Via een andere strandslag naar beneden omdat onze reguliere strandslag was afgesloten. Onze gewoontedieren vonden deze ongebruikelijke gang van zaken maar niets. Het aangelijnd naar beneden lopen ontaardde dan ook beide keren in een onhandige worsteling waarbij de lijnen nauwelijks uit de knoop bleven. Gelukkig voelde het zand vertrouwd genoeg om er toch een beetje gezellige wandelingen van te maken. Dat nam niet weg dat een aantal roedelgenootjes ronduit stout was vandaag. Stout als in; met bananen in je oren tot aan Noordwijk achter de meeuwen aan jagen, je op weg naar de parkeerplaats vlak voor de strandgang omdraaien om in een rechte lijn naar zee te sprinten en nog even lekker baantjes te gaan trekken, ondanks uitdrukkelijk verbod tóch met z’n tweeën op dat bange aangelijnde hondje afstormen om dat eens even flink te laten schrikken, etc, etc.
Wat een geboefte is het toch…