De middagploeg maakte als gebruikelijk een uitstapje naar Monster om de wandelweek met een grote ronde over de Zandmotor af te sluiten. Volgens buienradar zouden we ruim voor de regen weer in de bus zitten.

De club was nog geen minuut los of Spaanse hardcore zwerver Tulp nam al de kuierlatten naar een plek ver, maar dan ook echt ver, buiten ons zicht. Erop vertrouwend dat ze uiteindelijk wel weer zou aansluiten hielden wij ons netjes aan de voorgenomen route. Zo halverwege de wandeling begon het toch een beetje te knagen en gingen we maar actief op zoek. Roepen gaf geen enkele respons, zelfs op uitroepen als ‘koekje’ of ‘kijk eens’ werd niet gereageerd en dat betekende dat ze er óf echt vandoor was óf ergens iets had gevonden dat stukken beter was dan een ‘koekje’ of een ‘kijk eens’. Vanaf de duintop naast de Argusmast werd al snel duidelijk dat dat laatste het geval was. Aan de andere kant van het duinmeertje zagen we het onmiskenbare silhouet van Tulp onafgebroken door ‘iets’ rollen dat dat daar bewegingsloos langs de waterlijn lag. Roepen hielp nog steeds niet, we gingen mevrouw dus maar halen. De klok tikte ondertussen vrolijk verder en het einde van het door buienradar voorspelde veilige tijdsslot kwam al behoorlijk in zicht.

Tulp zag ons en ging er direct vandoor, de andere kant om het duinmeertje heen, richting zee om achter de duinen te verdwijnen. Wij keerden dus maar weer om en liepen terug naar zee. Het begon al zachtjes te regenen en ik deelde bulderdend een stevige godslastering over de Zandmotor. Dat hielp (helpt altijd!), daar kwam Tulp aangelopen, voor de wind uit en de lucht was werkelijk niet te harden. Geen idee waar ze in lag te rollen maar het was in ieder geval al enige tijd dood. Nadat ik haar had aangelijnd smeerde ik haar – kokhalzend – in met zand om alvast de ergste klonten dode smurrie van haar vacht te krijgen.

Met Tulp aan een extra lange lijn (opdat ze een beetje uit onze buurt zou blijven) ging het in de inmiddels stromende regen over het duinpad terug naar de bus waar we een keukenrol plus een heel pak desinfecterende schoonmaakdoekjes offerden om mevrouw weer een beetje schoon te krijgen. Ondertussen haar baas op de hoogte gesteld zodat er bij thuiskomst al een flinke teil sop stond te wachten.

Nadat de rest was thuisgebracht en Tulps kennel in de bus was gedesinfecteerd was het dan eindelijk weekend.

Read more “Lijkenlucht op vrijdagmiddag”