De ochtendploeg zocht haar heil in het bos.
Ondanks de nattigheid werd het een gezellige wandeling. Echter wel een met voortijdige afloop…
Beagle Jip heeft sinds zijn laatste wegloopavontuur vorig jaar april veel aan de lange lijn geoefend op het strand en dat ging de laatste tijd hartstikke goed. Vandaag dan maar eens de gok gewaagd met loslopen in het bos. Dat deed hij de hele wandeling voorbeeldig totdat ik tegen het einde van de wandeling na een ontmoeting met een paar andere honden snel even de koppen telde en er toch echt één te weinig telde…
Toen er na lang roepen geen respons kwam besloot ik iedereen aan te lijnen en naar de bus te brengen opdat ik naar Jip op zoek kon gaan. Onderweg naar de bus stelde ik alvast een appje op om collega’s die ook in het bos liepen te vragen uit te kijken naar een selectief dove neus op poten. Ik had nog niet op verzenden gedrukt toen de telefoon al ging. Het was de dame van de bloemenstal bij de algemene begraafplaats aan het einde van de Kerkhoflaan, of ik soms een hond miste…
We stonden inmiddels bij de bus en arriveerden twee minuten later bij de bloemenstal waar Jip – alsof er niets aan de hand was – zeer verheugd was mij daar ook te zien. Verheugd of niet, dit exemplaar gaat voorlopig niet meer van de lijn in het bos!