Maandag…

Een maandag om snel te vergeten…

We hadden al een valse start met logeerhond Lucky die hem er tijdens de – onmenselijk vroege – ochtendronde met de logeerclub tussenuit kneep. Nu had ze dat afgelopen weekend ook al twee maal gedaan en kon ik haar slechts met hulp van anderen weer te pakken krijgen. Ook nu, een behulpzame man met hond had aan één woord genoeg en wist haar bij haar lurven te pakken. Lucky gaat voorlopig even niet meer los…

Veel te laat kwamen we terug bij huize Dog waar de eigenaresse van logeetje Pico al een tijdje stond te wachten om haar oogappeltje op te halen dus ook wat later dan gepland gingen we vervolgens op pad om de maandagochtendploeg op te halen terwijl de logeerclub lekker lag uit te buiken.

De ochtendwandeling was een feestje, totdat het tijd was om terug te gaan naar de parkeerplaats… Husky Hachi kreeg een acute aanval van maanmorgenitis en weigerde zich aan te laten lijnen. Na een stief kwartiertje zonder resultaat alles uit te kast te hebben gehaald om madame te bewegen zich bij de aangelijnde roedel te vervoegen gaf ik me maar gewonnen. Ik was verre van gelukkig met de situatie want er was inmiddels al twee maal een handhavingsvoertuig langsgereden en dit onaangelijnd Siberisch stuk eigenwijsheid in ons kielzog zou me zo maar eens €90 kunnen kosten. Gelukkig kwamen we zonder boete en met husky op de parkeerplaats aan waar mevrouw zich goed genoeg voelde om als eerste in de bus te springen.

Enfin, iets later dan gepland gingen we wederom op pad om de ochtendploeg thuis te brengen, de middagploeg te halen en met spoed de logeerclub op te halen want op maandagmiddag moet in huize Dog de door Mrs Dog bedongen werkster aan de slag en die gedoogt 0 honden als ze aan het werk is. Dat lukte allemaal net op tijd.

De middagroedel was door de toevoeging van het logeergezelschap van het formaat XXL en met drie honden aan de lijn (Husky Hachi ging echt even niet los, Lucky dus ook niet en beagletje Eli loopt nog aangelijnd hoewel ze bijna klaar is voor het grote losloopavontuur) en zeven labradors in de roedel was het redelijk afzien voor ondergetekende. Voor de roedel niet, die maakte er een anarchistisch festijn van uiteraard. Helemaal stuk (ik vooral) kwamen we terug bij de bus.