De ochtendploeg stond met windkracht 7 voor de keuze tussen gezandstraald worden op het strand of vallend hout ontwijken in het bos. Er werd gekozen voor dat laatste. Het werd een gezellige wandeling en alle takken die naar beneden waaiden werden onschadelijk gemaakt door Penny.
De middagploeg beleefde een heel ander avontuur… Het plan was om bij Kijkduin de Zandmotor op te gaan. Na het één voor één aanlijnen en uitladen van iedereen zaten alle honden ineens onder het bloed. Gibson bleek een flinke snee in zijn snuit te hebben waar het bloed echt uit gutste. Dat is uiteraard best wel even schrikken. Met een hand de wond dichtgedrukt met een handdoek en met de andere iedereen achter de bus vastgehaakt en vervolgens Gibson vastgezet bij de schuifdeur waar alle EHBO zaken liggen en ik al snel tot de conclusie kwam dat dit niet viel te verbinden, vooral ook niet omdat Gibson geenszins van plan was mee te werken. Snel handelen, Gibson in de houdgreep, een stapel gaascompressen erop, klittenbandsnuitje strak eromheen, iedereen de bus in duwen (Gibson uiteraard apart in de Royal Suite) en als de wiedeweerga naar de dichtstbijzijnde dierenarts. Die belde ik alvast vanachter het stuur maar men gaf mij te kennen dat ik op z’n vroegst over vijf kwartier terecht kon. Geen optie dus, gas op de plank en – kleurenblind voor stoplichten – naar mijn eigen dierenarts gescheurd. Daar waren we direct welkom. De wond was door de gaasjes/snuitje constructie gelukkig al gestopt met bloeden en na een grondige schoonmaakbeurt, checkup en injectie met een antibioticum kon meneer thuis worden afgeleverd. Nu moest ik het nog even met de rest gaan goedmaken. Dat deden we op het strand bij het Zwarte Pad waar we ondanks (of dankzij?) de straffe wind als bezeten hebben lopen rennen. Veel later dan normaal maar nog ruim voor het donker was iedereen weer thuis…
- De ochtendploeg
- De middagploeg