Wederom twee strandwandelingen vanaf het Zwarte Pad vandaag.
De ochtendploeg wandelde voornamelijk in de duinenrij, het was langs de vloedlijn iets te druk met paardenmeisjes deze morgen.
Zodra de kust weer veilig was (pun intended) zetten we de terugweg in over het strand. Roedelpuber Rosa zag echter iets in het duin bewegen dat toch nog even moest worden geïnspecteerd. Ik kon roepen wat ik wilde, Rosa vloog het duin in om ver weg met een hele zware blaf een paar benauwd kijkende pulkateers aan te gaan staan blaffen. Er zat niets anders op dan haar uit het duin te gaan halen. Niet handig met een hele roedel in mijn kielzog en wat ik vreesde gebeurde; een aantal onverlaten ging gezellig met haar mee staan blaffen. Toeval of niet, alle hysterische aanblaffers waren spanjaarden. (Tulp, Scharrel en helaas die twee van mezelf…) Na een warrig gepreveld excuus richting pulkateers en enkele stevige Spaanse krachttermen aan het adres van de muiters was de situaties weer enigszins onder controle en ging het (met vier spanjolen aan de lijn) nogmaals terug richting bus.
De middagploeg had met laag water lekker de ruimte én keihard zand om flink te rennen. Daar wist men goed gebruik van te maken.
Zo goed zelfs dat ik me bijna zorgen maakte dat we beboet zouden worden voor het overtreden van de maximum snelheid toen ons een 4×4 van de politie passeerde. Podenco Taco klokte – niet gehinderd door zijn sleeplijntje – de snelste tijd van iedereen en kwam verrassend braaf terug iedere keer dat ik hem riep. De wonderen zijn de wereld nog niet uit…