- Omdat mijn gezin mij in het weekend keihard nodig heeft werk ik normaal gesproken niet op zaterdag maar vandaag maakte ik ivm vakantie-overname van de concurrentie een uitzondering.
Een fijne zaterdagwandeling in de Scheveningse Bosjes met mijn eigen Joep plus Spock plus Kees.
Spock (de zwart/grijze dame rechts op de foto) en ik gaan ver terug; in een vorig hondenleven heeft ze een paar jaar in mijn roedel gezeten en we hebben samen menig hachelijk avontuur weten te overleven. Leuk dat ze deze twee weken van de partij is!
Kees (herder links op de foto) kende ik wel vaag uit het bos maar hij ging vandaag voor het eerst echt met mij mee. Kees is zo’n hond die alles spannend vindt. Zo ook het ophalen door ondergetekende. Logisch, je verwacht de vertrouwde atletische blondine aan je bench en dan staat daar opeens een kale oudere jongere met een enorm montuur in zijn gezicht. Kees weigerde zijn bench uit te komen, pertinent!
Ik besloot ter plekke dat we vandaag geen haast hadden en ben maar bij de bench op de grond gaan zitten. Gelukkig spreek ik een aardig woordje honds en na wat kalmerende signalen te hebben gecommuniceerd – aan mijn mondhoeken likken, ongegeneerd geeuwen etc (laten we hopen dat er geen camera’s hingen) – zag ik Kees langzaam ontspannen. Dit was het moment om mijn troef uit te spelen; in mijn voertasje zat vandaag geknipte runderlong, bullepees en kaas. Dat hielp enorm! Kees kwam steeds dichterbij en trapte uiteindelijk in de klassieke muizenval; een stukje kaas in de strop van zijn jachtlijn, hebbes! Eenmaal aangelijnd gaf hij zich direct gewonnen en liep vrolijk kwispelend mee naar de bus waar hij zonder aarzelen insprong. Tijdens de wandeling maakte hij wel grote omtrekkende bewegingen voor ongeveer alles; wandelaars, kinderwagens, chihuahua’s en wat dies meer zij maar als ik maar aan de letter K van Kees dácht stond hij al naast me, wat een ontzettende lieve bange aanhankelijke leukerd!
Al met al werd het een bere-gezellige wandeling, volgende week zaterdag mogen we nog een keer!