De middagploeg ging naar een aanmerkelijk drukker strand dan de ochtendploeg. Het liep er inmiddels vol met dagjesmensen, blote piemels, werpstokkenvolk en galopperende paardenmeisjes. Desalniettemin hadden we een fijne, energieke wandeling.
Tag: paardenmeisjes
Een zonnige boswandeling met de middagploeg
Zonnige toestanden vanmiddag en typisch zo’n wandeling waarop we alleen maar vriendjes tegenkwamen in het bos. Er werd dus heel wat afgespeeld. We hadden ook tot drie maal toe een Oost-Indisch dove verstekeling in de roedel. Baasjes tevergeefs roepen, stampvoeten en fluiten, u kent die situaties wel. We zijn ook veel te gezellig…
Op weg naar de grote zandvlakte moesten we even allemaal aan de lijn want de boel was daar ingenomen door een kudde verdwaalde paardenmeisjes. Zagen we gelukkig nét op tijd! Via de donkere paadjes zijn we naar de paardenvrije zone geslopen om lekker verder te spelen.
Schuilen in het bos met de woeste vrijdagochtendbende
De altijd woeste vrijdagochtendploeg komt niet zo vaak in het bos, met zo’n drukke bende zoeken we doorgaans liever een beetje de ruimte van het strand op. Vandaag was de groep extra groot en noopten de weersomstandigheden ons toch naar het bos uit te wijken.
Omdat het flink begon te regenen zodra we bij het bos aankwamen besloot ik het redelijk beschutte ruiterpad te nemen omdat er met dit weer toch niemand met zijn paard het bos in zou gaan. Dat bleek een flinke misrekening want na nog geen minuut botste de roedel frontaal op twee ruiters. In een van de twee meende ik de hofstalmeester te herkennen. Beiden hielden gelukkig het hoofd koel en wonder boven wonder gebeurde er – op wat hysterisch geblaf na – niets en gaf eenieder (zelfs de notoire paardenjagers!) gehoor aan mijn verzoek vooral snel mee te lopen naar het wandelpad. Dat ik dit nog eens mocht meemaken met deze groep barbaren…
Excuses hofstalmeester, wij liepen op het verkeerde pad en bovendien ben ik zelf altijd redelijk ontstemd als er paardenmeisjes op de wandelpaden ronddolen.
Er liepen er overigens wel meer op de verkeerde plek vandaag; op de grote hondenspeelvlakte rende de roedel ineens door een groep hevig geschrokken peuters. De dames van de opvang dachten dat het een goed idee was om zich daar met een roedel ukkies te verpozen. Toen ik mij verontschuldigde en duidelijk maakte dat er nog geen 50 meter verderop een prachtige hondenvrije kinderspeeltuin was te vinden werd ik aangekeken of ik van een andere planeet kwam. We zijn maar vlug doorgelopen…
Eigenlijk was ik vandaag reuze trots op de vrijdagochtendbende, ze waren ongehoord sociaal naar andere bosbezoekers en bleven keurig bij elkaar allemaal, chapeau gasten!
Op paardenjacht met de ochtendploeg
We waren er vanmorgen lekker vroeg bij en begonnen de wandeling op een verlaten en zonnig strand. Die idylle hield ca tien minuten stand. Alsof men het met elkaar had afgesproken stroomde het strand daarna vol met mountainbikers, werpstokkenvolk, dagjesmensen en paardenmeisjes. Hier was niet tegenop te werken; terwijl ik drie vraatzuchtigen van ontbindende rommel stond te trekken renden er achter mijn rug al een aantal jagers achter een paard aan en zag ik in mijn dooie hoek nog net beide wannabe-rottweilers er met de bal van iemand anders vandoor gaan. Ik besloot het allemaal maar eens een keer lekker te laten gebeuren en ben vrolijk fluitend met de zon in mijn gezicht doorgemarcheerd. Alle werpstokartiesten, dagjesmensen, paarden – meisjes incluis – en natuurlijk de honden hielden er een heerlijk intensieve workout aan over en ik ben zelden zo relaxt het strand afgekomen. Win/win zeg ik u!
Dinsdag in de mist
Onze favoriete speeltuin Zwarte Pad was weer toegankelijk, zonder slagboom zelfs dus eerste €5 van vandaag is alvast verdiend! Het was er heerlijk rustig, gelukkig maar want Twix, Jojo én Spook waren vandaag van de partij en dat geeft al drukte genoeg. Het lukte me zowaar om de hele bende onaangelijnd langs een ruiter te leiden. Toen die bijna in de mist aan de horizon was verdwenen bedacht Spook dat paarden toch wel heel erg leuk zijn en verdween er met gezwinde spoed achteraan. Normaal gesproken zou ik dan rustig doorwandelen in de wetenschap dat de cliëntele er uiteindelijk toch voor kiest bij de roedel te mogen horen maar de combinatie husky/puber was me toch net iets te link.
Twintig minuten en heel veel stappen verder vonden we haar, ze wilde net de strandopgang opgaan, achter haar nieuwe vriend de labradorpuber aan. Omdat we nog een half uur speltegoed hadden zijn we weer omgekeerd richting Wassenaar. Spook probeerde nog twee keer richting Pier te ‘ontsnappen’ en heeft daarom de laatste kilometers veilig aan de lijn gelopen.
