Als gebruikelijk maakte de vrijdagmiddagploeg een uitstapje naar Monster voor de weekafsluiter op de Zandmotor.
Het was voor flatcoated retriever Ginger de laatste roedelwandeling, zij neemt ivm veranderde werkomstandigheden van haar baas afscheid van de roedel. Voor de gelegenheid mocht ze voor een keer zoveel tegen mensen opspringen en kopstoten uitdelen als ze maar wilde.
Behalve afscheid nemen mochten we ook iemand verwelkomen; Samojeed Bianca liep vandaag op proef mee, zij zal zich binnenkort even nader voorstellen.
Het was wederom een prettige wandeling. We begonnen met een duik in de lagune. Helaas werden daar net twee kites ontvouwen en Aaf nam alvast gepaste afstand. Om Aaf te onzien zijn we maar snel doorgewandeld naar het strand waar we heel lang en heel gezellig in de branding hebben gespeeld. Totdat er vanuit het niets op het hoge stuk van de Zandmotor ineens een man met een grote ongecastreerde husky opdoemde. De man nam de situatie langs de branding op en besloot dat het een prima idee was om het apporteerblok dat hij in zijn hand had met volle kracht middenin de roedel te werpen.
Ineens stonden we in onze eigen actiefilm, de ene helft van de roedel schoot op het apporteerblok af, een enkeling rende blaffend op de man af en de andere helft ging achter de husky aan die er met de staart tussen zijn benen vandoor ging. Toen ik om echte escalatie te voorkomen een sprintje trok naar Joep die inmiddels dominant (of was hij gewoon heel erg verliefd?) de husky stond te berijden terwijl enkele roedelgenoten dit tafereel opgewonden stonden aan te blaffen riep de man – zichtbaar geamuseerd – me toe dat er niets aan de hand was, zijn hond was immers een mannetje. *zucht*
Nu heb ik als meervoudig ex-kroegbaas altijd wel een gepaste repliek paraat maar door deze opeenstapeling van intens achterlijke totale onwetendheid was zelfs ik even met stomheid geslagen. Gelukkig rende de roedel snel braaf met me mee en konden we de wandeling een paar honderd meter verder in alle rust voortzetten. Sommige mensen…