De middagploeg mocht net als de ochtendploeg naar de Scheveningse Bosjes. Bliksem deed aan het begin van de wandeling net alsof hij de andere kant oprende. Ik had echter allang met de rest afgesproken dat we een keer net zouden doen alsof we dat niet zagen dus liepen we stug door. In de verte zag ik de meest verbaasde husky ter wereld. Meneer probeerde nog even aandacht te krijgen door woest heen en weer te rennen maar wij bleven in onze rol. Hilarisch, binnen enkele minuten liep hij keurig in de roedel en deed hij gezellig mee met de rest. Dirk en Jet waren ook weer van de partij en leken al aardig gewend aan de groep. Het werd een gezellige bende.