Wisselvallige maandag

Wat een dag!

Eerst genoten we van een perfecte strandwandeling met de ochtendploeg. Die ging bij laag water van start op de zandbanken, door naar de duinen en via strand en zandbanken weer terug.

De middagploeg zat tijdens het ophalen al in een race tegen de klok, we probeerden ruim voor het onweer in het bos aan te komen. Dat is helaas niet gelukt. In de stromende regen gingen we het bos in terwijl er in de verte al flinke klappen te horen waren. Voor de zekerheid bleven alle types die niet shot-proof zijn aan de lijn vandaag en de twijfelgevallen gingen pas los op de eerste speelplek.
Inmiddels ging de stortregen over in een totale wolkbreuk en de klappen werden steeds harder en frequenter. Op een paar die-hard gekken na (Ozzie, Gaea, Cserkesz) na had niemand het meer echt naar zijn/haar zin, Penny stond verscholen onder de bosjes, Loena, Puk en Grace stonden trillend tussen mijn benen, Suus – normaal gesproken altijd het hoogste woord – lag bibberend in het zand en Pacha verzette geen stap meer. Toen er ook nog eens een klap wel heel dichtbij klonk ging het met Pacha onder mijn arm en de rest aan de lijn in gestrekte draf terug naar de bus. Tot boven onze enkels in het water (ik had gelukkig mijn zoon mee als assistent) laadden we iedereen zo snel mogelijk in. Er sneuvelde menig schone handdoek tijdens de thuisbrengronde…

Read more “Wisselvallige maandag”

Vrijdag

Dit zat vandaag tegen:
De bestelde nieuwe voorbanden voor de bus zijn nog helaas nog niet geleverd. Dat werd dus toch nog enkele malen bijpompen vandaag…

Dit zat vandaag mee:
Tijdens beide wandelingen was er vandaag regen voorspeld maar tijdens beide wandelingen bleef dit beperkt tot een paar te verwaarlozen spatjes. Bonus: Beide wandelingen brak ook de zon nog even door.
Read more “Vrijdag”

Donderdag volgens hitteplan

Dankzij een lekke band vanmorgen ging het bij stap 1 van het voor vandaag uitgerolde hitteprotocol al faliekant mis; extra vroeg op pad gaan zat er niet in. Voor de 653e keer een schroef in een van de banden, uiteraard weer net op het randje van het loopvlak. Enfin, de heren van Henze autobanden (letterlijk bij huize Dog om de hoek) hadden binnen mum van tijd de schroef eruit en een propje-zonder-garantie erin, en binnen no time zaten we weer op de weg. Voorlopig maar even geen snelwegen op totdat de direct bestelde nieuwe voorbanden eronder zitten. Gelukkig heeft de bus (doomsday-prepper die ik ben) een 12V compressor aan boord en lukte het met af en toe bijpompen de band gedurende de dag op spanning te houden.

Met twee iets ingekorte wandelingen in de koelte van de Scheveningse Bosjes was het verder prima te doen vandaag. Voor het extra gemak had ik in de vorm van mijn zoon de beschikking over een goed ingewerkte assistent. Zonder al teveel haast draaiden we via de donkere schaduwrijke paadjes achtjes om de waterpomp. Gerend werd er nauwelijks, de activiteit beperkte zich voornamelijk tot het ingraven in het koele zand op de speelplekken. Na een uurtje was het voor beide wandelingen wel klaar.
Read more “Donderdag volgens hitteplan”

Dinsdag, de langste dag

De ochtendploeg bewandelde het strand bij het Zwarte Pad. Daar was het bij aankomst nog goed te doen qua drukte. Op de terugweg was het de kunst om de hele club bij elkaar te houden en alle tennisballen te ontwijken die ons langs alle kanten om de oren vlogen. De echte ergernis begon pas bij de strandopgang waar de massa zichzelf weer eens vrijstelling van de aanlijnplicht had verleend en we om de meter een loslopend feestnummer uit onze keurig aangelijnde roedel moesten zien te bonjouren. Mijn eigen Rinus knapt dit gelukkig met steeds meer plezier voor me op zodat ik lachend beleefd kan blijven tegen de massa.

De laatste meters werd mijn beleefdheid echter flink op de proef gesteld door eindeloos gehannes met twee loslopende honden van een meneer in roze Mr Marvis-shorts met bijpassende vrouw. Eerst zat er een te poepen op de plek waar een vrachtwagen wilde keren. Dat werd dan zowaar nog wel – tergend langzaam – netjes opgeruimd. Ondertussen moest er een auto van een strandtenthouder langs terwijl hond nummer twee in de weg kwam staan en er langs alle kanten mensen met al dan niet loslopende honden langs moesten. Wij stonden al die tijd netjes aan de kant te wachten totdat we konden passeren. De bijpassende mevrouw probeerde in een (niet bijster flatteuze) hilarische pose de twee honden aan de halsband uit de weg te trekken terwijl meneer op zijn gemakje, handen in de zak, ons de rug toekeerde en nog eens de weg ging staan versperren. Toen we eindelijk kans zagen er langs te glippen werd de roze Mr Marvis even aangetikt door twee grote nieuwsgierige neuzen (van mijn eigen Joep en Rinus). Meneer reageerde alsof zijn ledematen er werden afgebeten. Zijn beledigde blik bleef ons onafgebroken volgen. Ik vroeg of hij misschien nog iets wilde zeggen. Nee, hij keek alleen even. Prima, ik echter wel; om te beginnen dat hij zijn honden dient aan te lijnen daar waar de aanlijnplicht van kracht is. Ik hoorde achter me nog iets mompelen dat hij ‘maar twee honden had’. Dat verbroedert dan toch weer, dacht ik bij mezelf, ik heb zelf tenslotte ook maar twee honden…

De middagploeg was door enkele last-minute noodgevallen van een omvang waar je je met goed fatsoen niet mee in een bos kan vertonen. We zochten daarom de oneindige ruimte van de Zandmotor op. Qua route hielden we een beetje rekening met het het feit dat we nogal wat bejaarden in ons midden hadden. Er werd iets langer gepoedeld in de lagune en het ging met een slakkengangetje richting de zee om via het strand terug te slenteren naar de strandopgang. De jeugd kon ondertussen naar hartelust kilometers maken en wild achter elkaar rennen terwijl ieder er verder in eigen tempo een eigen feestje van maakte. Op het duinpad oogstte de bende veel bewondering door belachelijk netjes aan de lijn mee te wandelen. Trots en tevreden ging het terug richting Den Haag.

Read more “Dinsdag, de langste dag”

Hitteplan op vrijdag

Vandaag draaiden we volgens tropenrooster; extra vroeg op pad en ingekorte wandelingen in de koelte van het bos.

De ochtendploeg begreep niet helemaal wat er met “rustig aan” werd bedoeld en vloog full speed door het bos.

De middagploeg was verdeeld in twee kampen, terwijl het ene kamp zich ingroef in vers gegraven koele kuilen in het zand ging het andere kamp als een tornado door het bos. En dan was er nog een incidentje bij het fietspad. Alvorens over te steken wachten wij altijd allemaal netjes voor het fietspad, sommigen doen dit heel braaf uit zichzelf, sommigen moeten hier altijd even aan worden herinnerd, anderen leren het nooit. Tot die laatste categorie behoren Gaea en Marley. Terwijl iedereen braaf stond te wachten totdat een naderende fietser ons gepasseerd zou zijn vlogen zij alvast de bosjes aan de overkant in. Meneer fietste – moeilijk kijkend – wat onzeker langs ons en net toen hij ons voorbij was vlogen Marley en Gaea op topsnelheid vanaf de overkant zo zijn voorwiel in.

Ik vroeg beleefd of meneer al zijn spaken nog had en liep naar het kamikaze-duo om te checken of ze beiden oké waren. Meneer had totaal geen interesse in het welzijn van de honden maar zocht slechts de confrontatie en slingerde mij in het Expatiaans allerlei verwensingen naar mijn hoofd waarbij herhaaldelijk de bloederige en parende verblijfplaats van Satan te berde werd gebracht. Om hier verder maar niet in mee te gaan besloot ik vanaf dat moment alleen de Nederlandse taal machtig te zijn. De honden leken na een snelle controle niets aan de botsing te hebben over gehouden en nadat wij meneer in onberispelijk ABN een levenslange giardiabesmetting toewensten vervolgden wij onze weg.

Fiets- en ruiterpaden door losloopgebieden, het blijft oppassen geblazen voor alle partijen…
Read more “Hitteplan op vrijdag”

Strand en bos op woensdsag

De ochtendploeg ging voor een verkwikkende duik in de Noordzee naar het Zwarte Pad. Het kwik liep gedurende de wandeling merkbaar op en op de terugweg stroomde het strand al lekker vol badgasten. De warmte weerhield ons er echter niet van flink te rennen en te spelen.

De middagploeg vermeed de drukte van het strand en vermaakte zich uitstekend in de koelte van de Scheveningse Bosjes. De route voerde ons tot grote vreugde van iedereen maar liefst tweemaal langs de waterpomp. Het lukte zowaar beide keren een witte labradoodle uit de modder rond de pomp te houden.

Read more “Strand en bos op woensdsag”

Dinsdag, dubbele stranddag

Een uitgelezen dag om ons vitamine-D gehalte op peil te brengen. De ochtendploeg deed dat op ons vertrouwde strand bij het Zwarte Pad tussen Scheveningen en Wassenaar, de middagploeg deed dit op de niet minder vertrouwde Zandmotor tussen Monster en Kijkduin.

Read more “Dinsdag, dubbele stranddag”