De ochtendploeg maakte de optelsom wind + kou + regen = schuilen in de Scheveningse Bosjes.
De middagploeg vertrouwde blindelings op buienradar en ging naar het strand. Het “geen neerslag verwacht” klopte in letterlijke zin wel, de regen viel namelijk niet naar beneden maar ging horizontaal dwars door ons heen. Totaal verkleumd kwam ik na de wandeling met een roedeltje kletsnatte zandsculpturen terug bij de bus.
Met lichte weekendvertraging nog wat filmpjes van vrijdag.
We gingen van start met een belachelijk braaf ochtendploegje in de Scheveningse Bosjes.
Met de vrijdagmiddagploeg kun je je echter met goed fatsoen in geen enkel bos vertonen en derhalve zagen we ons genoodzaakt een arctische regenbui trotserend het strand op te gaan. Afzien voor gevorderden…
Volgens buienradar zou er halverwege de ochtendwandeling slechts een paar minuten een te verwaarlozen buitje miezerige regen overtrekken. De ochtendploeg besloot het erop te wagen en ging voor een goede strandwandeling het strand op. Het buitje miezerige regen halverwege bleek een serieuze regenbui die ons door de tegenwind de laatste helft van de terugweg in ons gezicht werd geblazen. Geheel verkleumd en tot op het bot doorweekt kwamen we bij de bus terug.
Volgens buienradar zou er halverwege de middagwandeling slechts een paar minuten een te verwaarlozen buitje miezerige regen overtrekken. De middagploeg besloot het erop te wagen en ging voor een goede strandwandeling het strand op. Het buitje miezerige regen halverwege bleek een serieuze regenbui die ons door de tegenwind de laatste helft van de terugweg in ons gezicht werd geblazen. Geheel verkleumd en tot op het bot doorweekt kwamen we bij de bus terug…
Kleine groepjes vandaag en daardoor hele vroege wandelingen. Dat kwam mooi uit want zo waren we precies voor de ergste regen het bos weer uit. Een compilatie van de ochtend- en middagsessie:
Read more “Vrijdag in herfstige bosjes”
De middagploeg twijfelde even waar ze zou gaan lopen.
Er kwam nog een aardige bui regen aan dus kozen we in eerste instantie voor het bos maar toen er – eenmaal ter plaatse – naar onze smaak net een uitlaatbusje teveel geparkeerd stond trokken we ‘m toch nog maar even door richting strand. Daar gingen we in de regen het strand op maar al snel voltrok zich een klein wonder; voor ons trok een bui over de duinen, achter ons over de pier en wij liepen in een strook zonlicht die de hele wandeling met ons mee bewoog. Ik weet niet precies hoe we dit klaarspeelden maar deze truc gaan we zeker vaker proberen!
Twee natte wandelingen in de Scheveningse Bosjes.
Enkele hoogtepunten:
Verder was het maar een natte bedoening.
De ochtendploeg maakte vandaag maar liefst twee strandwandelingen.
Tijdens de eerste vond een niet nader te noemen husky dat ze niet met de rest mee hoefde te doen en beter haar eigen route kon volgen. Toevallig voerde deze route precies langs allerlei verboden aanspoelsels die stuk voor stuk handig naar binnen werden gewerkt. Dat ondergetekende het daarna in zijn hoofd haalde haar bij de groep te roepen was uiteraard net een stapje te ver en dermate beledigend dat de majesteit ons abrupt de rug toekeerde en op een drafje terugliep richting strandopgang. Pogingen van hulpvaardige strandbezoekers om haar te vangen mochten niet baten en er zat weinig anders op dan de hele club aan te lijnen en de terugtocht in te zetten. Terwijl madam halverwege de strandopgang treiterend quasi nonchalant om zich heen stond te kijken slingerde ik de andere honden aan een paal. Onderwijl moest er een vrachtwagen omhoog. Ik – en ongetwijfeld ook de vrachtwagenchauffeur – ging er van uit dat mevrouw het nu wel op een hollen zou zetten maar niets bleek minder waar. Onverzettelijk bleef ze midden op het pad staan en de vrachtwagen moest goed in de remmen. Ik sprintte omhoog om haar aan te lijnen maar het loeder kon ineens tóch hollen. Wetende dat ze in de buurt van bus zou blijven dralen (wij kennen onze pappenheimers…) wandelde ik, enigszins op adem komend, op mijn gemak naar de bus, opende het achterportier en ja hoor, met een sierlijke boog sprong mevrouw vanuit het niets in de bus.
Opdat zij zich niet zou vervelen gaf ik mevrouw de taak vooral goed op de bus te passen waarna ik weer naar beneden liep om met de wel heel erg braaf wachtende roedel nog even een heel gezellige strandwandeling te maken. Blij, voldaan en veel te laat keerden we na afloop bij de bus terug waar een beledigde majesteit ons geen blik waardig gunde. Morgen de herkansing…
De middagploeg bestond door omstandigheden bijna volledig uit wat je – afgezet tegen de normale gemiddelde grootte binnen onze gelederen – klein grut zou kunnen noemen. Het was dan ook nauwelijks te merken dat we eigenlijk met een behoorlijk grote groep het bos in gingen. Dat we borderterriër Puk halverwege kwijt raakten viel in eerste instantie dan ook amper op. Die knurft was gewoon vrolijk rechts gegaan waar wij links gingen en hij kuierde op zijn dooie gemakje een stukje verderop door het bos toen hij door oplettende collega Sasha werd onderschept. Onder het genot van een regenbui die net een tikje steviger was dan waar we op gerekend hadden vervolgden we met voltallige roedel onze weg om uiteindelijk als een stel totaal verzopen katten bij de bus terug te komen.
De kop is eraf, de rest van de week kan alleen maar meevallen!
Vandaag:
Omdat het vanmorgen eigenlijk best meeviel met de regen lieten we ons vanmiddag niet afschrikken door het voorspelde buitje en togen we opgewekt de Zandmotor op.
Daar kregen we al vrij snel spijt van.
Na zo’n twintig minuten begon het plots keihard te waaien, Doutzen werd zelfs even omvergeblazen (!), en enkele ogenblikken later deed iemand het licht uit. We konden nog nét de duinen inrennen voor een beetje beschutting maar zelfs daar blies er een regen/hagelstorm dwars door ons heen. Rennend van duin tot duin zochten we onze weg terug richting strandopgang om ruim voor het einde van de officiële speeltijd via het duinpad naar de bus terug te draven. We hebben de week wel eens aangenamer afgesloten…
Read more “vrijdagmiddag, noodweer op de Zandmotor”
Omdat we geen trek hadden in de combinatie wind + regen op het strand ging de ochtendploeg aan de slag in de Scheveningse Bosjes.
De bosjes zijn bekend terrein voor puggle Rosie die vandaag een keertje op proef kwam meehobbelen. Die proef was bijzonder geslaagd en binnenkort zal zij zich even netjes aan u voorstellen! Het viel met de regen uiteindelijk best mee, op het hoogtepunt hebben we even geschuild onder de sparren achterin het bos en verder kon het ons weinig deren en hebben we lekker doorgestapt maar vooral ook heel veel gesnuffeld.
