Maandagmorgen op het strand

maandagmorgen op het strand

Na een ietwat valse start* trapten we de week af met een heerlijke strandwandeling.

*wat de valse start betreft:
De bus is een paar dagen weg voor een reparatie, ik moest vanmorgen eerst een huurbus ophalen. Na een wandeltocht van een half uur in de vroege morgen kwam ik erachter dat het online reserveringsysteem van het verhuurbedrijf nog niet helemaal van deze tijd is waarop alles opnieuw moest worden ingevoerd en ik me onder invloed van slaap- en cafeïnetekort toch een aantal onnodige verzekeringen liet aansmeren die ik in de zorgvuldig vanachter mijn laptop geplaatste reservering juist had weten te omzeilen.

Bij het inladen van de huurbus ben ik de handdesinfectiemiddelen vergeten waardoor ik mij genoodzaakt zie latex handschoenen te dragen tijdens de ophaalronde. Nu ontbijt ik altijd in de bus ‘s morgens tijdens de ophaalronde maar dat is absoluut geen optie met latex handschoenen aan. Ontbijt tot nader order uitgesteld.

Bij de het inladen van de vierde hond zie ik dat één van de eerste drie het nodig heeft gevonden alvast in de bus te plassen. Gelukkig ligt mijn eigen rubberen anti-slip mat (die ik speciaal voor leen/huurbusgebruik heb aangeschaft) op de bodem van de laadvloer en kunnen we na het opofferen van een schone handdoek weer verder.

Door het missen van de routine en handigheidjes in de normale bus komen we een half uurtje later dan gebruikelijk bij het strand aan. Op de parkeerplaats prop ik snel twee boterhammen naar binnen terwijl ik iedereen aanlijn. Als we de strandopgang aflopen moet Roka poepen, ik laat de rest dus even wachten. Twix heeft hier geen boodschap aan er loopt, hard aan de lijn trekkend, gewoon door. De lijn spant zich daarbij strak om de anus van Roka en ik zie de stront er aan weerszijden langskrullen. In de wetenschap dat die lijn straks om mijn nek hangt neem ik toch maar even de tijd om de boel goed schoon te maken. Gelukkig zit er altijd een pak vochtige babydoekjes in mijn EHBO-tas. Terwijl ik – met negen honden aan de lijn – met de doekjes sta te hannesen komt er een dame met retriever de strandgang opgelopen. Klaarblijkelijk heeft mevrouw ontheffing van de aanlijnplicht (waar vraag je dat aan eigenlijk?) en retriever komt vrolijk de boel een beetje op stelten zetten. U raadt het al; pak vochtige doekjes vol zand en mijn handen onder de substantie die eigenlijk aan de vochtige doekjes had moeten zitten.

Enkele minuten later hebben we ook dit weer schoon en kunnen we eindelijk onze weg naar beneden vervolgen. Net op het moment dat iedereen weer netjes in het gareel aan de lijn loopt steekt er een konijn (!) het pad over. Mijn armen zijn nu zeven centimeter langer. Nadat alles en iedereen weer uit de knoop is kunnen we weer verder richting strand. Dat het “geen neerslag verwacht” van buienradar een keiharde leugen blijkt maakt al niet eens meer uit…

Gelukkig werd het daarna nog een fantastisch gezellige wandeling en hebben we zelfs – heel even – de zon gezien.