Het strand lag ‘s middags bezaaid met onze favoriete vegetarische snack; paardenpoep. De eerste pogingen om te voorkomen dat iedereen zich hier buitensporig aan tegoed zou doen faalden jammerlijk. Pas toen ik mijn uiterste troef uitspeelde – ik haalde de ultra-geheime tennisbal tevoorschijn – wist ik ieders aandacht te vangen.
De rest van de wandeling verliep lekker druk en chaotisch, Charlie had uiteraard het hoogste woord, Bram speelde zich weer met veel bombarie in de kijker bij de dames maar moest vervolgens – zoals altijd – door mij ontzet worden, er zwom een nieuwsgierige zeehond gezellig een eindje met ons mee en ter afsluiting kregen we vlak voordat we het strand afgingen een helse hagelbui voor onze kiezen.