Omdat de strandwandeling van gisteren naar meer smaakte togen we met de ochtendploeg weer naar het Zwarte Pad.
We trokken netjes aangelijnd snelwandelend alle reuring voorbij en na de laatste strandtent ging de hele bende (op twee notoire ontdekkingsreizigers na) lekker los. Daarna werden er kilometers gemaakt langs de branding richting Wassenaar en dezelfde weg weer terug (geen frivole uitstapjes naar de duinen e.d. vandaag).
Klaarblijkelijk stapten we iets te voortvarend door op de terugweg want we arriveerden net iets te vroeg weer bij de bus. De gewonnen tijd kwam echter goed van pas; bij de parkeerautomaat ontdekte ik dat ik weer eens een keertje mijn portefeuille thuis had laten liggen. Snel weer terug gereden naar de andere kant van de parkeerplaats om te kijken of zich daar wellicht reddende engelen ophielden. En verdraaid! Daar stond Cindy, een sympathieke dame met leuke hond die we van het strand kennen en die ons al eens eerder heeft gered door een weggelopen Luna te onderscheppen. Zij toonde zich direct bereid ons uit de brand te helpen waardoor we alsnog redelijk op tijd de parkeerplaats konden verlaten. Super! Wel vroeg zich nog even af van welke stommiteit ze mij nou weer de volgende keer zou moeten redden…
Nogmaals reuze bedankt Cindy!