Goede Vrijdag

Kleine roedeltjes vandaag, ochtend- en middagploeg telden slechts zeven neuzen.

Het was prachtig weer maar toch verrassend (relatief) stil op het strand. Het voelde nauwelijks als werken.

De ochtendploeg vermaakte zich opperbest op het strand en in het duin, de middagploeg beleefde gouden tijden op de zandbanken. We zouden bijna van een Betere – of zelfs een Beste! – Vrijdag kunnen reppen als onze eigen Joep niet aan het einde van de dag zijn koekje had laten vallen, beagle Norbert dit niet vervolgens na een listige snoekduik had verslonden en Joep op zijn beurt niet had gepoogd beagle Norbert te verslinden…

Na een hoop commotie, enig drama, een in de praktijk gebrachte EHBO-oefening op het oor van Norbert, enkele vaderlijke woorden aan het adres van Joep en een bak water plus wat lekkers voor de schrik voor iedereen reden we uiteindelijk dan toch het paasweekend tegemoet.

Read more “Goede Vrijdag”

Naar het bos met de donderdagochtendploeg

Een flinke roedel deze morgen.

Het plan was om het ivm de warmte lekker rustig aan te doen en een beetje door de schaduw te slenteren. Daar dacht niet iedereen in de roedel hetzelfde over, beagle Jip ging bijvoorbeeld weer als een tornado door het bos en smeerde hem uiteindelijk naar de roedel van Marjolijn van de concurrentie waar hij ook lekker aan het rellen was.

Omdat Jip zodra hij de bus uitkomt al bananen in zijn oren heeft heeft roepen weinig zin dus moesten we hem met de hele roedel gaan halen. Die beslissing pakte vervelend uit want terwijl ik Jip aan de lijn slingerde zag een niet nader te noemen duitse staande dame uit onze roedel kans een hond uit de roedel van Marjolijn te beschadigen en wel zodanig dat Marjolijn ermee naar de dierenarts moest om de wond te laten hechten. Heel vervelend allemaal maar we begrepen dat het uiteindelijk is goedgekomen en netjes is gehecht. Read more “Naar het bos met de donderdagochtendploeg”

Maandagmorgen op het strand

Vooral met de ochtendploeg is het voor een opruimplichtige roedelcoach altijd extra hard werken aan het begin van de wandeling.

Wel dienen zich altijd een paar vrijwilligers aan om mij die taak uit handen te nemen, zo ook vanmorgen. Nu moet u weten dat ik helemaal niet van deze hulp gediend ben want de wijze van afvalverwerking is op z’n zachts gezegd nogal onsmakelijk. Sommigen weten dit en ik hoef hun naam slechts te noemen en zij laten de boel met rust, anderen vergeten hun naam altijd tijdens het helpen en moeten dan even aan de lijn totdat ze zich die weer kunnen herinneren en een enkeling heeft overal schijt aan en blijft onverstoorbaar doorhelpen.

Dat laatste werd vanmorgen maar weer duidelijk toen ik een vrijwilliger uiteindelijk aan de halsband van het helpen af moest sleuren en daarop met volle mond werd aangevlogen. Zit je dus mooi ineens onder het bloed en de stront op maandagmorgen. Heerlijke start van weer een verse wandelweek!