Niet bepaald de meest geslaagde wandeling ooit met de ochtendploeg in de Scheveningse Bosjes. Hoewel (tijdelijke) nieuwkomer Milo het helemaal fantastisch deed was het juist de oude garde die er een potje van maakte vanmorgen. Ten eerste hadden mijn eigen schatjes behoorlijk bananen in hun oren maar dat was nog niets vergeleken met Belle die hele stapels bananendozen in haar oren had en natuurlijk Pacha die volgens zijn fabrieksinstellingen sowieso nooit fanatiek meeloopt in het bos. Dan was er ook nog een husky die bij het fietspad weigerde mee over te steken en in de struiken bleef scharrelen totdat er eindelijk een fietser aankwam om vervolgens op een millimeter afstand voor de fiets langs over te steken, een en ander uiteraard pas nadat ik “wacht” had geroepen. Vervolgens was mevrouw natuurlijk zodanig van slag van haar eigen eigenwijsheid dat ze helemaal niet meer meedeed en ‘m er ouderwets tussenuit kneep. Met dank aan collega Kim – die haar bij haar kladden wist te pakken – liep dit avontuur gelukkig toch goed af. Met alle honden toch al aan de lijn en nog maar tien minuten officiële speeltijd te gaan hebben we de wandeling maar direct beëindigd. Het was wel mooi zo, morgen nieuwe kansen…
De middagploeg mocht ivm examenstress van ondergetekende (geslaagd!) met Erik naar het bos. Ook hem werd het niet makkelijk gemaakt, zou er iets in de lucht hebben gezeten vandaag?
- Door alle commotie een heel kort filmpje van de ochtendploeg in de Scheveningse Bosjes.
- foto’s van Erik met de middagploeg in de Scheveningse Bosjes.