Maandag

maandag

Onze wandelingen zijn bijna altijd fantastisch.

‘Bijna altijd’ – heel soms mislukt er namelijk weleens eentje. Vanmorgen bijvoorbeeld, met de ochtendploeg op het strand. We hadden de keuze tussen wandelen op het strand waar de bergen rottende mosdiertjes een inmiddels ondraaglijke stank verspreidden óf wandelen op de zandbanken die vol lagen met ondefinieerbaar doch vers materiaal van organische origine. We kozen voor de laatste optie. Vanaf het moment dat de bende van de lijn ging heerste er al een totale anarchie. Men stoof er in alle windrichtingen vandoor om ver buiten bereik te gaan zitten poepen, lekker door alle rommel te rollen en hele lappen ‘iets’ naar binnen te werken. Er viel niet tegenaan te managen, onbegonnen werk. Om een heel lang verhaal kort te maken; ik zag mij genoodzaakt halverwege de wandeling een zero-tolerance regime in te voeren en iedereen die nog een loopje met me nam aan de lijn te slingeren. Mijn eigen twee jongens waren als eerste de klos en al snel werd het heel gezellig aan de lijn. Met uiteindelijk Scharrel en Bobbi als enige loslopers (complimenten!) ging het tien minuten voor het einde van de officiële speeltijd alweer aangelijnd terug naar de bus. Aan filmen zijn we vanmorgen niet eens toegekomen…

De middagploeg maakte een uitstapje naar het Abtswoudse Bos in Delft. Daar werd het een zo’n gezellige ren- speel- en zwempartij dat we het debacle van vanmorgen al snel waren vergeten. Van pure vreugde wist ik zelfs een heel filmpje bij elkaar te schieten: