Vandaag was het de dag voor Prinsjesdag, de dag waarop op het Noorderstrand altijd het lelijkste paardenmeisje van het jaar wordt gekozen. Het niveau lag dit jaar ongekend hoog, we zagen de ene na de andere besnorde kanshebber het ruiterpad afdalen.
Sinds mensenheugenis wordt deze happening steevast rond de Pier georganiseerd, dit jaar was er gekozen voor een andere locatie, namelijk midden op ons strand! Het stond er vol tenten, gepantserde rupsvoertuigen van de Marechaussee en hele kuddes paarden. En niet te vergeten: publiek, heel veel publiek!
Met de aangelijnde kolossen van de maandagochtendploeg slopen we via de vloedlijn langs alle commotie om verderop, voorbij de strandtenten, helemaal los te gaan. De politie greep haar verplichte aanwezigheid op het strand aan om eens even lekker de duinenrij om te ploegen met hun 4wd’s, daar bleven wij dus maar angstvallig bij uit de buurt en we vervolgden onze weg strak langs de zee. Voor strandopgang Meijendel keerden we om, om via de vloedlijn weer terug te lopen naar de strandopgang.
Althans… dat was het plan. Zodra we de feestelijkheden naderden kwam ons een marechaussee op een crossmotor tegemoet die ons sommeerde via de duinrand, dwars door het publiek terug te lopen. Ik gaf aan dat de branding minder last van ons zou hebben dan de drommen samengepakt publiek maar meneer had zijn orders, wij moesten door het publiek terug. Het is een publiek geheim dat het bij de Marechaussee niet de meest sociaal begaafden zijn die in hun eentje op een motor terecht komen. (PS uw wandelaar diende in een ver verleden als marechaussee, lichting 86-4, en nee, niet op een motor!)
Enfin, daar gingen we dus met 12 kolossen aan de lijn dwars door het publiek heen. Mensen sprongen alle kanten uit, ouders tilden (net op tijd of net te laat) hun dreumesen met liga’s, broodjes en wat dies meer zij de lucht in, van mensen die in het zand zaten werden de oren gewassen, mensen die stonden werden getackeld door een hondenlijn of gewoon door brute onbenullige Zwitserse kracht en kleine hondjes in het publiek kregen de schrik van hun leven. Maar we hebben het gered, uiteindelijk wisten we de strandopgang te bereiken. Door een haag van gelegenheidsfotografen ging het weer naar boven, zo snel mogelijk de bus in. Pffff…
De middagploeg zag nog net de laatste hoeven de parkeerplaats verlaten. Op het strand was de KMar nog een beetje aan het naspelen met de rupsvoertuigen en er moest hier en daar een landmachtvoertuig dat zich in het zand had vastgeklungeld worden vlotgetrokken. We gingen er snel aangelijnd voorbij om in een enorm mestoverschot terecht te komen. Ik besloot de bende nog maar even aan de lijn te houden totdat we ver voorbij alle shit waren. Toen we uiteindelijk los gingen ging het ook echt los. De Berner Sennen, die normaal direct het water induikt, holde samen met een kooiker en een borderterriër terug om zich tegoed te doen aan de paardenpoep, de dobermann die aan de lijn zat wilde daar per se achteraan, de Spaanse pointer-mix holde juist zo ver mogelijk vooruit om op een onmogelijke plek onmogelijk veel te gaan zitten poepen, een Antilliaanse onverlaat vond het nodig om iedereen die zich in of nabij de duinenrij bevond vervaarlijk aan te blaffen terwijl de viszla op een zandbank zijn best deed alle meeuwen te vangen. Drie frolicmomentjes later keerde er pas weer iets van rust en orde terug in de roedel en kon er fijn relaxed gewandeld worden. Op de terugweg ging de hele bende ruim op tijd, ver voor de paardenpoepzone, weer aan de lijn.
Volgend jaar slaan we waarschijnlijk een keertje over!
Er is weer een filmpje:
Read more “Hippische overdaad op maandag”
