Een kletsnatte weekafsluiter.
De ochtendploeg wandelde in wat motregen door de Scheveningse Bosjes en zat door strategisch gesjoemel met de wandeltijd nét voor de echte buien weer in de bus. Voor de middagploeg viel er weinig te sjoemelen maar die maakte er ondanks de stromende regen gewoon een feestje van in Clingendael. Nu even lekker opdrogen en dan… vakantie! Tot over twee weken allemaal.
Door de eindsprint richting vakantie, een bizar avontuur op donderdagmorgen dat ik even moest verwerken (blogje volgt), zoekacties naar vermiste honden (van derden), frustratie omdat ik mijn bus nog steeds niet terug heb en gelukkig ook wat aangenaam gezinsvertier loop ik behoorlijk achter met de dagelijkse blogjes. Vandaar een ongegeneerde videodump; een filmpje van de strand- en boswandeling op donderdag, een heel kort filmpje van de strandwandeling op vrijdagmorgen en een filmpje van de boswandeling met de vrijdagmiddagploeg.
Read more “Donderdag, vrijdag”
De middagploeg maakte als gebruikelijk een uitstapje naar Monster om de wandelweek met een grote ronde over de Zandmotor af te sluiten. Volgens buienradar zouden we ruim voor de regen weer in de bus zitten.
De club was nog geen minuut los of Spaanse hardcore zwerver Tulp nam al de kuierlatten naar een plek ver, maar dan ook echt ver, buiten ons zicht. Erop vertrouwend dat ze uiteindelijk wel weer zou aansluiten hielden wij ons netjes aan de voorgenomen route. Zo halverwege de wandeling begon het toch een beetje te knagen en gingen we maar actief op zoek. Roepen gaf geen enkele respons, zelfs op uitroepen als ‘koekje’ of ‘kijk eens’ werd niet gereageerd en dat betekende dat ze er óf echt vandoor was óf ergens iets had gevonden dat stukken beter was dan een ‘koekje’ of een ‘kijk eens’. Vanaf de duintop naast de Argusmast werd al snel duidelijk dat dat laatste het geval was. Aan de andere kant van het duinmeertje zagen we het onmiskenbare silhouet van Tulp onafgebroken door ‘iets’ rollen dat dat daar bewegingsloos langs de waterlijn lag. Roepen hielp nog steeds niet, we gingen mevrouw dus maar halen. De klok tikte ondertussen vrolijk verder en het einde van het door buienradar voorspelde veilige tijdsslot kwam al behoorlijk in zicht.
Tulp zag ons en ging er direct vandoor, de andere kant om het duinmeertje heen, richting zee om achter de duinen te verdwijnen. Wij keerden dus maar weer om en liepen terug naar zee. Het begon al zachtjes te regenen en ik deelde bulderdend een stevige godslastering over de Zandmotor. Dat hielp (helpt altijd!), daar kwam Tulp aangelopen, voor de wind uit en de lucht was werkelijk niet te harden. Geen idee waar ze in lag te rollen maar het was in ieder geval al enige tijd dood. Nadat ik haar had aangelijnd smeerde ik haar – kokhalzend – in met zand om alvast de ergste klonten dode smurrie van haar vacht te krijgen.
Met Tulp aan een extra lange lijn (opdat ze een beetje uit onze buurt zou blijven) ging het in de inmiddels stromende regen over het duinpad terug naar de bus waar we een keukenrol plus een heel pak desinfecterende schoonmaakdoekjes offerden om mevrouw weer een beetje schoon te krijgen. Ondertussen haar baas op de hoogte gesteld zodat er bij thuiskomst al een flinke teil sop stond te wachten.
Nadat de rest was thuisgebracht en Tulps kennel in de bus was gedesinfecteerd was het dan eindelijk weekend.
Gezellige ochtendsessie in de Scheveningse Bosjes, geen toestanden, geen weglopers, een en al braafheid. Dat geeft de burger moed…
De middagploeg had een date met de roedel van collega Evelien op de Zandmotor.
Uiteraard waren wij stipt op tijd. In afwachting van onze date vermaakten wij ons alvast in de duintjes bij het duinmeertje.
Na vijf minuten: Geen roedel van Evelien.
Na tien minuten: geen roedel van Evelien.
Na vijftien minuten: geen roedel van Evelien.
Na twintig minuten: een appje van Evelien; “De brug stond open”
Yeah, right…
Enfin, de middagploeg heeft zich fijn extra lang mogen vermaken op de Zandmotor, voor een groot gedeelte van de wandeling zelfs met dubbele roedel dus dubbele pret. Er zijn weer beelden:
Het miezerde vanmorgen net te hard voor een strandwandeling, met een relaxte boswandeling tot gevolg…
Met een bijzonder relaxte boswandeling met de ochtendploeg en een mogelijk nog relaxter rondje Zandmotor met de middagploeg in de pocket sluiten we geheel ontspannen wandelweek 23 af. Prettig weekeinde!
Een kleine, maar daarom niet minder gezellige, ochtendploeg maakte een strand-duin-strandwandeling vanaf het Zwarte Pad. Die begon sowieso al goed, collega Misja stond ons thv het Puntje op te wachten met een verse take-away koffie. Vervolgens bleef het ook nog eens onverwacht droog de hele wandeling. #win
De middagploeg ging bij Monster de Zandmotor op. Omdat we wat onverbeterlijke zeewaterslobberaars in ons midden hadden bleven we een keer weg van het water en vermaakten we ons voornamelijk in de duintjes. Zo konden we ook binnen redelijke afstand van de strandopgang blijven om op tijd voor de bui uit terug te lopen naar de bus. Althans, dat was het plan. Nat tot op het bot kwamen we weer bij de bus terug. #fail
Vandaag bezochten we maar liefst driemaal de Scheveningse Bosjes.
Allereerst met de ochtendploeg die er een vrolijke boel van maakte. Vervolgens met de middagploeg die zo hard door het bos rende dat het niet uitmaakte dat we – in verband met het voorspelde onweer plus wolkbreuken – een beetje met de wandeltijd sjoemelden. Het onweer bleef uit maar de wolkbreuken helaas niet; de bonusclub kon in schoolslag het bos door…
Een extra lang filmpje:
Men was vandaag duidelijk aan het weekend toe.
De ochtendploeg slenterde wat door de Scheveningse Bosjes, de middagploeg ging op een sukkeldrafje over de Zandmotor. Gelukkig wacht ons een extra lang pinksterweekend…
