De ochtendploeg arriveerde eerst bij het Zwarte Pad, waar het naar onze smaak veel te druk was met werkverkeer, reed vervolgens door naar de Waalsdorpervlakte waar we ontdekten dat er nog een flatcoat mistte om uiteindelijk – mét flatcoat – bij de Scheveningse Bosjes aan te komen voor een hele brave maandagochtendwandeling. Slechts twee belhamels (beiden uiteraard van mezelf) waren iets minder braaf, Rosa dacht dat het jachtseizoen reeds geopend was en verdween telkens net iets te ver uit zicht en Rinus wist plots niet meer wat ‘wachten’ betekent en stormde ongeoorloofd (met medeneming van de halve ochtendploeg) de roedel van collega Kim in. Rinus & Rosa mochten de rest van de wandeling aan de tandemlijn op elkaar passen, dat deden ze dan wel weer hartstikke goed!
De middagploeg checkte toch voor de zekerheid nog even het Zwarte Pad en daar bleek de rust zowaar even te zijn wedergekeerd. Gelukkig maar, want het was heerlijk weer. De muts kon af, de winterjas werd verruild voor een bodywarmer en met een ontluikend lentegevoel begonnen we aan een fijne strandwandeling. Hoewel er hier en daar een loopje werd genomen met de spelregels (er ging een dobermann achter de vogels aan, een kooiker en een ierse terrier onttrokken zich aan de sociale activiteiten om hun buikjes rond te eten aan verboden aanspoelsels, een mastín stak een middelvinger naar mij op en een boulab zocht en vond in haar speldrift de tolerantiegrens van roedelgenootjes) kunnen we toch spreken van een zeer geslaagde strandwandeling.
- De ochtendploeg, Scheveningse Bosjes
- De middagploeg, Noorderstrand Zwarte Pad