Dat er vanmorgen een ‘buitje’ zou overtrekken hadden we reeds gezien op buienradar; een onweersbui over zee met wat flarden regen die net het strand zouden kunnen bereiken. Voor de zekerheid hees ik mij toch in mijn regenpak.
Een paar minuten later… Read more “Afzien met de ochtendploeg”
Code geel vandaag, voor de zekerheid lieten we het strand links liggen en sloegen rechtsaf, richting Scheveningse Bosjes. Achteraf bleek het een storm in een glas water… Read more “Code geel”
De ochtendploeg zette koers naar ons vertrouwde strand bij het Zwarte pad waar de storm gisteren bijna* de ultieme beach cleanup heeft bewerkstelligd, maagdelijk zand zo ver als we konden kijken!
*Bijna, want we vonden nog wel een stukgewaaide boei, een rode dinges en een kokosnoot.
Terwijl we met de ochtendploeg richting bos reden werd de ‘code oranje’ voor Zuid-Holland bijgesteld naar ‘code rood’. Na de bus op een boomvrije plek te hebben geparkeerd zijn we allemaal keurig aangelijnd over de veilige paden (vnl fietspad in dit geval) naar de grote zandvlakte gelopen waar we een uur lekker gespeeld hebben. Omdat we daar allemaal gezellige bekenden tegenkwamen – zoals Belle en ook nog een paar verdwaalde concurrenten – werd er non-stop gespeeld maar kwam er van filmen weinig terecht. Voor de extra gezelligheid waren Sam en Gijs (van de concurrentie die deze week op wintersport is) vandaag te gast. Sam kennen we allang want dat is een Mister Dog veteraan. Gijs viel behoorlijk in de smaak bij de dames die hem maar niet met rust lieten en moest af en toe rennen voor zijn leven.
De middagploeg kwam bij het bos aan toen de storm al over zijn hoogtepunt was. Daardoor durfden we wat dieper het bos in en konden we de stormschade opnemen. Er bleek behoorlijk wat hout naar beneden te zijn gewaaid, de paden lagen bezaaid met takken en er lagen ook een paar flinke bomen om, blij dat we daar vanmorgen niet liepen!
Read more “De storm getrotseerd”
Code Geel: Met laag-bij-de-grondse types als de franse basset in de ochtendploeg en een meute beagles in de middaggroep leek het ons verstandiger om de zandstorm op het strand te laten voor wat hij was en een dagje de beschutting van de Scheveningse Bosjes op te zoeken.
Daar zwiepten en kraakten de boomtoppen vervaarlijk maar leek het redelijk veilig. Met de middagploeg stuitten we wel op een omgevallen boom die ‘s ochtends nog netjes rechtop stond maar verder leek het reuze mee te vallen met de stormschade.
Na wat wikken en wegen besloot ik het er maar op te wagen en de storm te trotseren. Met de ochtendploeg deden we dat op de grote zandvlakte van de Scheveningse bosjes, buiten het bereik van de bomen. Het bos lag vol met flinke stukken hout die ‘s ochtends op het hoogtepunt van de storm al naar beneden waren gekomen. De hele bende van Hondenscouting kwam ook naar de zandvlakte ook dus dat werd even lekker gek doen met z’n allen.
De middagploeg zocht haar heil op de – boomloze – hondendijk in Monster. Daar staat niets dat op ons hoofd zou kunnen waaien maar er is natuurlijk ook nauwelijks beschutting dus er werd flink met oren gewapperd.
Ook vandaag stond er een pittig briesje langs het strand, tweeëntwintig oren – de mijne incluis – wapperden alle kanten uit.
Code Geel. Voor de dinsdagmiddagploeg stond in eerste instantie een strandwandeling in de planning maar alle pushberichten en weer-alerts deden ons toch besluiten naar het bos rijden. Daar lagen de paden al vol afgerukte takken terwijl volgens de weer-app de echte windstoten nog moesten komen…
We gingen op een drafje van open vlakte naar open vlakte, een hachelijk avontuur. De bladeren vlogen ons om de oren, Bailey werd vol geraakt door een dennenappel, Penny ving een tak uit de lucht maar gelukkig raakte er niemand gewond.
Maddy was na een haast oneindige loopsheid voor het eerst mee en was direct weer de ouderwetse twee-eenheid met haar bff Lola, erg grappig om te zien!
Omdat buienradar een boos rood oog liet zien dat rap onze kant uitkwam gingen we een kwartiertje eerder het bos uit.
De ochtendploeg mocht vandaag naar het strand, even lekker uitwaaien. Wat een wind! We hadden een flinke ploeg maar er was verder geen hond te bekennen – pun intended – dus we hadden alle ruimte.
Nét voordat er een wolk brak stonden we weer bij de bus.
We liepen in een surrealistische kleine wereld vanmorgen. Ruiters, strandtractoren en joggers doemden op uit het grote grijze niets om daar even snel weer in te verdwijnen. Vandaag gingen we er niet achteraan, daarvoor waren we te druk met het minutieus afsnuffelen van het kilometerslange lint van afval en dode schaal- en weekdieren dat door de kerststorm op het strand is achtergelaten.
