De middagploeg zag bij aankomst op de parkeerplaats de mistflarden al landinwaarts trekken; zeevlam!
De mist leek nog even mee te vallen terwijl we de strandopgang afliepen maar al snel zagen we geen hond meer voor ogen. Omdat we koplampen van voertuigen over het strand zagen bewegen en er verscheidene honden op zoek naar bazen en bazen op zoek naar honden uit de mist opdoemden (is allemaal weer goed gekomen begrepen we) leek het ons verstandig met de hele roedel aangelijnd ver voorbij alle strandtenten te lopen.
Toen we na heel lang wandelen aan de hand van een postiebepaling door Google Maps konden vaststellen dat we ons op het stille stuk strand zouden moeten bevinden durfden we het aan iedereen los te gooien om even lekker te zwemmen en te spelen. De mist werd echter alsmaar dikker waardoor het ons raadzaam leek ook aangelijnd terug te wandelen. Dat aangelijnd wandelen viel overigens nog niet mee; we hadden al een flinke roedel deze middag en dan liepen er door mijn maandagmorgenverstrooidheid ook nog eens types uit de ochtendploeg een extra rondje mee, mijn armen zijn deze wandeling minstens drie centimeter langer geworden.
Gezond moe vonden we uiteindelijk op de tast de strandopgang weer, missie volbracht!