De ochtendploeg meldde zich voor een weekafsluitende portie wind, natte sneeuw, kou en ontberingen bij de Scheveningse Bosjes en werd op haar wenken bediend.
De middagploeg meldde zich voor een weekafsluitende portie wind, natte sneeuw, kou en ontberingen op de Zandmotor en werd niet teleurgesteld.
De middagploeg had de Zandmotor in de planning staan maar de natte sneeuw begon al tijdens het ophalen wel erg nat naar beneden te vallen. Na een snelle raadpleging van de weer-app stelden we de bestemming bij om ons – enigszins beschut – in de Scheveningse Bosjes te gaan vermaken. Het werd een onverwacht gezellige wandeling door de blubber maar het kostte na afloop wel een stief kwartiertje poetsen per hond om iedereen enigszins gefatsoeneerd thuis af te leveren. We hebben zowaar iets meer beelden dan vanmorgen:
Eigenlijk had de ochtendploeg er al een volle wandeling opzitten toen we aangelijnd al het strandtentopbouwgeweld voorbij waren en eindelijk konden gaan feesten. Dat feesten lukte behoorlijk maar een enkeling ging net een stapje te ver. Zo ondekte Boris dat je om zeewater te drinken het beste op je buik in zee kunt gaan liggen en dan je mond open moet houden totdat de zee droogvalt, Rio heeft inmiddels door dat zijn lange lijn een soort afstandbediening is en maakte er dus een klosje van dat hij in zijn bek nam om vervolgens nooit meer terug te keren, van die dingen… de rest had dan weer in de gaten dat zij zich ongemerkt tegoed konden doen aan aangespoelde delicatessen zolang ik druk was met het managen van de andere gevallen. U begrijpt dat er weinig gelegenheid was om filmpjes te maken, hieronder de luttele seconden dat dit wel lukte:
Na een dag in de bossen werd het wel weer tijd voor wat beelden aan zee.
De ochtendploeg figureerde hiervoor in de duinen bij Zwarte Pad, de middagploeg op de Zandmotor bij Kijkduin:
De elementen waren bar, guur, koud en meedogenloos. De middagploeg wist in de beschutting van de bunkers in Clingendael ternauwernood de natte sneeuw te overleven…
Read more “Dinsdagmiddag in het bos”
Feest vanmorgen in het bos!
Roedelschurk Benny vierde zijn zevende verjaardag en had de voltallige ochtendploeg uitgenodigd voor een wandelfeestje in de Scheveningse Bosjes. Het werd van begin tot eind een gezellige boel, we speelden verstoppertje, regentikkertje, deden een wedstrijdje koekhappen (Benny won!) en renden dat het een lieve lust was. Terug bij de bus hebben we allemaal luidkeels voor hem gezongen en was er nog een heerlijke traktatie. Daarna werd iedereen weer thuisgebracht.
Namens de hele roedel van harte gefeliciteerd Benny!
Read more “Benny’s verjaarspartijtje”
Met een klein – maar daarom niet minder enthousiast – roedeltje aan de slag in de Scheveningse Bosjes. Er heerste een algehele staat van voorbeeldige braafheid. Slechts één roedelgenootje onttrok zich enigszins aan deze braafheid; wie anders dan onze kleine – maar daarom niet minder enthousiaste – roedelpuber Willy. Die heeft op zijn korte pootjes nog een lange weg te gaan…
De middagploeg ging als vanouds op de zandmotor bij Monster aan de slag.
De heenweg door de duinen was de hel. Ik was donderdag al begonnen met lichte koorts maar vrijdagmiddag was deze op zijn hoogtepunt en alles deed me zeer. En dan een roedel bij je hebben waarvan de helft niet uitblinkt in het aan de lijn lopen terwijl we 12 minuten aangelijnd de duinen door moeten, tel daar nog twee beagles bij op die achter hun neus aan constant alle kanten uitschieten waardoor je continu over lijnen struikelt (gebeurt me normaal allemaal niet hè maar deze opportunistische onverlaten weten een moment van zwakte maximaal uit te buiten). Het was een enorme bevrijding toen iedereen los mocht, niet in het minst voor de honden want ik had op heenweg een merkbaar korter lontje dan normaal. Het werd dan ook direct een doldwaas ren- en vliegfestijn en dat bleef het tot het einde van de wandeling. Perfect, want iedereen ging geheel afgestofeerd gedwee aan de lijn weer mee terug naar de bus.
De ochtendploeg mocht aan de slag in de Scheveningse Bosjes.
We stonden nog maar net geparkeerd toen er twee baasjes van Ierse terriër Finn langsfietsten. Dat werd uiteraard een verwarrende toestand voor Finn die er daarna bij ieder geluid in het bos vandoor ging om te checken of dat niet toch misschien de baasjes waren die hij had zien wegfietsen. Op de kleine speelvlakte ging hij er weer vandoor om vervolgens via de andere kant terug te komen. Wij vervolgden daarop onze weg. Minuten later kwam hij weer ineens de roedel ingelopen, zonder dat ik hem had zien vertrekken. Wat bleek, we hadden enige minuten met Ierse terriër Ozzie, die ook met zijn baas in het bos liep, in ons midden gewandeld. Zaten we ineens met een dubbele dosis Ieren opgescheept! 😂 Enfin, Ozzie ging er weer vandoor om de baas te zoeken en wij genoten verder, op wat puberale fratsen van corgy Willi na, van een relaxte wandeling volgens het boekje.
Het was een blij weerzien, iedereen huppelde extra vrolijk de bus in en sommigen maakten een heel rondje door de bus om iedereen persoonlijk te begroeten. Buiten werd er zo mogelijk nog harder gehuppeld. De ochtendploeg huppelde door de Scheveningse Bosjes, waar de eerste narcissen en krokussen al hun kop boven het maaiveld staken, de middagploeg huppelde door de duinen bij het Zwarte Pad, waar men – helaas – alweer begonnen is met de opbouw van de strandtenten.
