Omdat er nog steeds net iets teveel ‘eetbare’ zaken op het strand lagen en we net iets teveel pathologische vraatzuchtigen in ons midden hadden bleven we vanmorgen veilig in de duinen. Daar viel, op wat konijnenkeutels na, niet veel te snacken (hoewel het een beruchte Spaanse straatscharrelaar toch lukte om genoeg rommel naar binnen te werken om later een souvenir in de bus achter te kunnen laten…). We gingen wel voor de kilometers, een flink stuk richting Wassenaar, door het mulle zand, duin op, duin af. Als extra handicap hadden beide aangelijnde boys afgesproken ieder telkens zo hard mogelijk een andere kant uit te trekken. Geheel tegen de gewoonte in besloten we daarom op het keerpunt een korte snuffel-, knabbel- en knuffelpauze in te lassen. Met herwonnen moed wandelden we daarna tweemaal zo snel weer terug naar Scheveningen.