De ochtendploeg werd op de parkeerplaats al gewaarschuwd dat er zeehondjes op de zandbanken lagen, waarvan er eentje al verjaagd was door de honden van de beunhus (‘concurrentie’ zonder btw nummer). We liepen daarom ietsje verder aangelijnd door dan gebruikelijk. Zaten we direct mooi op het stille stuk en bij de duinen waar we eindeloos hebben kunnen spelen. Zeehondjes werden overigens regelmatig gecheckt door mensen van het zeehondencentrum en waren ok maar waarschijnlijk een beetje uitgeput.
De middagploeg bleef zodoende ook iets langer aan de lijn en trof nog één zeehondje op de zandbank, het leek hetzelfde exemplaar als vanmorgen. Uiteraard is er altijd een legertje dégénérés dat het nodig acht de zandbank op te gaan om selfies te maken. Wij hebben daar van afstand, tot groot ongenoegen van een enkeling, in duidelijke taal op ingegrepen. Dat hielp wél. Na een werkelijk fantastische wandeling zagen we vlak voor het verlaten van het strand dat de zeehondenambulance er weer mee aan de slag was. Hopelijk is alles goed afgelopen…
