Weer zo’n belachelijk zonnige dag vandaag! We hebben hem uitbundig gevierd op het strand. De ochtendploeg deed dat tussen Scheveningen en Wassenaar, de middagploeg tussen Kijkduin en Monster. Weinig woorden maar extra veel beeld vandaag:
Read more “Het strand op op donderdag”
Tag: Mister Dog
Marley’s verjaarspartijtje
Feest! Marley werd alweer vijf jaar oud en had de hele dinsdagmiddagploeg uitgenodigd om dat te komen vieren op het strand van Kijkduin.
Voor een keertje mocht Marley naar hartelust doen wat hij het liefst doet; als een op hol geslagen paard op topsnelheid over het strand galopperen en rücksichtslos zoveel mogelijk bovenop andere honden springen. De rest deed een keertje lekker met hem mee. Tussendoor was er af en toe een frolic(of hypo-allergeen alternatief)momentje voor iedereen om een beetje op adem te komen en dan ging het weer dóór. Toen we totaal moe-gefeest bij de bus terugkwamen hebben we luidkeels voor Marley gezongen en was er nog een heerlijke traktatie voor iedereen. Daarna werd iedereen weer netjes thuisgebracht.
Marley, namens de hele roedel van harte gefeliciteerd en nog vele jaren!
Maandag
De ochtendploeg arriveerde eerst bij het Zwarte Pad, waar het naar onze smaak veel te druk was met werkverkeer, reed vervolgens door naar de Waalsdorpervlakte waar we ontdekten dat er nog een flatcoat mistte om uiteindelijk – mét flatcoat – bij de Scheveningse Bosjes aan te komen voor een hele brave maandagochtendwandeling. Slechts twee belhamels (beiden uiteraard van mezelf) waren iets minder braaf, Rosa dacht dat het jachtseizoen reeds geopend was en verdween telkens net iets te ver uit zicht en Rinus wist plots niet meer wat ‘wachten’ betekent en stormde ongeoorloofd (met medeneming van de halve ochtendploeg) de roedel van collega Kim in. Rinus & Rosa mochten de rest van de wandeling aan de tandemlijn op elkaar passen, dat deden ze dan wel weer hartstikke goed!
De middagploeg checkte toch voor de zekerheid nog even het Zwarte Pad en daar bleek de rust zowaar even te zijn wedergekeerd. Gelukkig maar, want het was heerlijk weer. De muts kon af, de winterjas werd verruild voor een bodywarmer en met een ontluikend lentegevoel begonnen we aan een fijne strandwandeling. Hoewel er hier en daar een loopje werd genomen met de spelregels (er ging een dobermann achter de vogels aan, een kooiker en een ierse terrier onttrokken zich aan de sociale activiteiten om hun buikjes rond te eten aan verboden aanspoelsels, een mastín stak een middelvinger naar mij op en een boulab zocht en vond in haar speldrift de tolerantiegrens van roedelgenootjes) kunnen we toch spreken van een zeer geslaagde strandwandeling.
Vrijdag
Nog twee (beeld)verslagjes van de wandelingen van vrijdag.
De ochtendploeg ging ietsje later dan normaal aan de wandel. Iedere straat waar wij tijdens de ophaalronde doorheen moesten was namelijk opgebroken, afgesloten of geblokkeerd. Wij vermoeden dat er hier sprake is van een groot complot.
Toen we eindelijk bij het Zwarte Pad aankwamen bleek het daar behalve de aangekondigde afsluiting van het achterste gedeelte van het parkeerterrein (‘ons’ gedeelte!) ook nog eens een onveilige toestand met groot materieel en zeecontainers aan de voorkant. Wij weken voor de zekerheid maar uit naar het Zuiderstrand. Dat was geheel nieuw voor de ochtendploeg. Met negen opgewonden staartjes werd eerst het gehele havenhoofd besnuffeld, daarna ging het goed los. Als extra aanjager hadden we Antilliaanse wervelwind Boris mee die een proefwandeling kwam maken. Die zal zich komende week nader aan u voorstellen maar we kunnen wel alvast verklappen dat hij met vlag en wimpel geslaagd is.
De vrijdagmiddagploeg is van oudsher onze rugzakjesroedel waarmee we bij voorkeur op stille plekken, ver van de bewoonde wereld, wandelen. Het weer dreef ons vanmiddag echter toch het bos in. Daar werd het toch bijna nog even hard werken…
Terwijl er in een straal van honderd meter simultaan doch goed verspreid gepoept werd en ik heen en weer sprintte om alles op te ruimen vlogen de jagers al achter de vogels aan, pleegden de usual suspects schijnaanvallen op andere bosbezoekers en maakten de zwervers al grote omtrekkende bewegingen. Na enkele minuten en veel (al dan niet hypo-allergene) uitgedeelde voertjes had ik het gros weer een beetje onder appel maar twee niet nader te noemen boxerkruisingen draaiden nog steeds hun eigen programma. Marley kon ik – na nog een schijnaanval – bij zijn lurven grijpen en die kreeg even een time out aan de lijn maar Tulp (oeps, nu heb ik ze allebei toch genoemd) bleef telkens heel handig nét buiten bereik.
Nadat ik nog enkele calamiteiten in alle rust wist te doorstaan kwamen we op een van onze vaste voertjes-uitdeelplekken in de bosjes. De harde kern zat al voordat ik iets geroepen had netjes om mij heen en zelfs Tulp kwam haar licht opsteken. Met een onverwachte beweging pakte ik haar snel bij haar halsband, ze gilde het uit van ellende. “Hé joh doe jè effuh lekkâh normaal met die boksâh!” klonk het aan de andere kant van de bosjes. Omdat daar een gezelschapje Haagse inteelt al een tijdje tegen elkaar en tegen hun honden stond te blèren duurde het een paar seconden voordat het besef indaalde dat dat laatste waarschijnlijk aan mij gericht was. Snel liep ik even de opties na in mijn hoofd; a. een overtreffende bak Haagsch over de dames uitstorten, of b. rustig uitleggen wat hier feitelijk gebeurde, maar ik was c. dit gezelschap geen enkele verantwoording verschuldigd dus werd het d. – lekker negeren die hap. Alsof iedereen het hiermee eens was werd er plots heel braaf meegewandeld en aandoenlijk schattig gespeeld het laatste stukje van de wandeling. Uiteindelijk komt alles iedere vrijdag weer goed…
Twee korte filmpjes:
donderjagen op donderdagmiddag
Het zat ons vandaag flink mee qua weer, we wisten precies om de buien heen te wandelen.
De middagploeg leefde zich heerlijk uit op een totaal verlaten strand. Wat een luxe, een kilometers lang privéstrand! Waarschijnlijk hing er ook nog wat feestelijke energie van het feestje van vanmorgen want er werd vanmiddag stevig doorgefeest en om de party compleet te maken was er voor iedereen ook nog een traktatie over van vanmorgen. Party hardy…
Read more “donderjagen op donderdagmiddag”
Luka’s verjaarspartijtje
- Luka, duidelijk in beeld rechtsboven (en uw wandelaar helemaal rechts) prachtig getekend door zijn huisgenootje Mila. Mila vind overigens de witte bus een beetje saai en heeft hem voor de gelegenheid regenboogkleuren gegeven. Ze heeft wel een puntje…
We begonnen deze dag extra feestelijk.
Luka wordt alweer twaalf (12!!!) jaar en hij had de hele ochtendploeg uitgenodigd om dat met hem te komen vieren op het strand. Het werd aaneenschakeling van feestelijke activiteiten als koekhappen, verstoppertje in het helmgras, duintoppentikkertje en wedstrijdje wie het hardst kon blaffen (ik won). Toen we totaal moe gefeest bij de bus terugkwamen hebben we luidkeels voor Luka gezongen en was er nog een heerlijke traktatie voor iedereen. Daarna werd iedereen weer netjes thuisgebracht.
Luka, namens de hele roedel van harte gefeliciteerd met je 12e verjaardag!
Woensdag, tweemaal Zwarte Pad
Wederom twee strandwandelingen vanaf het Zwarte Pad vandaag.
De ochtendploeg wandelde voornamelijk in de duinenrij, het was langs de vloedlijn iets te druk met paardenmeisjes deze morgen.
Zodra de kust weer veilig was (pun intended) zetten we de terugweg in over het strand. Roedelpuber Rosa zag echter iets in het duin bewegen dat toch nog even moest worden geïnspecteerd. Ik kon roepen wat ik wilde, Rosa vloog het duin in om ver weg met een hele zware blaf een paar benauwd kijkende pulkateers aan te gaan staan blaffen. Er zat niets anders op dan haar uit het duin te gaan halen. Niet handig met een hele roedel in mijn kielzog en wat ik vreesde gebeurde; een aantal onverlaten ging gezellig met haar mee staan blaffen. Toeval of niet, alle hysterische aanblaffers waren spanjaarden. (Tulp, Scharrel en helaas die twee van mezelf…) Na een warrig gepreveld excuus richting pulkateers en enkele stevige Spaanse krachttermen aan het adres van de muiters was de situaties weer enigszins onder controle en ging het (met vier spanjolen aan de lijn) nogmaals terug richting bus.
De middagploeg had met laag water lekker de ruimte én keihard zand om flink te rennen. Daar wist men goed gebruik van te maken.
Zo goed zelfs dat ik me bijna zorgen maakte dat we beboet zouden worden voor het overtreden van de maximum snelheid toen ons een 4×4 van de politie passeerde. Podenco Taco klokte – niet gehinderd door zijn sleeplijntje – de snelste tijd van iedereen en kwam verrassend braaf terug iedere keer dat ik hem riep. De wonderen zijn de wereld nog niet uit…
Dagje strand
Na gisteren een dag in het bos te hebben rondgezworven was het wel weer tijd om het strand op te zoeken, zeker onder de weersomstandigheden van vandaag. In ons enthousiasme haalden een we een paar kilo Sint Bernhard teveel op maar dat verhoogde de pret eigenlijk alleen maar, het werd een heerlijk dagje aan zee!
Maandag in de bosjes
Omdat er wat regen werd voorspeld stonden er vandaag twee boswandelingen op het programma. De regen liet het gelukkig afweten en zo begonnen we de week met twee gezellig droge boswandelingen.
Vrijdag
Er werd vandaag gehuppeld en gestoven; de ochtendploeg huppelde opgetogen in de regen door Clingendael, de middagploeg stoof uitgelaten over het strand van Kijkduin.
Twee filmpjes om het weekend mee door te komen: