Na een voorbeeldige intake-wandeling op de Zandmotor afgelopen vrijdag mochten we onze nieuwe roedelaanwinsten Loena en Puk vanmiddag voor het echie verwelkomen.
Zij doen zelf even verslag van hun eerste keer:
Hallo allemaal, ik ben Loena, een bordercollie dame van slechts acht lentes (en een beetje).
Ik wist vrijdag al dat ik dit helemaal te gek zou vinden. Wij gingen vroeger al met een uitlaatservice mee maar dat is best alweer even geleden dus hier hebben we naar uitgekeken.
Zodra ik de zee rook op de parkeerplaats was ik al eigenlijk niet meer te houden maar ik moest eerst die hele strandgang naar beneden net doen alsof ik netjes aan de lijn kon lopen. Toen we eindelijk los mochten heb ik eerst die twee brutale knapen (Bram en Ozzie – red.) even de oren gewassen, daar hadden ze niet van terug en de verhoudingen waren meteen even duidelijk. Vanaf dat moment hebben we lekker gespeeld en ik kon Mister Dog direct laten zien dat ik heel goed kan apporteren. Eerst apporteerde ik een hardloper maar daar leek Mister Dog niet echt van onder de indruk. Toen ik vervolgens de tractor van de schelpenvissers apporteerde wist ik zijn aandacht wél te vangen en mocht ik zelfs een paar minuten gezellig naast hem aan de lijn lopen. Enfin, genoeg gepraat, ik laat Puk even zijn verhaal doen:
Hallo, Puk is de naam, borderterriër van zeven jaar. Ik vond de rit in die bus wel een beetje spannend, vooral omdat we overal stopten en ik er dan telkens nog niet uitmocht. Toen we dan eindelijk bij het strand waren en ik er als eerste uit mocht tilde ik bij wijze van stress-relief direct mijn achterpoot op tegen het dichtsbijzijnde object. Dit bleek het rechterbeen van Mister Dog te zijn en ik heb niet de indruk dat ik hier mijn eerste bonuspunten mee scoorde… Dat hele stuk aan de lijn naar beneden lopen vond ik wel wat lastig, vooral omdat ik van Mister Dog rechts moest lopen terwijl zijn voertasje links hangt, volstrekt onlogisch, toch?! Zodra we los mochten klom ik dan ook als de sodemieter in zijn linkerbeen om dat tasje te inspecteren. Scheen niet de bedoeling te zijn… Gelukkig ging het tasje gedurende de wandeling wel een paar keer open en kregen we allemaal wat lekkers, ik ben er telkens maar braaf voor gaan zitten en dat leek een goede aanpak. Al met al vond ik het best geslaagd, morgen mogen we alweer mee, iets om naar uit te kijken!
