woensdag, pechdag

Er zijn van die dagen dat alles tegenzit, gisteren (woensdag) bijvoorbeeld…

Zo wilde de bus na het ophalen van hond nr 4 niet meer starten.

• Na een tijdje aanmodderen toch maar gebeld met het alarmnummer van de pechhulp van Fiat (ik kreeg bij de vorige beurt een servicepas met een jaar lang gratis pechhulp) maar daar kon men mij niet helpen want eea stond niet geregistreerd.
• Ik kreeg het advies om de dealer in Den Haag te bellen.
• Hup, de dealer gebeld. Die is onlangs verhuisd en gefuseerd met de Peugeotdealer en het telefoonnummer verwees nu naar een gezamenlijke centrale. Prima, na tergend lang een stoffige versie van The Girl From Ipanema te hebben aangehoord kreeg ik iemand aan de lijn.
• Ik zou doorgeschakeld worden naar mijn eigen vertrouwde Fiat dealer, de telefoon ging over, en over, en over again.
• Met een warme telefoon aan mijn oor dacht ik het gesprek op speaker te zetten maar daarvoor moest ik op mijn Chinese budget-phone eerst het scherm weer activeren en dat gaat met dezelfde home button waarmee je een gesprek beëindigt…
• Enfin, alles opnieuw, en ja hoor, daar was de Girl from Ipanema weer… Wederom werd ik naar het luchtledige doorgeschakeld en ik besloot dit traject te verlaten.
• Ik heb ook pechhulp bij mijn casco autoverzekering. Even Apeldoorn bellen dus, ik was nummer 12 in de rij. Vele minuten later kreeg ik dan iemand aan de lijn die mij wist te vertellen dat ik de pechhulp vorig jaar had beëindigd.
• Er was nog wel een alternatief; de RoadGuard app, ook van Centraal Beheer, even downloaden en installeren en dan kon ik tegen betaling van €125 geholpen worden. Ok, doe maar, direct geïnstalleerd, gegevens ingevuld en om verder te gaan moest ik even op de bevestigingslink in de mail klikken. OK, inbox checken, refresh, refresh, refresh, niks, nada, noppes. We schrijven nu een etmaal later en de mail moet nog komen…
• Tijd om Mrs Dog eens te bellen. Was onze pechhulp soms beëindigd? Ja, inderdaad, want we hadden namelijk een jaar lang die van Fiat dus dat scheelde toch mooi een paar knaken per maand. GRMBL!
• Mrs Dog ging Fiat nog een keer proberen te bellen. Dat lukte zowaar, de dealer zette eea direct in gang en verdraaid, de klus werd uitbesteed aan de ANWB en er was een monteur onderweg…
• Ik vond Mrs Dog toch wel weer een klein beetje aardig nu.
• Had ik mooi nog even de tijd om in groepjes van twee de honden uit te laten op de idyllische middenberm van de nabijgelegen Valkenboslaan.
• Via de noodgevallen appgroep alle klanten op de hoogte gebracht dat het best weleens wat later zou kunnen worden vandaag.
• Voor de zekerheid ook alvast dat ene hondje dat net iets te ver buiten het reguliere ophaalgebied woont gecanceld. Was gelukkig geen probleem, bedankt nog baasjes 😉
• Het moet gezegd worden; de wegenwacht was er echt heel snel. Binnen tien minuten kon ik weer op pad. Wel bleek de accu overleden (boordcomputer gaf talloze vage meldingen als ‘start en stopsysteem controleren’, ‘hill assist controleren’ en ‘tractiecontrole geactiveerd’ omdat het veiligheidssysteem allerlei functies aan het uitschakelen was maar de melding ‘accu controleren’ was blijkbaar teveel gevraagd. In dat geval had ik hem even gejumpstart en waren we een uur eerder op het strand geweest…) en eigenlijk moest er direct een nieuwe in.
• Ik besloot het lot te tarten en toch eerst even aan het werk te gaan, er moesten namelijk nog twee roedels honden uitgelaten worden vandaag. #livingontheedge
• Voor de zekerheid zonder radio, verlichting, opladers, ruitenwissers en blowers te gebruiken scheurden we, zo min mogelijk richting aangevend, langs de laatste adressen van de ochtendploeg. Onderwijl verdwenen alle foutmeldingen uit het scherm, blijkbaar werd er lekker bijgeladen.
• Anderhalf uur later dan normaal arriveerden we met voltallige ochtendploeg bij het Zwarte Pad waar we van een iets ingekorte maar daarom niet minder geslaagde wandeling op het strand genoten.
• Uiteraard werd de middagploeg ook wat later opgehaald en ook die maakte een ingekorte wandeling op het strand. Om de dag in stijl af te sluiten werden we nog even door buienradar gefopt en tot op het bot doorweekt kwamen we bij bus terug die gelukkig direct startte.
• Nadat iedereen weer enigszins gefatsoeneerd was thuisgebracht sloot ik keurig aan in de avondspits om nog net voor sluitingstijd bij de accuboer een kakelverse accu te laten inbouwen.
• Met een gerust hart keerde ik met de radio op 10 en – alsof het de normaalste zaak van de wereld was – de verlichting, ruitenwissers en blower aan huiswaarts.