Heel veel vuile handdoeken vandaag, in huize Dog draait de wasmachine op volle toeren.
De regen dreef ons vandaag de hele dag de Scheveningse Bosjes in waar we allemaal keurig schoon ingingen en onder de bagger weer uitkwamen. Een teken dat we het naar ons zin hebben gehad…
Enkele beelden:
Read more “schuilen in de bosjes”
Bepaald geen strandweer vandaag, we zijn maar een dagje de bossen ingevlucht.
De ochtendploeg stampte door de plassen in de Scheveningse Bosjes, de middagploeg huppelde totaal verregend door Clingendael. De meeste honden trekken zich overigens geen zier aan van een beetje regen, het afdrogen na afloop vinden ze veel erger. Dat laatste hebben we dan gemeen!
Na een kleine inventarisatie noteren we vandaag:
Twee kletsnatte wandelingen in de Scheveningse Bosjes,
één in regenponcho verstopte begeleider,
een twintigtal blije honden
en evenzoveel natte handdoeken.
Bikini’s mee, goed insmeren en gáán..!
Read more “Een heerlijk dagje strand”
De middagploeg stond al bij het Zwarte Pad waar de weer-app ons bij een laatste check een neerslagcurve liet zien die ons niet echt kon bekoren. Snel een doorstart gemaakt om niet veel later te landen bij de Scheveningse Bosjes.
Daar maakte men er vanaf het begin een flink feest van, rennen, spelen, rennen, spelen, en dat alles in de regen. Naarmate de wandeling vorderde werd het steeds droger totdat het droog genoeg was voor de in de omliggende wijken wonende etterbakjes om buiten met vuurwerk te gaan spelen. Aan alle kanten van het bos klonk geknal. De allerbangsten werden snel aangelijnd en voor de zekerheid bewogen we alvast een beetje in de richting van de bus. Dat ging goed totdat er ergens in het bos een duizendklapper afging, Rinus stond te shaken en hyperventileren en wilde alleen maar vluchten, Benny was boos op alles wat er bewoog en de rest stond met gespitste oren nerveus om zich heen te kijken. Tijd om te gaan! We zaten nog niet in de bus of er kwam een noodkreet van collega Melanie vanuit Meer en Bos dat een van haar hondjes door vuurwerk het bos was uitgerend. Snel de honden die in de buurt woonden thuisgebracht en met de rest (die allemaal in / om mijn eigen straat wonen) naar Meer en Bos gereden om te helpen. Twee spannende uren later was dit hondje weer veilig. Morgen is het gelukkig al 3 januari, dan is er vast geen vuurwerk meer, tóch..?!
Na het vuurwerkfestijn van vanmorgen lieten we de Scheveningse Bosjes maar even voor wat ze waren en waagde de middagploeg een uitstapje naar Clingendael. Daar hebben we zowaar knalvrij kunnen wandelen. Sowieso was er bijna niemand in het bos, een beetje regen heeft ook zijn voordelen…
Read more “De middagploeg in de regen”
Op de valreep nog een paar seconden video van de vrijdagwandelingen. Piepkleine roedeltjes hadden we, de zeskoppige ochtendploeg maakte een gezellige strand- en duinwandeling bij het Zwarte Pad. De vijfkoppige middagploeg was een keer beangstigend braaf en kreeg gezelschap van leonberger Cynthia en bazin. Dat werd – ondanks de stromende regen – zo’n gezellige boel dat ik helemaal vergat te filmen, er is welgeteld 3 seconden beeld voorhanden…
Read more “Vrijdag”
De ochtendploeg ging lekker in de regen aan de slag in de Scheveningse Bosjes.
In verband met de kennismaking met een kwibus-met-lichte-gebruiksaanwijzing die we a.s. januari een maandje onder onze hoede nemen ontmoetten we daar de roedel van collega Jacqueline. Dat werd een gezellige hondenbende en omdat er heel wat werd afgekletst (lees: zwijgzaam geluisterd 😜) is er wat minder gefilmd.
De middagploeg ging in de stromende regen / hagel / natte sneeuw Clingendael in. Daar hebben we lekker gerend, flink van de beroemde Clingendaelse aarde gegeten, menig bunker afgesnuffeld en nét niet in de tankgracht gezwommen.
Deze dag stond in het teken van Spaanse lijnweigeraars.
Allereerst was daar Taco, de Spaanse podenco, in de ochtendploeg.
Als we tijdens een strandwandeling een stukje duin meepakken gaat Taco altijd even aan de lijn. Het stikt er namelijk van de konijnen en podenco’s staan niet voor niets bekend als dwangmatige konijnenjagers. Toen we vanmorgen dus het duin ingingen riep ik Taco bij me met de bedoeling hem even aan te lijnen. Dat ging niet geheel volgens plan. Meneer griste het frolicje dat ik paraat had uit mijn hand en rende er direct vandoor terwijl hij nog iets in de trant van ‘vete a la mierda met je lijn’ riep. Vervolgens liet hij zich echt niet meer aanlijnen en bleef steeds verder weg van de roedel. Ik besloot weer terug te lopen in de richting van de strandopgang, het brede strand op, ver weg van Meijendel waar een podenco zomaar wekenlang op konijnen zou kunnen jagen. Dat werkte, hij ging voor ons uit, terug richting Scheveningen. Collega’s Joyce en Misja die inmiddels op de hoogte waren deden een poging hem te lokken (bedankt nog!) maar Taco trapte er niet in, vrijheid blijheid, en rende verder richting strandopgang. Plan B dan maar: iedereen aan de lijn en terug naar de bus in de hoop dat Taco mee zou lopen. Dat werkte, Taco snelde voor de troepen uit naar boven. Gelukkig had de werkploeg die met groot materieel met de betonplaten op de strandopgang aan de slag was net even pauze. Terug bij de bus deed ik de achterdeur open en Taco sprong er direct in. Pfew! Die gaat voorlopig aan de lange lijn…
Dan was er ’s middags Toto, de Spaanse pointermix, wiens sluimerende jachtinstincten hem af en toe aanzetten tot schijnaanvallen op andere honden in het bos.
Zo ook vandaag. Tot driemaal toe. Na de tweede keer mocht hij al even afkoelen aan de lijn, na de derde keer vond ik het tijd om hem voor de rest van de wandeling aan te lijnen. Dat voelde hij, toen ik hem bij me riep rende hij zenuwachtig een paar rondjes (nét buiten bereik) om me heen maar hij liet zich echt niet meer aanlijnen. Zelfs een frolicje mocht niet baten, hij riep iets in de trant van ‘vete a la mierda met je frolicje’ en hield gepaste afstand. Het was pas twintig minuten later dat ik hem met een onverwachte lassoworp kon verrassen en hem eindelijk te pakken had. Pfew! Die gaat voorlopig aan de lange lijn…
Read more “lijnweigerende Spanjolen op dinsdag”
Vandaag lieten we ons maar liefst tweemaal natregenen in de Scheveningse Bosjes. We gaan er even op dubbele snelheid doorheen:
