We bedachten pas na bij het ophalen van de laatste hond waar we met de middagploeg zouden gaan wandelen. Het hoge percentage druktemakers in de middagploeg in combinatie met de inmiddels aardig opgelopen temperatuur riep keihard om een zwempartijtje en omdat we toch slechts enkele minuten van de Utrechtsebaan verwijderd waren kozen we unaniem* voor de Dobbeplas.
*Pacha had geen mening en vond alles prima zolang hij maar weer snel thuis op de bank zijn siësta mocht voortzetten.
Bij aankomst bleken we een privé hondenstrand tot onze beschikking te hebben (gebeurt niet vaak dat hier niemand is) en doken we allemaal direct in het water. Na een flinke portie waterpret zijn we via de stinkslootjes-vrije route naar de speelweides gelopen om ons lekker droog te rennen, leuk te spelen, recreatief naar koekkruimels te speuren, wat gras te grazen en lui in de zon een beetje wat voor ons uit te herkauwen. Toen Benny, Luna, Bram en Charlie ‘m op een gegeven moment ongeoorloofd helemaal terug naar de plas smeerden en vervolgens alleen Benny, Luna en Bram hiervan terugkwamen was het zaak om iedereen aan te lijnen en naar Charlie op zoek te gaan. Wij vonden haar al snel, baantjes trekkend in het midden van de plas. Na enig aandringen kwam ze (ook al veinsde zij doof te zijn) dan toch het water uit. Het was inmiddels ook tijd om terug naar de bus te lopen en de thuisreis te aanvaarden.
Leuk hoor van die ondernemende types vol eigen initiatieven maar je moet er niet aan denken dat je er daar twaalf van in je roedel zou hebben…