Na de ontberingen van vanmorgen raadpleegden we zorgvuldig álle ons tot beschikking staande weerstations alvorens te besluiten de resterende 20% van de werkweek weg te wandelen op de Zandmotor.
De situatie werd veilig genoeg bevonden om naar Monster te rijden voor het traditionele rondje met de middagploeg. Zoals gebruikelijk sloten Monsterse Mechelaar Sjef en baas zich aan bij de roedel. Omdat Sjef en roedel elkaar al twee weken niet gezien hadden moest er eerst even flink armpje worden gedrukt en nadat alle verhoudingen weer bekrachtigd waren kon het gebruikelijke renfestijn van start gaan. Een niet nader te noemen weimaraner bleek de verhoudingen toch nog niet helemaal helder te hebben en bleef iedereen – ondergetekende en baas van Sjef incluis – letterlijk op de rug springen. Herder Sjef en ons eigen Joep moesten al hun didactische vermogens aanwenden aan om toch iets van besef bij hem te laten indalen. Zij wisten hier maar ten dele in te slagen…
Verder was het een ontspannen wandeling en om het te verwaarlozen beetje neerslag halverwege konden we met het debacle van vanmorgen in ons achterhoofd alleen maar lachen.