We begonnen al met een beregezellige strand- en duinwandeling met de ochtendploeg, ‘s middags werd het helemaal feest want Gaea vierde haar tweede verjaardag en had de hele middagploeg uitgenodigd voor een partij rennen op de Zandmotor. Dat werd een geslaagd feestje, we hebben heerlijk gerend, er werd extra vaak iets lekkers uitgedeeld, iedereen heeft uit volle borst gezongen en na afloop was er voor iedereen een exquise traktatie.
Tag: Dobermann
Even voorstellen….
Hallo Leute, Gaea is de naam!
Ik ben een anderhalf jaar oude Dobermann (eigenlijk Doberfrau). Na lang wachten mag ik mezelf voorstellen, ik stond namelijk al een tijdje op de wachtlijst bij Mister Dog en toen het moment eindelijk daar was werd ik loops en mocht ik toch nog niet mee, nu dan eindelijk wel.
Vandaag maakte ik dus een proefwandeling. Omdat ik heel erg goed naar koekjes luister mocht ik – tegen alle protocollen in – direct los op het strand. Uiteraard werd ik eerst even flink getest door de hele roedel maar dat deed mij niet zoveel, ik kan toch veel harder rennen dan de rest. Dat rennen werkte behoorlijk aanstekelijk en al gauw was ik gezellig met de hele bende aan het rennen, echt leuk was dat. Tussendoor moest ik iedere keer als Mister Dog ‘Gaea’ riep een frolicje eten en dan moest ik ook nog eens alle meeuwen van het strand zien te verjagen. Het was dus behoorlijk multitasken maar ik vermaakte me er opperbest mee. Zoals u in het filmpje kunt zien is dat met die meeuwen goed gelukt, er is in de hele regio geen meeuw meer te bekennen.
O ja, voor ik het vergeet; ik ben ook geslaagd voor de proefwandeling en morgen ben ik er alweer bij, tot dan!
Even voorstellen…
Hallo allemaal, mijn naam is Diva.
Ik ben een bruine Dobermann dame van net twee jaar oud en vrijdagochtend werd ik plotseling door Mister Dog opgehaald. Die ken ik al een tijdje van het bos en het strand (en omdat hij hier vroeger een buurhondje – waar ik overigens een hekel aan had – op kwam halen). Dat Mister Dog een oogje op mij had had ik al een jaartje in de gaten maar ik bleef daar vrij stoïcijns onder. Nu had hij het dus blijkbaar via de baas voor elkaar weten te krijgen dat ik met hem meega, nou mooi niet. Ik blafte hem de hele straat uit, en die bus ging ik dus echt niet in, nooit, nunca, never ever, hé… frolicjes, yummie lekker, ok dan…
Enfin, eenmaal bij het bos moest ik even aan de lijn blijven totdat we ‘contact’ hadden. Dat werd dus lang aan de lijn spelen totdat Mister Dog zijn ribben allemaal door elkaar lagen. Toen ik eindelijk los mocht hebben we er een feestje van gemaakt, eerst met rondjes rennen op de zandvlakte en daarna ver weg het bos in. Ter geruststelling ben ik flink blijven blaffen zodat Mister Dog precies wist waar we waren. Ruim voor het einde van de wandeling zaten we allemaal stuk en hebben we nog even gechilled in het koele zand van onze vers gegraven kuilen.
Als je in ogenschouw neemt dat ik nog NOOIT door iemand anders dan een van de baasjes ben uitgelaten kunnen we terugkijken op een succesvolle wandeling, ik mag best een beetje trots zijn op mezelf vind ik.
Ik heb dan ook nu al zin in volgende week vrijdag, tot dan!