Omdat het op Scheveningen vanmorgen bij het verlaten van de parkeerplaats al lekker druk werd reden we met de middagploeg naar Nootdorp voor een rondje Dobbeplas. Dat idee gaat niet de boeken in als het beste idee ooit…
Het stond er op de parkeerplaats vol met uitlaatbusjes en overal renden honden in opperste staat van opwinding kriskras tussen de auto’s door, dit alles begeleid door een kakafonie aan geblaf. U begrijpt dat de inhoud van onze bus onder hoogspanning stond voordat het hekje openging. Nu is de donderdagmiddagploeg toch al berucht om haar hoge energielevel en het vergde een behoorlijke inspanning om iedereen netjes aan de lijn dwars door alle commotie naar de speelweide te geleiden.
Nadat de bende was gelanceerd werd er tien minuten lang heel druk achter elkaar aangerend en keihard door het net gemaaide gras gerold. Daarna was het tijd om de borders die niet waren gemaaid nog even snel kaal te grazen en aan de wandel te gaan. Alle retrievers (inclusief mijn eigen exemplaar van 25%) en terriërs namen ongeoorloofd de stink- en baggerslootjesroute, ik voelde me de rest van de wandeling een soort varkenshoeder. Bij sommige types bleef het energielevel in het rood staan en de grootste druktemakers werden er daarom om beurten even uitgepikt om af te koelen aan de lijn. Bij het hondenstrandje deden we nog een laatste poging om alle viezeriken schoon te spoelen en daarna ging het aangelijnd naar het hoge gras om droog te rennen. Ook dat bleek niet mijn beste idee vandaag; het veld was veranderd in een groot moeras en behalve gitzwart was iedereen nu ook nog eens moerasgroen. Tien minuten eerder dan gepland zaten we weer in de bus richting Den Haag. De gewonnen tien minuten kon ik met een schoon geweten wegstrepen tegen de extra tijd die er nodig was om iedereen bij thuiskomst weer enigszins te fatsoeneren…