel in de verte onder het prikkeldraad door de duinen in rennen. telkens als ik haar riep ging zij er verder vandoor. Ik lijnde als de sodemieter de rest aan en zette de hele meute vast aan een paal. Samen met Joep klom ik het duin op en eenmaal boven ontvouwde zich een eindeloos landschap van helm dat drie keer hoger stond dan een frans bulldogje. Op mijn geroep kwam geen respons en van eerdere ‘escapes’ wist ik al dat Hana zich prima kan verstoppen en dat je dan kunt roepen wat je wilt zonder dat ze zich laat zien…

Het leek me verstandig de eigenaren te bellen omdat ik haar hier nooit zou gaan vinden. Mijn telefoon was inmiddels echter zo nat dat het touchscreen er de brui aan had gegeven dus er viel weinig te bellen. Verder zoeken dus maar.
Zigzaggend doorkruisten we de vlakte. Na een minuutje of twintig vonden we haar, verscholen in een pol helmgras! Ze moet ons inderdaad al die tijd hebben horen zoeken zonder tevoorschijn te komen – het loeder! – maar nu was ze toch uitzinnig van vreugde dat we haar vonden.

Snel afgedaald naar de rest van de roedel die als beloning voor het geduldige wachten mijn weekvoorraad frolicjes mocht verdelen. Moe geavonturierd liepen daarna we met alle boefjes aangelijnd terug naar de bus. Zodra we daar aankwamen stopte het met regenen…

U begrijpt dat ik niet veel heb kunnen filmen, het beetje wat er is heb ik in onderstaande video aan elkaar geplakt, de helft onscherp wegens een drijfnatte telefoon:

De concurrentie wreef het er overigens ook nog even lekker in en stuurde – niet gespeend van enig leedvermaak – dit vanaf het Zwarte Pad:

enerverender

Hagel voor de ochtendploeg, hagel voor de middagploeg

We hadden twee maal geluk vandaag; er werd zowel ‘s ochtends als ‘s middags een flinke bui hagel over ons uitgestort, heerlijk!

Leenhond Floyd mocht vanmiddag eindelijk los (voor de zekerheid nog even aan de lange lijn) en dat ging super. Op de terugweg met de middagploeg zat iedereen ineens onder het bloed. Dat bleek afkomstig van een wondje in de wapperende flaporen van Luna. Dat hebben we geïmproviseerd dicht weten te plakken (viel niet mee in die koude nattigheid). De hele middagploeg ruikt overigens een beetje verdacht nu omdat iedereen met geparfumeerde babydoekjes is schoongemaakt…