Maandagmorgen op het strand

Vooral met de ochtendploeg is het voor een opruimplichtige roedelcoach altijd extra hard werken aan het begin van de wandeling.

Wel dienen zich altijd een paar vrijwilligers aan om mij die taak uit handen te nemen, zo ook vanmorgen. Nu moet u weten dat ik helemaal niet van deze hulp gediend ben want de wijze van afvalverwerking is op z’n zachts gezegd nogal onsmakelijk. Sommigen weten dit en ik hoef hun naam slechts te noemen en zij laten de boel met rust, anderen vergeten hun naam altijd tijdens het helpen en moeten dan even aan de lijn totdat ze zich die weer kunnen herinneren en een enkeling heeft overal schijt aan en blijft onverstoorbaar doorhelpen.

Dat laatste werd vanmorgen maar weer duidelijk toen ik een vrijwilliger uiteindelijk aan de halsband van het helpen af moest sleuren en daarop met volle mond werd aangevlogen. Zit je dus mooi ineens onder het bloed en de stront op maandagmorgen. Heerlijke start van weer een verse wandelweek!

Poop shoot aan het strand met de dinsdagochtendploeg

De ochtendploeg had vanmorgen een bijzondere missie; om beurten zoveel mogelijk op commando poepen aan het begin van de wandeling. Dit alles voor het oog van de camera.

Gistermiddag in het bos hadden we al een afspraak met een fotograaf die voor de campagne van een bekende doch niet nader te noemen wormenkuur wat bewegende beelden nodig had van poepende honden. Die filmpjes waren op zich prima gelukt maar vandaag moesten er nog wat stills gemaakt worden dus hadden we aan het begin van de wandeling een heuse cameracrew op sleeptouw. De roedel heeft zich van haar beste kant laten zien kan ik u melden!

Verlost van de verplichting (en de ballast) zijn we daarna ouderwets gaan rellen op het strand, ook dat kan je wel aan de roedel overlaten.

Weekend

Poepkotsparty

Een onstuimige afsluiter van de wandelweek. Spook ging er halverwege vandoor om een kilometer verderop in een dood ontbindend iets te gaan liggen rollen. Uiteraard renden Scharrel en Molly ondanks mijn protest achter haar aan om gezellig mee te doen en kon ik de hele roedel gaan verzamelen om het afvallige – en inmiddels zeer onwelriekende – drietal terug te halen.

Toen de rust net een beetje was wedergekeerd in de roedel volgde er een charge van een kudde galopperende paardenmeisjes (man wat haat ik die; ga zelf lopen, laat die beesten met rust en lazer op van mijn strand). Met een flinke spurt kon ik iedereen gelukkig net op tijd ongeschonden mee de duinen in lokken.

Niet veel later vond Molly dat het tijd was om ervandoor te gaan en die kreeg ik pas een half uur in blessuretijd te pakken, het eerste vrijmibiertje had ik toen al misgelopen.

Eenmaal in de bus besloot er ook nog iemand alle poep die hij/zij (ik heb mijn verdenkingen!) eerder had gegeten over de hele vloer te kotsen, ranziger dan dit bestaat niet. Alle honden in een klein doch schoon compartiment gepropt en snel thuisgebracht. Nu de bus nog even deepcleanen en dan zit de week er echt op.

Weekend, de laatste voetsporen van deze week staan in het zand.
De laatste voetsporen van deze week staan in het zand.

Fijn weekeinde!