Maandagmiddag in de bosjes

De middagploeg stond al bij het Zwarte Pad waar de weer-app ons bij een laatste check een neerslagcurve liet zien die ons niet echt kon bekoren. Snel een doorstart gemaakt om niet veel later te landen bij de Scheveningse Bosjes.

Daar maakte men er vanaf het begin een flink feest van, rennen, spelen, rennen, spelen, en dat alles in de regen. Naarmate de wandeling vorderde werd het steeds droger totdat het droog genoeg was voor de in de omliggende wijken wonende etterbakjes om buiten met vuurwerk te gaan spelen. Aan alle kanten van het bos klonk geknal. De allerbangsten werden snel aangelijnd en voor de zekerheid bewogen we alvast een beetje in de richting van de bus. Dat ging goed totdat er ergens in het bos een duizendklapper afging, Rinus stond te shaken en hyperventileren en wilde alleen maar vluchten, Benny was boos op alles wat er bewoog en de rest stond met gespitste oren nerveus om zich heen te kijken. Tijd om te gaan! We zaten nog niet in de bus of er kwam een noodkreet van collega Melanie vanuit Meer en Bos dat een van haar hondjes door vuurwerk het bos was uitgerend. Snel de honden die in de buurt woonden thuisgebracht en met de rest (die allemaal in / om mijn eigen straat wonen) naar Meer en Bos gereden om te helpen. Twee spannende uren later was dit hondje weer veilig. Morgen is het gelukkig al 3 januari, dan is er vast geen vuurwerk meer, tóch..?!

Read more “Maandagmiddag in de bosjes”

Een bijna symbolisch verloop van de laatste roedelwandeling van 2022

Vrijdag.

Veel vaste vrijdagklantjes waren op vakantie en daarom wandelden de groepen voor de gelegenheid samengevoegd in de ochtend. Op zoek naar rust maakten we het gebruikelijke vrijdaguitstapje naar de Zandmotor bij Monster.

Helaas blijken Westlandse vuurwerketterbakjes net zo slecht op de hoogte van de actuele datum als hun Haagse evenknieën en werd er behoorlijk geknald in de verte. Bij iedere knal zag ik enkele staarten verder naar beneden gaan en voor de zekerheid wandelden we aangelijnd helemaal tot aan het strand alvorens de bende te lanceren. Daar werd het direct een feestje en werd er gespeeld en gerend zoals er alleen maar op vrijdag gespeeld en gerend wordt.

Roka, die zoals altijd aan de lijn bleef (nadat hij jaren geleden al heeft bewezen nét iets te goed te zijn in loslopen) werd ook niet vergeten en Marley kwam hem telkens opzoeken om even lekker wild met hem te spelen. Totdat ik Marley ineens met een witte hond over het strand zag vliegen. Ik keek eerst om me heen bij wie die hond hoorde voordat ik het aangelijnde lege tuig naast me zag… shit! Roka was ervandoor, rook de vrijheid en was absoluut niet van plan om zich ooit nog door wie dan ook te laten aanlijnen. Nadat ik mijn hele trukendoos tevergeefs had leeggespeeld schakelde ik snel door naar het noodprotocol. Alle honden werden snel aangelijnd en vastgezet aan de Argusmast (de grote cameratoren midden op de Zandmotor) terwijl ik de sprint inzette om Roka in ieder geval de pas naar de strandopgang te kunnen afsnijden. Stap 1 van het plan lukte, nu was het zaak hem in de buurt te houden en door iemand anders, bij voorkeur een dame, te laten vangen. Ik schakelde twee hondenwandelaarsters in die braaf mijn aanwijzingen opvolgde (ik kan ineens heel goed delegeren als het erop aankomt) maar Roka trapte er niet in en vertrok richting Monsterse strand. Ik rende met hem mee, zorgend dat ik tussen hem en de duinen in bleef opdat hij niet van het strand zou verdwijnen. Intussen besefte ik dat hij uitgerekend vandaag geen gps-tracker om had en bracht ik zijn eigenaar op de hoogte (die momenteel slecht ter been is en derhalve niet in de gelegenheid is de Zandmotor op te rennen om te komen helpen) en slaakte een noodkreet in de whatsapp-groep van het Zoekteam Vermiste Honden Haaglanden. Collega Els reageerde direct en sprong in Scheveningen in haar auto. Dat gaf weer een beetje hoop op een goede afloop want Els heeft Roka al eens onder haar hoede genomen tijdens mijn vakantie en was absoluut de aangewezen persoon om te assisteren.

Inmiddels hield Roka zich in een groep duintjes op en kon ik hem vanaf een hoger stuk duin goed in de smiezen houden (en hij mij…). Ik belde alvast met het thuisfront dat de geplande vuurwerk-ontvluchtende trip naar Duitsland later die middag weleens gecanceld zou kunnen worden omdat ik de kans groot achtte dat ik de rest van het weekend op/rond de Zandmotor zou moeten bivakkeren.

Ik had nog niet opgehangen of Roka bewoog weer, hij rende nu het strand op, in de richting van strandopgang Molenslag en daar wilde ik hem al helemaal niet hebben. Zo snel als mijn oude hart kon bolwerken rende ik voor hem uit naar de strandopgang. Ondertussen kwam er een man met kind en hond Roka tegemoet op het strand en ik gebaarde (ik was te zeer buiten adem om nog iets verstaanbaars voort te brengen) dat ze hem moesten grijpen. Meneer deed een poging maar Roka holde verschrikt bij hem vandaan, in mijn richting… Ik minderde vaart en besloot heel rustig op een afstand langs hem heen te lopen. Wat me bezielde weet ik niet maar ik floot quasi relaxed een kerstliedje en zag zijn hoofd even scheef gaan staan en leek nu toch zijn aandacht te hebben. Na eerdere vangpogingen van anderen was ik nu waarschijnlijk toch de veilige optie. Ik stopte met wandelen en riep hem met een uitgestoken hand vol Folicjes (die hij normaal niet mag hebben ivm ziekte van Crohn) en warempel, hij kwam mijn kant op. Terwijl hij een Frolicje aannam greep ik hem in zijn nekvel terwijl ik snel de geprepareerde hondenlijnenlasso over zijn hoofd trok. Ik werd direct in mijn arm gebeten (leve de dikke werkjas!) maar het was al te laat, meneer zat vast en hij gaat van zijn leven niet meer los.

Nu moesten we nog helemaal terug naar de roedel die ver weg nog steeds heel braaf en relaxed naast de Argusmast zat te wachten. Er was er maar één in paniek en dat was mijn eigen Rinus die toch al getriggerd was door het vuurwerk en dan ook mij nog eens over de horizon had zien verdwijnen. Het werd een heel blij weerzien met iedereen en nadat alle lijnen uit de knoop waren en iedereen opnieuw netjes aan de lijn zat (Roka dubbel!) hebben we gezamenlijk het voertasje helemaal leeggemaakt voor 2023. Met volle buikjes sjokten we via het duinpad terug naar de bus.

Eind goed al goed.

Read more “Een bijna symbolisch verloop van de laatste roedelwandeling van 2022”

Paniek in de vuurwerkvrije zone

Een sombere weersvoorspelling deed ons vanmorgen besluiten de beschutting van het bos op te zoeken.

Omdat de Scheveningse Bosjes tot vuurwerkvrije zone zijn verklaard waagden we de gok om daar te wandelen. Dat ging lang goed maar een klein kwartiertje voor het einde van de wandeling werd er toch even stevig geknald in het bos. Mijn eigen Rinus ging direct in survival mode, was niet meer benaderbaar er ging er met de snelheid van het geluid vandoor, in één rechte streep richting bus. Met de rest inmiddels aangelijnd gingen we er op een drafje achteraan om hem van veraf al in totale paniek rond de bus te zien rennen/springen, op zoek naar een ingang… Dit experiment is dus behoorlijk mislukt, voorlopig toch maar door weer en wind naar de uithoeken van strand en duinen, ver weg van onze ‘prachtige eindejaarstraditie’ (#not).
Read more “Paniek in de vuurwerkvrije zone”

2018

Ik was voornemens op deze plek – terugblikkend op het roerige 2018 – een uitgebreid jaaroverzicht te posten.

Deze moeite is mij gelukkig uit handen genomen door de bazen van Layla en Eli die mijn persoonlijke facebookaccount minutieus hebben leeggetrokken om alle hoogtepunten uit 2018 op een levensgrote poster te laten drukken.

Wij duiken nog even onder, woensdag 02 januari 2019 wordt er weer gewandeld.

Fijne jaarwisseling allemaal & voorzichtig met de oliebollen!

Read more “2018”