Vandaag stonden er twee strandwandelingen op het programma.
Behalve de gebruikelijke gezellige onstuimigheid op het strand tip ik snel even enkele hoogtepunten aan; zo meende er in de ochtendploeg een Spaanse scharrelaar dat al het aangespoelde zeebanket alleen voor hem was en voor niemand anders. Terug in de bus begon er toch een schuldgevoel op te spelen waarop hij besloot alles over de vloer uit te storten zodat het met iedereen kon worden gedeeld.
In de middagploeg rende Grace iets te enthousiast een mui tussen twee zandbanken in en stond ze ineens als bevroren tot aan haar schouders in het water. Ik kon roepen wat ik wilde, Grace bleef staan. Haar huisgenoot Benny deed nog een poging haar te halen, tevergeefs, Grace week geen centimeter. Met opkomend tij werd het toch een beetje verontrustende situatie en er zat niets anders op dan in mijn onderbroek het water ingaan om haar te halen. Die actie slaagde en na even te zijn opgedroogd kon ik weer in mijn kleren stappen. Ik had mijn sokken nog niet aan of Benny nam de kuierlatten. Blijkbaar lag er iets onweerstaanbaars in de duinen, terwijl we achter hem aan sprintten zagen we enthousiast vier poten de lucht ingaan. Op zich goed nieuws, door dode materie rollen geniet de voorkeur boven dode materie verorberen. Dat laatste konden we gelukkig voorkomen.
Een extra lang filmpje, ongecensureerd en inclusief het fraaie benenwerk en de gracieuze tred van uw eeuwig jonge hondenwandelaar.