De middagploeg ging als vanouds op de zandmotor bij Monster aan de slag.
De heenweg door de duinen was de hel. Ik was donderdag al begonnen met lichte koorts maar vrijdagmiddag was deze op zijn hoogtepunt en alles deed me zeer. En dan een roedel bij je hebben waarvan de helft niet uitblinkt in het aan de lijn lopen terwijl we 12 minuten aangelijnd de duinen door moeten, tel daar nog twee beagles bij op die achter hun neus aan constant alle kanten uitschieten waardoor je continu over lijnen struikelt (gebeurt me normaal allemaal niet hè maar deze opportunistische onverlaten weten een moment van zwakte maximaal uit te buiten). Het was een enorme bevrijding toen iedereen los mocht, niet in het minst voor de honden want ik had op heenweg een merkbaar korter lontje dan normaal. Het werd dan ook direct een doldwaas ren- en vliegfestijn en dat bleef het tot het einde van de wandeling. Perfect, want iedereen ging geheel afgestofeerd gedwee aan de lijn weer mee terug naar de bus.