Een tegelijkertijd feestelijke en droevige wandeling vanmorgen.
Labrador Bailey wandelde voor de allerlaatste keer mee. Bailey wordt deze maand twaalf jaar en hij mag fijn van een welverdiend pensioen gaan genieten. Dat zal even wennen worden voor de ochtendploeg, Bailey was er namelijk altijd. Daarnaast gaan Bailey en ondergetekende al zeven jaar terug en is hij na ontelbare logeerpartijtjes in huize Dog ook een beetje familie geworden.
Vandaag mocht hij het tempo bepalen en lekker zoveel rondscharrelen als hij maar wilde. Voor de zekerheid gingen we wel de duinrand in waar wat doorgaans minder zeebanket voorhanden is. De rest leefde zich ondertussen uit in het helmgras en voor de gelegenheid rende Bailey zelfs hele stukken mee. We waggelden op ons gemakje weer terug naar de bus om iedereen naar huis te brengen en alle roedelgenootjes kregen een exquise hertenvleestraktatie bij thuiskomst. Ook voor mij zat er een verrassing in Bailey’s uitdeeltas, ik mocht me tegoed doen aan een paar heerlijke gebakjes.
Het ga je goed ouwe pensionado, bedankt voor alle leuke wandelingen, tennisbalavonturen en het schoonhouden van bos en strand en we gaan je vast en zeker nog vaak tegenkomen in het bos!