• Het Ierse duo, Lucy (rechts) en haar immer luidruchtige huisgenote Doutzen

Deze week hebben we afscheid genomen van Lucy, de kranige Ierse terriër, die na een leven keihard spelen fijn van haar welverdiende pensioen mag gaan genieten.

Lucy ging al jaren mee met de uitlaatservice, eerst bij Rogers Roedel waar ze de laatste drie jaar bij mij in de groep zat en afgelopen september maakte ze met mij de overstap naar Mister Dog.

Lucy had er zwaar de P in als ik haar kwam ophalen. Altijd. Terwijl haar huisgenote Doutzen allang kwispelend aangelijnd en wel bij de deur stond te stuiteren onderging ik gelaten het ritueel van een dreigend blaffende grommende Lucy die stapje voor stapje, vooral niet te snel, de trap afkwam om zich daarna onder protest te laten aanlijnen. Daarna natuurlijk wel enthousiast de bus inspringen en verschrikkelijk hard lol trappen tijdens de wandeling.

Haar gehoor en zicht werden echter al een tijdje minder en de pootjes steeds stijver. Toen ze vorig jaar maar bleef kuchen constateerde de dierenarts een gezwel in haar longen dat tegen haar strottenhoofd duwt en dat is natuurlijk op zijn zachtst gezegd verre van comfortabel.

Nu mag ze dus lekker in haar eigen tempo een beetje rondscharrelen. Huisgenote Doutzen – die nog in de bloei van haar leven is – blijft voorlopig gezellig meegaan met de roedel.

Lieve Lucy, ik wens je het aller plezierigste pensioen van de hele wereld en ik hoop maar dat je lekker vervelend tegen me blijft doen als ik Doutzen kom ophalen!