Een geslaagde en een minder geslaagde strandwandeling op maandag

maandag

Door logeerpartijtjes, noodgevallen en vakantie-overname van een collega zitten we de komende weken extra vol.

Dat was vandaag vooral te merken in de ochtendploeg die als een Serengeti-kudde over het strand trok. En hoewel de middagploeg een stuk kleiner was was het toch echt de ochtendploeg die eenvoudig was te managen en er braaf een hele gezellige boel van maakte.

De dames en heren van de middagploeg wisten er daarentegen met z’n achten een beschamende toestand van te maken.
Dat begon al met het aangelijnd de strandtenten voorbij lopen, iets waar we normaal gesproken heel goed in zijn en veel bewondering bij oogsten. Maar normaal gesproken zitten een niet nader te noemen stuiterende weimaraner en labradoodle_x_labrador_x_boxer-mix, beiden geen uitblinkers in het aan de lijn lopen, dan ook niet samen in een groep. Vandaag wel. Getweeëndeeld (dat is half gevierendeeld) wist ik met de roedel voorbij de strandtenten te komen en konden we de bende gefaseerd gaan lanceren.

Labrador Luna is weer even in ons midden omdat haar huidige uitlaatservice op vakantie is en die gaf direct haar visitekaartje af. Luna is zo goed als doof en ik oefende het keihard op de vingers fluiten en hier komen even aan het begin van de wandeling. Dat ging drie keer goed. De vierde keer had ze die ene meneer in het vizier die ver weg op zijn handdoek op het strand lag. Alle honden kwamen na het fluitje terug maar Luna koersde recht op de meneer af, dook in zijn tas en rende er vandoor met een zak belegde broodjes. Ik deed een Usain Bolt, gevolgd door een fraaie snoekduik er greep haar bij de kladden maar het was al te laat, er was slechts een verscheurde plastic zak en een spoor van kommkommer en rauwkost over. Meneer, zo mogelijk nog heviger geschrokken van mijn snoekduik dan van de beroving, berustte in het lot en weigerde de aangeboden vergoeding in keiharde contanten. Bepaald geen moment om trots op terug te kijken…

Met Luna aan de lijn hoopte ik de rust weer te kunnen herstellen en het gezichtsverlies beperkt te houden. De roedel dacht hier anders over… Suus en Ozzy hadden hun hyper-aanblaf-blaf ontdekt wisten met hun verbale geweld de rest zodanig op te fokken dat het echt aan de zelfbeheersing van Benny en Rinus te danken was dat een en ander niet echt uit de hand liep. Eerder genoemde weimaraner en labradoodle_x_labrador_x_boxer-mix raceten vervolgens geheel losgeslagen met de snelheid van het licht dwars door groepjes wandelaars en over andere honden heen over het strand. Ondertussen weigerde Nina om mee te lopen met al deze commotie en bleef langs de vloedlijn staan en zo was ik meerdere brandjes tegelijk aan het blussen. Om niemand verder tot last zijn heb ik de hele bende een kilometer eerder dan normaal aangelijnd zodat we toch nog enigszins beheerst de aftocht konden blazen. Een wandeling om snel te vergeten.

Mister Dog houdt van een goede verstandhouding met alle bezoekers in de uitlaatgebieden

Zo staat het op mijn website. Vanmiddag was daar weinig van te merken…

Omdat ik mijn handen vol had slechts korte filmpjes vandaag: