De woensdag begon goed, we mochten onze eigen oude vertrouwde bus ophalen, splinternieuwe remmen rondom, geen uitlaatgassen meer in de cockpit (verkeerd geplaatste pakking door de vorige garage, bedankt nog!) en een verse APK. Het leek ook nog eens mooi weer te worden, de getijde-app beloofde laag water op Scheveningen, we hadden er zin in!
Hoe het uitpakte probeer ik met een opsomming van feiten samen te vatten, u mag uw eigen conclusie trekken:
- Op het eerste ophaaladres pikten we Spiken en Sam op, oudgedienden van heel vroeger die vanaf nu meegaan met de ochtendploeg. Spiken draaide gisteren al een keer mee en gedroeg zich voorbeeldig. Dat was vroeger weleens anders. Spiken had nu besloten het in de bus op een blaffen te zetten en was niet meer van dit idee af te brengen.
- Weimaraner James sprong afgelopen keer tot twee maal toe uit de bus bij het inladen van andere honden dus die ging voor de zekerheid even vast vandaag.
- Dit weerhield hem er niet van om, zoals gebruikelijk, alvast in de bus te poepen
- Sam sprong (pun intended) vrijwillig in dit gat en deed tweemaal hetzelfde kunstje op de heenweg (en nog een keer op de terugweg).
- Aangemoedigd door Spiken zette ook James zijn nerveuze piepjankhuilblaf op bij iedere stop tijdens de ophaalronde.
- Marie heeft eigenlijk het alleenrecht op blaffen achterin en zag zich genoodzaakt dit toch even met enkele decibellen overstijging aan de heren kenbaar te maken.
- de aangelijnde tocht van de parkeerplaats naar beneden ging, met o.a. een weimaraner die niet uitblinkt in aan de lijn lopen, niet echt volgens het boekje vandaag,
- Eenmaal op het strand gingen we de zandbank op. Pomme rende direct moeilijk ver de andere kant uit want het zwemwater is daar veel beter?!
- de rest verspreiddde zich als een inktvlek poepend over de hele zandbank. Terwijl ik, met nog enkele honden aan de lijn, mijn best deed om alles op te ruimen kozen Scharrel en Belle ieder een kant uit om me hierbij ongevraagd te helpen. Omdat we dit niet toestaan trachtte ik, alle kanten op sprintend, eerder bij de poep te arriveren dan deze barbaren. Ik besloot het maar een keer te laten en te hopen dat ik het straks allemaal niet in gerecyclede vorm achterin de bus zou terugvinden,
- Spiken bleef in zijn blafmodus en vond hierin weer wat medestanders,
- tijdens het poeprapen werd ik driemaal achtereen besprongen door een weimaraner die nu toch wel het einde van zijn carrière bij Mister Dog in het zicht heeft,
- Spiken en Luka zaten inmiddels een zandbank verder (aan de andere kant van een niet doorwaadbare geul),
- Om mijn aandacht iets meer te verdelen ging Marie de andere geul over naar het strand om daar, pal voor twee mensen die net wilden gaan zwemmen, lekker te gaan zitten poepen,
- Nu was het zaak dus iedereen mee terug te nemen naar het doorwaadbare gedeelte zodat we, een flink eind omlopend, de shit van Marie konden opruimen,
- Husky Hachi vond dit een te abrupte verandering van programma en besloot, onderwijl onbeperkt verboden zaken etend, niet mee te doen en de andere kant op te lopen,
- eenmaal terug op het strand en bijna bij de plaats delict maakte de halve roedel een sprint vooruit om verderop in iets doods te rollen. Ik kon roepen wat ik wilde, de natuur riep harder…
- Dat werd dus weer rennen, onderwijl schreeuwend dat ze daar weg moesten,
- Mijn stem, die toch al door corona was gesloopt en net een beetje herstelde, ging direct weer helemaal aan flarden,
- ik moest fysiek de plek met het dode ‘iets’ verdedigen opdat niemand er meer in zou rollen,
- Omdat de volle-poepzakjes-dump-zak inmiddels behoorlijk vol was geraakt zetten we koers naar de afvalbak, dé kans voor iedereen om terug te rennen en weer door het dode iets te rollen,
- ondertussen zagen we dat er zich in de verte mensen met husky Hachi probeerden te bemoeien, die daarop nog verder weg liep,
- tegelijkertijd probeerde Scharrel uit te vinden hoe lang je eigenlijk op zo’n nieuwe Spiken kon rijden voordat hij je doodmaakt,
- Marie, Rinus, Tjappi, Luka en James vonden, willekeurige kampen in het conflict kiezend, dat ze zich toch ook wel even met dit doodmaken moesten bemoeien,
- ik was er klaar mee,
- met de hele bende aan de lijn ging het terug richting strandopgang,
- husky rende enthousiast voor ons uit,
- uiteraard bijna onder een bestelbus die net naar beneden kwam,
- eenmaal boven liet ik iedereen even aan een paal wachten terwijl ik de bus openzette, husky sprong er als de sodemieter in, ik deed hem als de sodemieter weer dicht,
- hoewel we voor mijn gevoel nog niet eens aan de wandeling begonnen waren zat de officiële speeltijd er alweer ruim op.
- dat er niet is gefilmd zal niemand verbazen…
- …toch?!