Verdrietig. Heel verdrietig. Read more “Snel nog even boodschappen doen…”
Categorie: gear
Nog één schoenenblogje dan…
In verband met mijn zoveelste verjaardag afgelopen weekend kreeg ik van mijn gezin een paar fraaie zeewaardige Zweedse rubberen chelsea boots met winterbestendige imitatiebontvoering. Een beetje de look and feel van mijn good old Blundstones (om het maar in mijn beste Zweeds uit te drukken) maar dan geheel diervrij uitgevoerd.
Gisteren mocht ik ze testen en inlopen: Read more “Nog één schoenenblogje dan…”
Plastic schoenen
Zowel privé als tijdens het werk verplaats ik mij steevast in een paar chelsea boots van Blundstone.
Uitstekend comfort, veterloos in/uitstapgemak en uitermate geschikt voor avonturen in the great outdoors. Ondanks het comfort schuurde het leer een beetje met mijn vegetarische bestaan en op zoek naar een diervriendelijk alternatief heb ik lui vanachter mijn laptop bij Zalando een paar vegan (lees: nep-lederen) chelsea boots besteld.
Het model pakte in het echt iets minder stoer uit dan op de foto, het voelde de eerste schreden een beetje als naar dansles* gaan ipv eropuit te trekken met de roedel voor een stevige off road wandeling. Read more “Plastic schoenen”
Nog even dit over halsbanden…
De halsband. Voor sommigen een dierenkwellende gruwel, voor anderen een geliefd fashion item, hoe dan ook, voor de hond een noodzakelijk kwaad om zich veilig in de grote boze mensenwereld te begeven.
Het valt mij op dat veel honden die ik ophaal een halsband dragen die een beetje voor spek en bonen om de nek hangt; deze is zo ruim dat de hond er vrij makkelijk het hoofd uit kan trekken. Ook krijg ik weleens opmerkingen vanuit de clientèle dat de door mij gebruikte halsbanden te strak zitten. Ik begrijp de gedachte hierachter, u wilt het leven voor uw prins(es)je uiteraard zo comfortabel mogelijk inrichten maar ik meende er toch maar eens een keer een blogje aan te moeten wijden. Read more “Nog even dit over halsbanden…”
Revisione Periodica
Het was even een stukje rijden natuurlijk maar het is dus wel gelukt om zo’n kek Italiaans stempeltje op de plek van de allereerste beurt in het serviceboekje van de Fiat te bemachtigen.
- hebbes!
Scheelt straks mooi een hoop gedoe met hond-fähige huur/leenbussen in Nederland – ik ben immers toch op vakantie – en daarnaast weten de Fiat Professional sleutelaars alhier natuurlijk als de beste hoe ze onze Italiaanse schone moeten vertroetelen.
Nu ga ik weer even op mijn luchtbedje op het meer dobberen…
Met frisse moed
Vandaag na een korte doch hevige vakantie de bus aan het herinrichten voor een nieuwe week vol arbeidsvreugde.
Een vakantie met beperkt budget weliswaar want ik moest vlak voor vertrek van de altijd strenge Emilie van de Dierenboetiek per se voor een godsvermogen aan nieuwe Rogz lijnen aanschaffen omdat ‘die ouwe er echt niet meer uitzagen’…
Ik zie echter geen verschil, jullie?
Nog even dit over werpstokken…
Ik neem een bepaald type hondenbaas-met-werpstok geregeld op de korrel in mijn blogjes. Nu blijkt dat er daardoor mensen in de veronderstelling verkeren dat ik anti-werpstok ben maar dat is niet het geval. Ik vind de werpstok een fantastisch hulpmiddel om lekker één op één met je hond te spelen/trainen. Zeker als je een paar cent meer betaald voor een geschikte rubberen bal (ipv een tandglazuur-hatende tennisbal).
De werpstok wordt pas een onding in de handen van mensen met weinig oog voor de sociale behoefte van hun hond. Ik zie ze dagelijks, mensen die lukraak met een bal lopen te hannesen in losloopgebieden.
Ik zou nu een heel relaas kunnen schrijven maar gelukkig heeft Arvid van Putten dat al eens gedaan en ik sluit me volledig bij zijn stukje aan.
Vooral de laatse alinea vat mijn opvatting mooi samen:
Ik vind de werpstok een geweldige uitvinding. Er zit alleen een maar aan vast, zoals met veel andere dingen: doe het met mate. Ook denk ik dat het niet verstandig is om de werpstok mee te nemen naar een losloop veld. Laat een hond gewoon lekker een hond zijn. Wil je je hond echt moe maken, kies dan liever voor een goede wandeling, laat deze lekker spelen met andere honden en/of daag je hond mentaal uit.
O ja, ook maar meteen even over paardenmeisjes; daarvan heb ik er zoveel versleten dat ik me best af en toe een grapje kan veroorloven…
De Maandagmiddagploeg
Voor vanmiddag stond de functionele test van de lange lijnen op het programma.
We namen er drie mee het strand op om te kijken of ze uitkomst konden bieden bij het aansturen van dwangmatige vreetmachines. Met vierenhalve labrador in de middaggroep hadden we een overschot aan ‘vrijwilligers’. Bailey, Senna en Maddy waren de uitverkorenen.
We hoefden niet lang te wachten op de eerste testsituatie. Er werd een verse drol gelegd en een niet nader te noemen labrador stond al in de starthouding om deze naar binnen te werken. Ik hoefde slechts mijn voet op de lijn te plaatsen terwijl ik een pedagogisch “Bailey don’t!” uitriep. Man wat een uitvinding dit, de rest van de wandeling had ik slechts mijn stem nodig om eerder niet genoemde labrador van het vreten af te houden. Ook Senna die – zonder nog te luisteren – als een tank overal overheen walst zodra zijn neus ergens iets eetbaars heeft gespot was vrij eenvoudig te corrigeren. Maddy is iets slimmer, die rent eerst een paar honderd meter buiten bereik voordat ze allerhande verboden zaken (krabbepoten!) naar binnen werkt, die moesten we dus in de buurt van de roedel zien te houden. Ook dat bleek een eitje.
Kort samengevat zijn de lange lijnen nu al een succes en u zult ze de komende tijd nog vaak in de filmpjes voorbij zien fladderen.
Ambachtelijk handwerk
Terwijl u en masse op Wie Is De Mol afstemde werd er in huize Dog vlijtig gehandwerkt. Zes ambachtelijke doch geavanceerde* lange lijnen verder kunnen we spreken van een productief avondje.
Wat een prachtig gezicht zal dat zijn morgen op het strand, al die potentiële weglopers achtervolgd door een fladderende Mister Dog-blauwe lijn…
- *lichtgewicht, ijzersterk, vocht- en vuilafstotend, drijvend in water en – niet onbelangrijk – geheel in clubkleur!
Rogz for dogz anekdotes en toeval bestaat niet
Grappige anekdote, ik kwam afgelopen donderdag het strand af en miste één lijn bij het aanlijnen (ik heb de gewoonte er altijd eentje extra mee te nemen tijdens de wandelingen, dus aantal honden + 1). Ik besloot deze vernietiging van bedrijfskapitaal voor lief te nemen want teruggaan om te zoeken was geen optie, ik moest de ochtendploeg thuisbrengen en onderwijl de middagploeg ophalen.
Ik check nog even mijn ophaal/terugbrenglijstje en zie dat ik eerst Spook ga ophalen.
Precies op dit moment krijg ik een appje van de mama van Spook, die net op het strand was gaan hardlopen en een turquoise rogz-lijn had gevonden… Toeval bestaat niet! 😀
- Toeval bestaat niet!
Daar was ik dus bijzonder blij mee, het zijn namelijk niet de goedkoopste lijnen op de markt.
Mama van Spooky: Bedankt! 🙂
Andere leuke anekdote:
Benita (eigenaresse van Dierenboetiek Reinken) bracht een tijdje terug een bezoekje aan het Rogz hoofdkwartier in Zuid-Afrika en maakte daar een fantastisch filmpje:
- video: Bentia van Wegen
Tijdens mijn bezoek aan Kaapstad, kan een bezoek aan de Rogz fabriek natuurlijk niet ontbreken!
Wát een warm onthaal!
Wát verrassend!
Wát een kwaliteit!
Alles is met de hand gemaakt.
Natuurlijk te koop bij Dierenboetiek Reinken!
#RogzRock’s
Het leuke is dat ze al die vrolijkheid bij Rogz intercontinentaal weten te behouden want toen ik Mister Dog in het leven riep en mijn eerste kluwen turquoise Rogz-lijnen bestelde vond de Nederlandse Rogz-vertegenwoordiger (ik verdenk Benita van medeplichtigheid) het zo leuk dat er zo’n lijn in het Mister Dog-logo zat verwerkt dat hij als verrassing alle maten halsband in de clubkleur bij de bestelling doneerde. Dat was echt een leuke opsteker bij de opstart van de uitlaatservice en ik ben Rogz-fan for life!