Het ophalen van de ochtendploeg ging lekker vlot, het is op de weg goed te merken dat het vakantie is.

Eigenlijk zouden we – op aangeven van buienradar – naar het bos gaan maar toen er ineens toch geen neerslag werd verwacht werd de bestemming bijgesteld naar strand. Snel nog één hond ophalen en dan het strand op. Het huis bij de laatste hond was verdacht donker, deur op nachtslot, geen hond te bekennen en ergens in huis piepte er iets toen ik binnenstapte. Deze familie was duidelijk op vakantie.

Ik stapte weer de bus in die – nog met verlichting en ventilatie aan – voor de deur stond maar toen ik wilde starten gebeurde er… niets. Nog een keer proberen, en nog een keer, en nog een keer… niets! Wel verschenen er wat vage niet-relevante meldingen in het scherm.

Ondertussen begon er ergens een alarm te schreeuwen. Shit, dat was bij de klant in huis. Terwijl ik de klant belde haastte ik me weer naar de voordeur. Klant inderdaad op vakantie, vergeten af te melden (gebeurt altijd wel een paar keer in met name de herfstvakantie). Omdat ik de alarmcode door de herrie van het alarm nauwelijks kon verstaan ging het even een paar keer mis voordat het alarm eindelijk was uitgeschakeld. Opgelucht sloot ik het pand hermetisch af om me vervolgens weer op het andere probleem te storten; de bus aan de praat zien te krijgen.

Overtuigd van het feit dat de accu nog dik in orde zou moeten zijn zag de ex-ICT’er in mij maar een remedie: de stekker eruit en weer terug in het stopcontact steken. En verdomd, een keiharde reset deed de truc! De ventilatie sprong ook weer aan en blies een lucht naar voren die werkelijk niet te harden was! Ik herkende de bron direct, James! En inderdaad, aangemoedigd door het iets langere stilstaan had James besloten de vloer van het achtercompartiment eens even goed te bemesten. Gewapend met poepzakjes, keukenrol en ontsmettingsdoekjes wurmde ik me tussen de honden. Terwijl ik aan alle kanten enthousiast werd begroet, besprongen en achter mijn oren en brillenglazen werd gelikt maakte ik alles zo goed als het ging schoon. Pfew, eindelijk konden we weer op pad. De stapel handdoeken die ik voor de verwachte natte boswandeling had meegenomen kwam nu goed van pas om al het zweet van mijn hoofd wissen…

Na deze valse start kon de rest van de dag alleen nog maar meevallen en inderdaad; we kijken terug op twee geweldige strandwandelingen zonder noemenswaardige incidenten.
Read more “De woensdag”