Zwemmen op donderdag

Zwemmen!

De ochtendploeg deed dat in zee bij het Zwarte Pad. Het werpstokkenvolk was weer ruim vertegenwoordigd maar het lukte ons anticiperend en met grote omtrekkende bewegingen om de hele wandeling buiten balbereik te blijven, totdat een meneer met werpstok plus vrouw met broekrok het per se nodig vonden om hun hond achter de bal aan onze roedel in te sturen. Hond was gelukkig slimmer dan begeleiders en weigerde in alle toonaarden waarop meneer en mevrouw – nadat ik hen veel succes had gewenst – de bal uit de bek van Joep mochten zien te krijgen. Het werd een fijn stukje entertainment.

De middagploeg nam geen genoegen met de 6% zonsverduistering en ging op zoek naar extra schaduw in het hondenbos bij Clingendael. Daar werd eerst pittig gerend en vervolgens goed afgekoeld in het water. Het lukte alle blondjes weer om pikzwart het bos uit te komen.

Read more “Zwemmen op donderdag”

Dagje strand op Maandag

Twee uitzonderlijk fijne strandwandelingen om deze week mee te beginnen.

In de morgen was het nog wel wat frisjes (de weergoden waren nog niet helemaal op de hoogte van de zomertijd) maar ‘s middags was het echt zonnebaden geblazen. Dat maakte wel direct dat het hele strand volliep met tennisbalwerpstokhobbyisten waar wij keurig aan de lijn heel snel voorbij zijn gemarcheerd.

Zo liepen we op de terugweg ook keurig met een boog om een gezelschap bestaande uit twee dames, een heer, enkele honden en twee werpstokken heen. Op het moment dat wij hen passeerden vond meneer het nodig de bal vlak voor de roedel langs te gooien. Benny was sneller dan zijn hond en had direct de bal te pakken. Nu is Benny een echte tennisballenfetisjist en heeft hij ook nog eens een kaakdruk waar een hydraulische pers het tegen af zou leggen dus ik liet het gezelschap weten dat de tennisbal als verloren kon worden beschouwd, daaraan toevoegend dat het ook beslist geen handige actie was. Dit triggerde de Karen in het gezelschap; “Ooooo, ook nog de betweter lopen uithangen” klonk het met een op de irritatiegrens balancerend stemgeluid. “nou, slim was het in elk geval niet” antwoordde ik koeltjes terwijl ik haar vanachter mijn spiegelbril mijn dodelijkste blik toewierp. Ik wist – met het gevaar mijn vingers te verliezen – de bal uit Benny’s bek te trekken en gaf hem aan de andere dame terug, onderwijl zag ik vanuit mijn ooghoek hoe Karen vol geraakt werd door de blik en ter plekke ik rook opging. Terwijl de branding haar verkoolde resten meenam slenterden wij voldaan met een grote boog om de overige werpstokfanaten terug richting bus.

Read more “Dagje strand op Maandag”

Een dubbele portie strand om de week te beginnen

Twee fijne strandwandelingen weer vandaag.

De ochtendploeg leverde een kwartiertje wandeltijd in zodat we allemaal net voor de bui weer in de bus zaten.

De middagploeg mocht ietsje langer aan de slag. Vermoedelijk waren de werpstokken ergens in de aanbieding dit weekend, het strand liep er vol mee en we hadden een dagtaak aan het retourneren van alle tennisballen. Read more “Een dubbele portie strand om de week te beginnen”

Met de ochtendploeg naar het strand

Bewolkt met een stevige bries, prima strandweer voor de ochtendploeg!

Het eerste uur kwamen we nauwelijks iemand tegen, pas op de terugweg kwamen er wat mensen het strand op. Bijvoorbeeld de mevrouw die heel hard panisch “Ga Weg!!!!” gilde tegen Roka en Spook die haar boerenfox vriendelijk kwamen begroeten?! En even later de onvermijdelijke meneer met werpstok en zwarte labrador waar we met een grote boog omheen probeerden te lopen maar meneer deed zijn uiterste best om ons de pas af te snijden zodat hij nog nét een bal voor de roedel langs kon gooien. Gelukkig had ik dit voorzien en de echte ballenfetisjisten al aan de lijn geslingerd waardoor we snel een omtrekkende beweging de andere kant uit konden maken.

Terwijl meneer zijn weg langs de branding vervolgde zag ik de roedel van collega Bas onze kant opkomen. Zodra meneer deze roedel passeerde deed hij hetzelfde, hop, een bal voor de roedel langsgooien met uiteraard direct een knokpartij tussen zijn hond en enkele ballenrovers tot gevolg. Nu schreeuwde meneer moord en brand. Het lukte Bas om heel snel enkele types aan te lijnen, de knokkers én zijn roedel onder controle te krijgen en daarna de bal aan een van zijn honden te ontfutselen en terug te geven aan meneer. En je gelooft het niet; meneer gooit daarop direct de bal weer dwars door de roedel om vervolgens heel hard te gaan gillen dat er een hond met de bal vandoor gaat.

Ik fantaseerde inmiddels hoe ik een flinke aanloop zou nemen om de werpstok oneindig diep bij meneer zijn rectum in te schoppen maar die voorpret maakte eigenlijk al dat ik de situatie kalm kon opnemen. Bas besloot het er ook maar bij te laten en wandelde verder met zijn roedel. Voor ons was het al tijd om iedereen aan te lijnen en het strand te verlaten. We zagen nog net hoe meneer de bal voor een groepje mensen met honden langs gooide en daarna schreeuwend achter een hond met zijn tennisbal aanholde… *zucht* Read more “Met de ochtendploeg naar het strand”

Mister Dog maakt vrienden op het strand

Toen we vanmorgen het strand op kwamen stond er een werpstokkenmevrouw vrolijk met haar zombie hond pal voor de strandgang te ballen. Ik hield iedereen nog maar even aan de lijn en maakte een grote omtrekkende beweging. Toen ik er net voorbij dacht te zijn liep mevrouw ineens gezellig dezelfde kant op, ondertussen ballen alle kanten – vooral de onze – uitsmijtend. Ik besloot maar even te wachten om haar een lichte voorsprong te geven.

Onderwijl kwamen er vanaf de Pier twee paardenmeisjes onze kant op gehuppeld dus hield ik de roedel nog iets langer aangelijnd tot ook zij voorbij waren. In het voorbijgaan werden we netjes begroet en bedankt door de dames. ‘Zo kan het dus ook!’ dacht ik nog bij mezelf.

De werpstokkenmevrouw had inmiddels een redelijke voorsprong dus ik gooide de hele bende los en het feest kon beginnen. We hadden nog geen honderd meter gelopen toen de werpstokkenmevrouw zich plotsklaps omdraaide en de bal onze kant uit wierp. Ik bewoog snel richting de branding en riep iedereen met me mee. Mevrouw liep stevig door en gooide de bal nog een keer, nu midden in de roedel. Joep had hem als eerste. ‘Hé’ werd er naar me geroepen ‘hij heeft de bal gepikt’. Ik bedankte haar beleefd voor de bal en voor ik het wist was ik een ‘eikel’. Omdat ik de beroerdste niet ben ruilde ik de bal met Joep voor een frolicje en gaf hem terug aan mevrouw. ‘Ik heb ook recht om hier te lopen’ probeerde ze nog maar het was al te laat, ik gaf haar de blik! Gelukkig voor haar droeg ik een zonnebril anders had het nog eens slecht met haar kunnen aflopen.

Vrolijk wandelden wij verder. Net toen ik een gezellig frolic-momentje wilde inlassen met z’n allen zag ik de twee beleefde paardenmeisjes van daarnet met de snelheid van het licht op ons afstormen. In volle galop denderden ze dwars door de roedel. In een reflex nam ik een duik naar Pacha (notoire paardenjager), greep hem bij zijn tuig terwijl ik met de lange lijn van Dirk tussen mijn tanden geklemd de rest bij me probeerde te roepen maar dat laatste was uiteraard totaal kansloos, binnen een paar seconden was de hele roedel aan de horizon verdwenen. Niemand heeft ooit nog iets van ze vernomen….

Met de ochtendploeg naar werpstokkenland

De ochtendploeg was weer eens ongekend vroeg op het strand. Het beloofde een prachtige dag te worden, blauwe lucht, een verrukkelijk winterzonnetje, het weekend al bijna binnen handbereik, niets stond een geslaagde wandeling in de weg.

Bijna niets want we wandelden nog geen kwartier of we zagen in de verte een grote menigte het strand opkomen. WERPSTOKKENVOLK!!!

Paniek! Links en rechts werden we al ingehaald door tennisballen. Ik greep mijn megafoon en dirigeerde iedereen naar de duinen opdat we op gepaste afstand van alle ballenzombies ons eigen feestje konden vieren. Die opzet slaagde. *Pfew* In stealth mode slopen we na afloop terug naar de bus…

Wandelweekafsluiter op het strand

De vrijdagmiddagploeg was vandaag een maatje te groot voor de hondendijk en mocht daarom de oneindige leegte van het Noorderstrand opvullen. Op een meneer met werpstok na (je doet het niet, je doet het niet, je doet het niet, omg je doet het toch…) kwamen we niemand tegen, heerlijk! Moe maar voldaan – en een fraaie rubberen bal rijker – kwamen we terug bij de bus.

Nog even dit over werpstokken…

Ik neem een bepaald type hondenbaas-met-werpstok geregeld op de korrel in mijn blogjes. Nu blijkt dat er daardoor mensen in de veronderstelling verkeren dat ik anti-werpstok ben maar dat is niet het geval. Ik vind de werpstok een fantastisch hulpmiddel om lekker één op één met je hond te spelen/trainen. Zeker als je een paar cent meer betaald voor een geschikte rubberen bal (ipv een tandglazuur-hatende tennisbal).

De werpstok wordt pas een onding in de handen van mensen met weinig oog voor de sociale behoefte van hun hond. Ik zie ze dagelijks, mensen die lukraak met een bal lopen te hannesen in losloopgebieden.

Ik zou nu een heel relaas kunnen schrijven maar gelukkig heeft Arvid van Putten dat al eens gedaan en ik sluit me volledig bij zijn stukje aan.

Vooral de laatse alinea vat mijn opvatting mooi samen:

Ik vind de werpstok een geweldige uitvinding. Er zit alleen een maar aan vast, zoals met veel andere dingen: doe het met mate. Ook denk ik dat het niet verstandig is om de werpstok mee te nemen naar een losloop veld. Laat een hond gewoon lekker een hond zijn. Wil je je hond echt moe maken, kies dan liever voor een goede wandeling, laat deze lekker spelen met andere honden en/of daag je hond mentaal uit.

O ja, ook maar meteen even over paardenmeisjes; daarvan heb ik er zoveel versleten dat ik me best af en toe een grapje kan veroorloven…

De woensdagmiddagploeg opent het badseizoen.

Dikke waterpret woensdagmiddag, het was er dan ook echt weer voor. De hele heenweg renden we door het water.

Op het keerpunt kwamen we een super aardige mevrouw tegen die midden in onze roedel met een werpstok en een tennisbal aan de gang ging. Dat was echt leuk, vooral toen zij haar bal terug eiste en Mr Dog haar veel succes wenste. Lachen! Tennisballenwerpstokkenbaasjes zijn bijna nog leuker dan paardenmeisjes.

De terugweg hebben we ons lekker drooggelopen in de duinen.